بریده‌هایی از کتاب ۵ زبان عشق

ما انسان‌ها ذاتا خودخواه هستیم. دنیا به گِرد ما می‌چرخد. هیچ کدام از ما کاملا نوع‌دوست نیستیم. فقط حال و هوای عاشقی برای مدتی این توهم را در ما ایجاد می‌کند. وقتی حال و هوای عاشقی به پایان رسید (به یاد داشته باشید که زمان متوسط این دوره دو سال است)، به دنیای واقعی باز می‌گردیم و شروع می‌کنیم به حمایت از خودمان.

«به تو که گوش می‌دهی می‌گویم: دشمنانت را دوست بدار، به افرادی که از تو متنفرند خوبی کن، برای افرادی که به تو دشنام می‌دهند یا با تو بدرفتاری می‌کنند دعا کن... با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری با تو همانگونه رفتار شود، این کار چه سودی برای تو دارد؟ حتی اگر به گناهکاران محبت کنید، شما را دوست خواهند داشت».

سرزنش کردن و طلبکار بودن باعث ایجاد فاصله بین دو نفر می‌شود. با انتقاد یا سرزنش کردن ممکن است همسر شما طبق میل شما رفتار کند، اما آن رفتار دیگر عاشقانه نیست. با «درخواست کردن» شما عشق را در مسیر درست هدایت می‌کنید

لازم نیست روی همه چیز توافق داشته باشیم بلکه باید راهی پیدا کنیم که تفاوت‌هایمان را مدیریت کنیم که باعث جدایی نشوند

نحوه بیان خواسته‌ها بسیار مهم است. اگر خواسته‌هایمان را طلبکارانه بیان کنیم، احتمال ایجاد صمیمیت صفر می‌شود و همسرمان از ما فاصله می‌گیرد. اما اگر نیازها و خواسته‌های‌مان را به صورت درخواست مطرح کنیم، به نوعی طرف مقابل را راهنمایی می‌کنیم، نه اینکه به او اولتیماتوم بدهیم.

روانشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که نیاز به عشق اولین نیاز احساسی انسان است.

نگران پس‌انداز خود نباشید. شما در عشق ورزیدن به همسر خود سرمایه‌گذاری می‌کنید که بیشترین سودآوری را برای شما خواهد داشت.

هدیه خودش نشانه‌ای است از اینکه هدیه دهنده به یاد ما بوده است. ارزش مادی آن مهم نیست، مهم این است که به او فکر می‌کرده‌اید. فکری که نه فقط در ذهن شما بوده، بلکه تبدیل به یک هدیه شده است و با دادن آن عشق و علاقه‌ی خود را ابراز کرده‌اید.

بارها و بارها شنیده‌ام که «عشق ما به پایان رسیده است، رابطه‌ی ما تمام شده است. قبلا حس می‌کردیم خیلی به هم نزدیکیم اما الان نه. دیگر از با هم بودن لذت نمی‌بریم. نیازهای همدیگر را رفع نمی‌کنیم».

اگر برای زنده نگه داشتن عشق تلاش کنیم، بعد از ازدواج از بین نخواهد رفت، فقط باید یک زبان عشق دوم را بیاموزیم. نمی‌توانیم به زبان مادری خود متکی باشیم وقتی همسرمان آن را نمی‌فهمد. اگر می‌خواهید همسرتان عشقی که سعی در ابراز آن دارید را بفهمد، باید آن را به زبان اصلی عشق او بیان کنید.

جوانی درمورد نامزدش می‌گفت: «نمی‌توانم به هیچ وجه او را برنجانم. فقط می‌خواهم خوشحالش کنم. هر کاری برای خوشحال کردنش می‌کنم». این نوع وسواس فکری در ما حس اشتباهی ایجاد می‌کند که خودخواهی ما کلا از بین رفته است و حاضریم هر کاری به نفع معشوق خود انجام دهیم. دلیل اینکه می‌توانیم این کار را به راحتی انجام دهیم این است که کاملا باور داریم معشوق ما نیز همین حس را نسبت به ما دارد. باور داریم که او هم خودش را متعهد می‌داند که نیازهای ما را رفع کند و همان اندازه که ما به او عشق می‌ورزیم او هم به ما عشق می‌ورزد و هیچ کاری نمی‌کند که ما را برنجاند. این نوع طرز فکر همیشه خیالاتی است. البته به این معنی نیست که افکار و احساسات ما صادقانه نیست، بلکه واقع‌گرا نیستیم. به درستی واقعیت ذات انسان را در نظر نمی‌گیریم. ما انسان‌ها ذاتا خودخواه هستیم.

وقتی مخزن عشق همسر شما پر باشد و در مورد عشق‌تان احساس امنیت کند، تمام دنیا برایش روشن به نظر می‌رسد و با حداکثر توانش به زندگی ادامه می‌دهد. اما وقتی مخزن عشق او خالی باشد و احساس کند در زندگی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد تا مورد عشق، تمام دنیا برایش تاریک است و هیچگاه نمی‌تواند در زندگی طعم خوشی را بچشد.

عشق به عنوان یک نگرش با رفتار مناسب؟ پس ستاره‌های دنباله‌دار چه؟ بادکنک‌ها؟ احساسات عمیق؟ انتظارهای شیرین؟ چشمک زدن؟ برق یک بوسه؟ هیجان عشق بازی؟ امنیت احساسی حاصل از این طرز فکر که «من در ذهن او بهترینم» چه؟ اینها سوالاتی هستند که این کتاب به آنها پاسخ خواهد داد. چطور نیازهای احساسی یکدیگر را رفع کنیم که عشق را حس کنیم؟ اگر این را یاد گرفته و تصمیم به انجام آن بگیرید، آنگاه عشقی بوجود خواهد آمد که هیجانش فراتر از هر چیزی خواهد بود که در زمان عشق احساسی تجربه کرده بودید.

هدیه خودش نشانه‌ای است از اینکه هدیه دهنده به یاد ما بوده است. ارزش مادی آن مهم نیست، مهم این است که به او فکر می‌کرده‌اید. فکری که نه فقط در ذهن شما بوده، بلکه تبدیل به یک هدیه شده است و با دادن آن عشق و علاقه‌ی خود را ابراز کرده‌اید.

نیاز شدیدی درون ما وجود دارد که توسط فردی دیگر مورد عشق قرار بگیریم. انزوا برای روح انسان مخرب است. به همین علت است که سلول انفرادی در زندان بی‌رحمانه‌ترین تنبیه محسوب می‌شود. در قلب موجودیت انسان میل به صمیمی شدن با شخصی دیگر و مورد عشق او قرار گرفتن وجود دارد. ازدواج این نیاز به صمیمیت و عشق را رفع می‌کند.

نیاز به عشق در مرکز امیال احساسی است.

ببینید غالبا چطور به دیگران ابراز علاقه می‌کنید. اگر غالبا در کارها به دیگران کمک می‌کنید، ممکن است این زبان عشق شما باشد. اگر دائما زبانی دیگران را تایید می‌کنید، احتمالا کلام تاییدآمیز زبان عشق شما است.

اگرچه شکایت‌های همسرتان ممکن است باعث رنجش شما شود، اما در واقع آنها اطلاعات ارزشمندی هستند. اگر همسر شما بگوید: «ما هیچ وقت با هم وقت نمیگذرونیم» ممکن است وسوسه شوید این را بگویید: «یعنی چی؟ همین پنجشبه شب نرفتیم بیرون؟» این پاسخ دفاعی مکالمه را پایان خواهد داد. اما اگر بجای آن بگویید: «دوست داری چیکار کنیم؟» احتمالا یک پاسخ بدردبخور خواهید شنید. شکایت‌های همسر شما غالبا قویترین شاخصه‌های زبان اصلی عشق او هستند.

اگر دقت کرده باشید می‌توانید در یک رستوران تفاوت بین زوجی را که هنوز در حال و هوای عشق احساسی هستند، با زوجی که از شروع زندگی مشترکشان چند وقت می‌گذرد، بفهمید. زوج‌های عاشق به همدیگر نگاه می‌کنند و با هم حرف می‌زنند اما دیگر زوج‌ها اطراف رستوران را نگاه می‌کنند. انگار اصلا برای خوردن به آنجا نرفته‌اند. وقتی کنار همسرم بنشینم و بیست دقیقه تمام توجه‌ام را به او بدهم و او هم متقابلا همین کار را برای من انجام دهد، در این حالت ما به همدیگر بیست دقیقه زندگی داده‌ایم. هیچ وقت آن بیست دقیقه دوباره تکرار نخواهد شد، زندگی‌مان را به هم خواهیم داد. این یک نوع ابراز عشق قدرتمند و احساسی است.

وقتی افتخاری کسب می‌کنید، حتما از نقش داشتن همسر خود در کسب آن موفقیت حرف بزنید.