بریده‌هایی از کتاب بریت ماری اینجا بود

«تو طرف‌دار چه تیمی هستی؟» اِسوِن، که شوکه شده، به خودش می‌آید و جواب می‌دهد: «من طرف‌دار هیچ تیمی نیستم. من فوتبال رو خیلی دوست دارم. بعضی وقت‌ها تعصب رو یه تیم نمی‌ذاره به خود فوتبال عشق بورزی.»

آدم نمی‌فهمد عشق چه موقعی شکوفه می‌دهد؛

در دنیای واقعی کسی برنده است که آرزوهای بزرگ‌تری داشته باشد

وقتی کسی را در لحظه‌ای که بیش از همیشه به تو احتیاج دارد ترک بکنی، آن وقت عشق چه ارزشی دارد؟

عشق چیست جز دوست داشتن کسانی که دوستمان دارند حتی وقتی که لیاقتش را ندارند؟

یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی روزهایی که پشت‌سر گذاشته‌ای بیشتر از روزهای جلوِ رویت است، و نمی‌فهمی چطور این‌قدر زود گذشت.

آدمی که همیشه به خاطر یک نفر دیگر زندگی کرده وقتی تنها باشد حتی خودش را هم به‌سختی می‌شناسد.

آدم نمی‌فهمد عشق چه موقعی شکوفه می‌دهد؛ یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی که گل داده است.

تقدیم به مادرم؛ کسی که همیشه حواسش بود که شکمم سیر و کتاب در کتابخانه‌ام موجود باشد. فردریک بکمن

می‌خوام بدونی هر وقت که کسی درِ خونه‌ام رو می‌زنه امیدوارم اون شخص تو باشی.

یک نفر که متوجه شود بریت‌ماری چقدر به درست کردن موهایش توجه نشان می‌دهد یا حداقل وانمود کند که متوجه می‌شود یا دست‌کم بریت‌ماری فکر کند که او متوجه می‌شود. یک نفر که وقتی به خانه می‌آید و می‌بیند زمین تازه تی کشیده شده و غذای گرم روی میز است، بفهمد او واقعاً چقدر زحمت کشیده. چون آدم‌ها مثل شام هستند. به معنا و مفهوم احتیاج دارند. «چقدر خوب همه چیز را سروسامان داده‌ای.» خوب، این می‌تواند یک معنا باشد.

«کسی که طرف‌دار این تیم منچستریونایتد یا نمی‌دونم چی چیه، باشه، حالا یعنی چی؟» بانک با دهان پر از بیکن جواب می‌دهد: «اون‌ها همیشه خدا برنده می‌شند. واسه همین، فکر می‌کنند لیاقتش رو دارند.»

این‌طور که فهمیدم سیگار دوست داری. فکر کردم سیگار واسه کسی که سیگار دوست داره می‌تونه مثل گل باشه.»

مادرش متوجه نشد، چون لازم نبود کسی به بریت‌ماری توجه کند. دلیل ساده‌ای دارد، چون همیشه کارهایش را بدون اینکه کسی به او بگوید انجام می‌داد.

آدم‌ها به این نیاز دارن که کسی بهشون نیاز داشته باشه

یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی روزهایی که پشت‌سر گذاشته‌ای بیشتر از روزهای جلوِ رویت است، و نمی‌فهمی چطور این‌قدر زود گذشت.

زمستان به آدم‌هایی که گلدان‌ها را آب می‌دهند یاد می‌دهد که امید داشته باشند و به این باور برسند که هر چیزی که به ظاهر پوچ و خالی است استعدادی در خود نهفته دارد.

این روزها برای اینکه ثابت بکنید آدم هستید به تشریفات اداری نیاز هست. در این جامعه، برای اینکه یک نفر بتواند کار کند باید از هفت‌خان رد شود.

انسان تنها حیوانی است که از روی دوستی و محبت لبخند می‌زند، این کار برای بقیه حیوانات حکم نشان دادن نیش‌ها را برای تهدید دارد. حالا این حرف را می‌فهمد. حالا می‌تواند حیوان درون انسان را ببیند.

پسرک چنان ناغافل می‌پرسد: «دوستش داری؟ شوهرت رو؟» که نزدیک است بریت‌ماری گوشش را ببرد. با پشت دستش روی شانه پسرک را می‌تکاند. نگاهش روی موی بناگوش پسر خشک می‌شود. «آره.» دزد دریایی می‌پرسد: «پس چرا باهات نیومده؟» بریت‌ماری پاسخ می‌دهد: «چون بعضی وقت‌ها دوست داشتن یک نفر کفاف نمی‌ده.»