بریده‌هایی از کتاب به امید دل بستم

البته که از تو هم نمی‌توانستم متنفر باشم چراکه تو تمام آن چیزی بودی که می‌شناختم.

مشخص است که وجودِ من دیگر برای کمرنگ کردنِ این رنج‌ها کافی نیست...

گاهی اوقات امید کافی نیست. قرار نیست آدم‌ها را نجات دهد. سیاهی او را در خود می‌بلعد و من به تماشایِ مردنِ او می‌نشینم.

ستاره‌هایم دارند سقوط می‌کنند. و من نمی‌توانم نجاتشان بدهم.