بریده‌هایی از کتاب کلیدهای تربیت و رفتار با پسرها

پسرها صرفا برای آنکه علاقه پدرشان را به خود جلب کنند حتی ممکن است دزدی کنند، رختخواب خود را خیس کنند، در مدرسه رفتار خشونت‌باری داشته باشند و به مشکلات رفتاری مختلفی دچار شوند.

اگر می‌خواهیم مردان خوبِ بیشتری در دنیا وجود داشته باشند، باید از این به بعد آنها را کمتر سرزنش، و بیشتر درک کنیم.

وقت صرف کنید. این امر اهمیت زیادی دارد. توجه کنید، این جمله در کل کتاب برای پدران بسیار مهم است: اگر همواره هفته‌ای پنجاه و پنج یا شصت ساعت کار می‌کنید، به عنوان یک پدر، کار درستی نمی‌کنید. پسرانتان در زندگی مشکل خواهند داشت و شما مقصر هستید. پدران باید به موقع به خانه بیایند تا با بچه‌هایشان بازی کنند، بخندند، به آنها آموزش بدهند و آنها را قلقلک بدهند. زندگی شرکتی و مشاغل کوچک دشمنان خانواده هستند. اغلب پدران متوجه می‌شوند که راه‌حل این مسئله، یعنی درآمد کمتر و حضور بیشتر در کنار خانواده

چهار نشانه اصلی وجود دارد که نشان می‌دهد پسری دارای پدری کاملاً نالایق است: روش ارتباطی خشونت‌بار؛ رفتار و علائق بیش از حد مردانه (اسلحه، تفنگ، مرگ!)؛ مجموعه رفتارهای کاملاً محدود (کناره‌گیری، خرناس کشیدن و «بی‌خیال بودن»)؛ نگرشی بی‌ادبانه نسبت به زنان و اقلیتهای جامعه.

نوزادان پسر حساسیت کمتری نسبت به چهره‌ها نشان می‌دهند. نوزادان دختر حس لامسه بهتری دارند. پسرها سریعتر رشد می‌کنند و قویتر هستند، با این حال مشکلات بیشتری در مورد جدایی از مادرانشان نشان می‌دهند. در سنین نوپایی، پسران به هنگام بازی بیشتر به این طرف و آن طرف می‌روند و فضای بیشتری را اشغال می‌کنند. آنها بیشتر دوست دارند اشیاء را در دست بگیرند و با آن بازی کنند. پسرها با لِگو، ساختمانهای بلندی می‌سازند، در حالی‌که دخترها ساختمانهایی با ارتفاع کمتر را ترجیح می‌دهند. در کودکستان، پسرها به کودک جدیدی که وارد گروه می‌شود توجهی نمی‌کنند، اما دخترها به او توجه می‌کنند و با او دوست می‌شوند.

درست نیست که پسر از مادرش جدا شود و بلافاصله زندگی مشترکی تشکیل دهد. یک یا دو سال زندگی مستقل مؤکدا توصیه می‌شود. طی این مدت او مجبور می‌شود لباسهایش را اتو کند یا اتاقش را جارو بکشد یا غذا بپزد. این مهارتها را باید طی سالهای رشد و قبل از آنکه زندگی مشترکی را آغاز کند، به او آموخت تا ناتوانیهایی چون «کوری آشپزخانه» یا «ضد لباسشویی» در او ایجاد نشود. این مهارتها در سالهای آخر نوجوانی نقش مهمی به صورتهای گوناگون در زندگی او بازی می‌کنند. به عنوان یک اصل کلی، تنها در صورتی برای پسرتان آشپزی، نظافت و رفت و روب کنید که بخواهید او تا آخر عمرتان در خانه و کنار شما بماند!

پسرها اغلب برای ارتباط برقرار کردن با چیزهای مختلف (کاری در مدرسه، استفاده از کتابخانه، کامپیوتر، روزنامه و دایره‌المعارف نیاز به کمک دارند. به آنها کمک کنید تکالیفشان را انجام دهند، کار را به قسمتهای ساده‌تر تقسیم کنند، اهداف واقعگرایانه‌تری تعیین کنند و به آنها کمک کنید به اهدافشان برسند. کار را کوچکتر کنید تا بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و احساس نکنند که شکست خورده‌اند و کار را رها کنند. در عین حال، کنترل کار را برعهده بگیرید. مراقب باشید که آنها از دستاورد خود لذت ببرند.

در حدود چهارده سالگی، مرحله جدیدی آغاز می‌شود. معمولاً در این سن، پسر رشد سریعی دارد و اتفاق مهمی در درون او می‌افتد - سطح تستوسترون در بدن او تا حدود ۸ برابر افزایش پیدا می‌کند! گرچه هر پسری ویژگیهای خاص خود را دارد، اما پسرها معمولاً در این سن کمی اهل بحث و جدل، ناآرام و دمدمی مزاج هستند. این بدان معنی نیست که آنها دارند بد می‌شوند - بلکه تنها به صورت یک خودِ جدید متولد می‌شوند و کشمکش همیشه مستلزم تولد است. آنها نیاز دارند تا پاسخ سؤالات بزرگی را بیابند، ماجراها و چالشهای جدیدی را آغاز کنند و مهارتهایی را برای زندگی بیاموزند (و ساعت بدنشان آنها را پیش می‌برد).

فعالیتهایی را تجربه کنید که هر دو از آن لذت می‌برید. «فشار برای موفق شدن» را از دوش کودکانتان بردارید اما تأکید کنید که در اموری در خانه مشارکت کنند. به آنها اجازه دهید که در یک یا حداکثر دو ورزش یا فعالیت شرکت کنند، به صورتی که زمانی را داشته باشند تا فقط «باشند». اوقات «با عجله به اطراف دویدن» را رها کنید و وقتی را به پیاده‌روی، بازی یا گفتگو اختصاص دهید. هیچ فعالیتی را بیش از اندازه‌ای که یک سرگرمی باشد، رقابتی نسازید. به طور مستمر هر آنچه را می‌دانید به بچه‌ها بیاموزید.

پسرها احساسات لطیفی دارند و بخش مهمی از وجود مادر، فرزندش را کامل می‌کند. آنها گاهی اوقات می‌توانند رابطه‌ای سرشار از عشق و محبت داشته باشند. بگذارید پسرها با بچه‌های کوچکتر از خود بازی کنند و به آنها کمک کنند و مراقب حیوانات باشند و ببینید آنها تا چه حد می‌توانند با محبت باشند.

مردان جوان، بسیار آسیب‌پذیر و در معرض خطر هستند. این روزها با تولد هر نوزاد پسر، قلبمان به شدت می‌تپد - او چگونه مردی خواهد شد؟

ویژگیهای مختلف مردان در همه جا به چشم می‌خورد: از یک سو بی‌تجربگی و خطرپذیری، و از سوی دیگر تبحر، دقت و پشتکار.

دلیل دیگری برای آموزش کارهای خانه به طور منظم به پسرتان وجود دارد که ممکن است از شنیدن آن شگفت‌زده شوید - گفتگو. پسرها اغلب به محض آنکه به خانه می‌رسند صادقانه و بی‌پرده در مورد پیشرفت تحصیلی، ناراحتی از دوستان یا رابطه عاشقانه‌شان حرف نمی‌زنند. این امر همواره موجب نگرانی والدینی شده است که می‌خواهند در جریان زندگی پسرشان باشند. مردان دوست ندارند چهره به چهره با کسی صحبت کنند، بلکه ترجیح می‌دهند در حال صحبت کردن با کسی، کار مفیدی نیز انجام دهند که توجهشان را به خود جلب کند. به این ترتیب فرصتی می‌یابند تا به دنبال جملات مناسب باشند و آن حالت چشم در چشم، که زنان دوست دارند و برای مردان خجالت‌آور است، وجود نداشته باشد. اگر می‌خواهید به پسرتان نزدیک باشید و به او کمک کنید تا نگرانیها یا شادیهایش را با شما در میان بگذارد، باید کارها را با هم انجام دهید. در زندگی امروزی این امر به معنای کارِ خانه است.

در اینجا به عنوان یک اصل پیشنهاد می‌کنیم که پسرتان را آموزش دهید تا بتواند در ده سالگی هفته‌ای یک بار شام خانواده را به طور کامل آماده کند. او احتمالاً ابتدا می‌تواند با غذاهایی مانند ماکارونی با سُس آماده و یک دسر ساده کار را شروع کند. (از پسرها نخواهید قبل از نُه سالگی ظرف آب جوش را جابجا کند، زیرا پسران در این سنین هماهنگی کافی ندارند تا بدون خطر این کار را انجام دهند. در سنین زیرنُه سال بهتر است اجازه دهیم آنها برای کمک کردن، پوست بکنند، بشویند، تمیز کنند و کارهایی از این قبیل انجام دهند.) پسرهای کوچک از حدود پنج سالگی به بعد باید چیدن قاشق و چنگال برای غذاخوردن را شروع کنند، لباسهایشان را از بین لباسهای شسته شده پیدا کنند و تا کنند. هفت ساله‌ها هم می‌توانند میز را تمیز کنند و غیره.

در دوره نوجوانی، بگذارید از پیامدهای کارها (یا کم‌کاریها) یش درس بگیرد. مثلاً اگر وقت تلف کند، دیر به مدرسه می‌رسد. این سن، زمان مسئولیت‌پذیری بیشتر است. ۸. از سنین پایین او را به آماده کردن غذا تشویق کنید و بعد، از نتایج این کار لذت ببرید. ۹. مراقب باشید در نوجوانی، برخوردهای تند و جدی نداشته باشید، به ویژه اگر مادری مجرد هستید. آرامش خود را به دست آورید و سپس به صورت منطقی به آن موضوع بپردازید. ۱۰. اگر به عنوان مادر نقش قوی و تعیین‌کننده‌ای در زندگی دارید، مراقب باشید که مانع از نزدیک شدن همسرتان به بچه‌ها یا ایفای نقش خودش در مسائل تربیتی نشوید. شما و پسرهایتان نیاز دارید که پدر نیز وارد ماجرا شود. پسرها و پدرشان را تشویق کنید تا به هم هرچه نزدیک‌تر شوند.

جای تعجب است که بسیاری از والدین با محبت (که به بچه‌هایشان بسیار اهمیت می‌دهند) ظاهرا متوجه نیستند که مغز بچه‌ها بر اثر گفتگوها رشد می‌کند. خجالتی نباشید. در مورد همه چیز توضیح دهید، داستان بگویید و برای آنها پرحرفی کنید! به عنوان مثال «این اهرم را می‌بینی؟ این می‌تواند آن برف‌پاک کنها را به حرکت درآورد. آنها باران را از روی شیشه اتومبیل کنار می‌زنند». «این جاروبرقی، بادی قوی ایجاد می‌کند. هوا را می‌مکد و گرد و غبار را به داخل یک کیسه می‌کشد. می‌خواهی آن را امتحان کنی؟»

اگر فرزند نوجوانی دارید، باید خود را وارد اجتماع کنید و بخشی از جامعه باشید و یک شبکه اجتماعی برای فرزندتان ایجاد کنید. نمی‌توانید یک تارک دنیا باشید و بچه‌های خوبی پرورش دهی

اگر در یکی دو سال اول زندگی پسر، مادر افسردگی شدید داشته باشد و توجه زیادی به پسر خود نشان ندهد، ذهن پسر دستخوش تغییراتی می‌گردد و به «ذهنی غمگین» تبدیل خواهد شد. اگر مادر عصبانی باشد، پسرش را بزند یا ناراحت کند، پسر گیج می‌شود که آیا مادر او را دوست دارد یا نه. مادر برای آنکه چنین کار مهمی را انجام دهد به حمایت نیاز دارد. او باید مورد توجه باشد تا بتواند از نوزادش مراقبت کند

رهبران ورزشی (مانند مربیان، والدین و مسئولان) مثل ریش‌سفیدهای قبایل هستند. آنها باید به خاطر داشته باشند که ورزش یک بازی است و برای بازیکنان است، و نه ورزشکاران در خدمت بازی. اگر ورزش، نوجوانان ما را برای زندگی واقعی تجهیز نکند، بهتر است به ماهیگیری بپردازیم.

اگر می‌خواهیم مردان خوبِ بیشتری در دنیا وجود داشته باشند، باید از این به بعد آنها را کمتر سرزنش، و بیشتر درک کنیم.