بریده‌هایی از کتاب فهم فلسفه‌‫: اندیشه در روزگار باستان و دوره یونانی‌مابی

آنچه داوری و اندیشه را به‌وجود می‌آورد، عقل است ... آنچه زور و توانایی ایجاد می‌کند، سرزندگی است ... و آنچه عشق و مهربانی را پدید می‌آورد، میل است.

طالس گفته بود جوهر بنیادین آب است، آناکسیماندروس گفته بود این جوهر بی‌کران است، آناکسیمنس گفته بود هواست، فیثاغورس گفته بود عدد است، هراکلیتوس گفته بود آتش است، پارامنیدس و زنون گفته بودند وجود است، امپدوکلس گفته بود عناصر بنیادین چهارگانه است، آناکساگوراس گفته بود عقل یا شعور است و اتمیان گفته بودند اتم است. در نتیجه سوفیست‌ها توجه خود را از عناصر طبیعی طبیعت به جنبۀ انسانی زندگی معطوف کردند.

در حقیقت هیچ‌چیز در جهان پایدار نیست، مگر فرآیند تغییر.

در حقیقت بیشتر اطلاعات ما دربارۀ پیشا-سقراطی‌ها از نوشته‌های ارسطو به دست می‌آید که دو قرن بعد می‌زیست. بنا به گفتۀ او اولین فیلسوف در دنیای غرب طالس بود.

میلتوس اولین خانۀ فیلسوفان غربی در یونان باستان بود. این شهر در ترکیۀ فعلی قرار دارد.

هسیودوس شاعر یونانی ۷۰۰ قبل از میلاد در اثر خود با عنوانِ کارها و روزها با الهام گرفتن از هومر قدرت زئوس را می‌ستاید: به ارادۀ زئوس بزرگ است که آدمیانِ فانی خوش‌نام یا بدنام می‌شوند، قدرشان شناخته می‌شود یا گمنام می‌مانند. زیرا او چه آسان قدرت می‌دهد و قدرتمندان را از اریکه به زیر می‌آورد؛ چه آسان مغروران را فروتن می‌سازد و گمنامان را برمی‌کشد و چه آسان خمیدگان را راست می‌کند و افراشتگان را تباه می‌سازد....

یونانی‌ها بر این اعتقاد بودند که خدایان مردم را به‌خاطر حرص و آز، غرور و اَعمالِ غیراخلاقیِ کیفر می‌دهند. خدایان خودشان نیز همیشه پای‌بند اخلاقیات نبودند، اما قدرت‌شان از بشر بیشتر بود و خواستار اطاعتِ انسان‌ها بودند.

هومر شاعر معروف یونانی، سراینده ایلیاد و اودیسه، خیلی از اسطوره‌ها را در اشعار خود ثبت کرد