بریده‌هایی از کتاب شبنم

در تشکیل جلسات خود ابداً به تعداد جمعیت توجهی نداشت. بارها حتی با حضور تعدادی اندک جلسه را شروع می‌کرد و همان‌گونه سخن می‌گفت که در مقابل جمعیت چندهزار نفری سخنرانی می‌کرد. می‌فرمود: «اگر جلسۀ ما جلسۀ علم باشد، الان ملائکه در آن هستند و خود خدا جایش را پر می‌کند. وقتی دارم صحبت می‌کنم، تازه مطالبی برای خودم منکشف می‌شود.»

یا احد، وجود منبسط وجود منبسط با خودت هم هست، باور می‌کنی؟ آنی که سال‌ها می‌گفتی «من» ، این من «او» بود. می‌گویی دست من، پای من، این‌ها مال جان است. آخرش می‌گویی جان من، روح من این من کیست؟ در حقیقت اوست که در همه‌کس هست اما کسی که او را بشناسد به شرافت انسانی دست یافته است.

قیومیت ائمه، یا قیوم ولایت در تمام هستی نفوذ دارد مانند سریان نفس در قوای نفس. شما وقتی دستتان را حرکت می‌دهید، خود نفس شماست که دست را حرکت می‌دهد، جان است. جان در بدن چطور غالب است؟ تمام حرکات و تمام سکنات از جان است. چشمتان را می‌بندید و باز می‌کنید، از خودش نیست از جان است. نفوذ ولیِ خدا در تمام هستی نیز همین‌طور است. جنبش کف‌ها ز دریا روز و شب کف همی‌بینی و دریا نی عجب... ای تو در کشتی تن رفته به خواب آب را دیدی نگر در آب آب آب را آبی است کاو می‌راندش روح را روحی است کاو می‌خواندش‌

مرآت حق حقیقت ولایت با همۀ موجودات هست، تمام موجودات مثل آینه‌ای برای انعکاس ولایت هستند، او را نمایش می‌دهند منتها هر موجودی به استعداد و اندازۀ خودش نمایش‌دهندۀ او است. خلق را چون آب دان صاف و زلال اندر آن تابان صفات ذوالجلال‌

وجه‌الله به امام وجه‌الله گفته می‌شود چون هرکس که می‌خواهد با خدا حرف بزند باید روی دلش را به سمت ائمه برگرداند. اگر کسی بخواهد با شما صحبت کند به کجا نگاه می‌کند؟ به دست شما نگاه می‌کند؟ نه! به وجه شما نگاه می‌کند. حالا با روح شما صحبت می‌کند. صورت چیزی نیست، فقط نمایندۀ روح است. «أینَ‌ وَجهُ‌ اللهِ‌ الَّذی‌ إلَیهِ یتَوَجَّهُ الأولِیاء» یعنی اولیاء خدا وقتی که می‌خواهند با خدا تماس بگیرند، با امام تماس می‌گیرند. ذات بی‌چون درخور دیدار نیست واندر آن فرگاه کس را بار نیست رو فرو خوان ثم وجه‌الله را تا نپویی بی‌چراغ این راه را‌

کثرت در عین وحدت امام‌حسین (ع) در کربلا مصیبت را بیشتر از همه درک می‌کردند. سوز دل اباعبدالله از همه بیشتر بود. همه بی‌خود شده بودند، همه مست شده بودند اما امام‌حسین (ع) همۀ دردها و غم‌هایی که همه مست شده بودند و نمی‌کشیدند را می‌کشیدند چون آقا در عین حالی که محو خدا بودند، ریز همۀ اتفاقات را درک می‌کردند. امامی که در مقام جمع است، خدا از خلق و خلق از خدا او را مشغول نمی‌کند، جریانات خلقی را هم می‌بیند و ادراک دارد. این یکی نقشش نشسته در جهان و آن دگر نقشش چو مه در آسمان این دهانش نکته‌گویان با جلیس و آن دگر با حق به گفتار و انیس گوش ظاهر این سخن را ضبط کن گوش جانش جاذب اسرار کن‌‌

اگر کسی اسم‌الله بودن همه‌چیز را نبیند محجوب می‌شود. حجاب عجیبی است، الله اکبر! این‌قدر این نور و حجابِ این نور به هم نزدیک است که اگر خدا عنایت نکند همه‌جا ممکن است گمراه شویم. اگر عالمی، زاهدی، عابدی یک‌دفعه منحرف شد تعجب نکنید، کار حساس است. یک مو بزند روی دندۀ جهالت می‌افتد، روی دندۀ خودبینی می‌افتد. امام‌صادق (ع) فرمود: «صراط از مو باریک‌تر است و از شمشیر برنده‌تر.» اگر یک لحظه عبادت، علم، روزه، جهاد و... را به خودت نسبت بدهی، وِزر و وبالت می‌شود. این خطر همیشه هست. به‌قدری هم مدارش حساس است که اگر یک ذره بگردد می‌افتد روی مدار دیگر، می‌افتد روی مدار شیطان. اولش هم نمی‌فهمی چون همرنگ هستند. دم مرگ یک دفعه می‌بینی یک چیز دیگری شد. گرچه خود را بس شکسته بیند او آب صافی دان و سرگین زیر جو چون بشوراند تو را در امتحان آب سرگین رنگ گردد در زمان

اگر می‌خواهید خدا با اسم «یا رئوف» با شما برخورد کند، باید مقداری این اسم را در خودتان متجلی کنید و خودتان هم رئوف باشید. عفو کن تا عفو یابی در جزا می‌شکافد مو قدر اندر سزا‌

اگر غفران تمام عیار باشد، تبعات گناه هم برداشته می‌شود.

غیبت حضرت مهدی (عج) با اولیای خدا کاری کرد که منزلشان را ترک کردند. شما نیز از منزلتان بیرون بیایید، منتظر نمانید امام بیاید. اگر عجله دارید، که باید عجله داشته باشید، حرکت کنید و به سوی محبوبتان بروید. محبوب به علتی غیبت کرده، در صحنۀ ملک خودش را نشان نمی‌دهد، میل دارید او را ببینید؟ می‌خواهید او را درک کنید؟ پس منزلتان را عوض کنید، از این خانۀ نفس و نفسانیت درآیید، از این تعلقات جسمانی درآیید، آن وقت اگر او را ندیدید گله کنید!

یک فرج عمومی داریم و یک فرج فردی که دعا می‌کنیم خدا فرج عمومی آقا را برساند. شیعیان منتظر فرج عمومی هستند ولی به آن اکتفا نمی‌کنند بلکه خودشان حرکت می‌کنند چون امکان فرج فردی برای تک‌تک افراد وجود دارد. مگر امام‌زمان کجاست؟ همین‌جاست! اما هرکس به اندازۀ درکش نزدیکی آقا را درک می‌کند. چون شدی زیبا بدان زیبا رسی که رهاند روح را از بی‌کسی

تمام صحبت‌های الهی مربوط به جلوۀ اولش است و آن وجه‌الله است و لذا چون همۀ این‌ها صفات ولایت است این‌همه به ولایت احترام گذاشته شده است. وقتی ولایت را به شخص نسبت می‌دهند، همان ولایت نامیده می‌شود. وقتی حقیقت مجردِ خودش است، می‌شود وجه‌الله. ما فقط می‌توانیم وجه خدا را تعریف کنیم. هیچ چیزی در ذات خدا راه ندارد.

طالب توحیدی، ولایی، عرفانی و معنوی برجای‌مانده از ایشان از بین حدود چهارصد نوار گزینش شده است.

آفتاب آمد دلیل آفتاب در توهم و حتی در تعقل نمی‌شود خدا را شناخت. منزل نهایی انسان تعقل نیست. علم انسان از عقل نیست. اگر از عقل بود، نمی‌فرمود: «اعرفوا الله بالله» بلکه می‌فرمود: «اعرفوا الله بالعقل!» پس معلوم می‌شود که عقل عارف به خدا نیست. فرموده است خدا را به خدا بشناسید نه به توهم، نه به تخیل، نه به عقل، که تازه بهترین[ این ابزارها ]است!