بریده‌هایی از کتاب شیدا

برای او دوری و نزدیکی مکانی تفاوت ندارد، برای او که می‌گویند روحش همواره در محضر معصومین (ع) حاضر بود، معلوم است که ارتباط سخت نیست و زیارتش احتیاج به طول و تفصیل ندارد. او معنای فأینما تولوا فثَمَّ وجهُ الله را درک می‌کند.

هرچه جایگاه معصوم و مقام حضرت صدیقه طاهره(س) را بیشتر درک کنی، آن‌وقت عظمت مصیبتی را که بر او وارد شده است، بیشتر می‌فهمی. هرچقدر معرفت و شناخت کامل‌تر، درک مصیبت جانکاه‌تر.

هرکس به هر اندازه روح خود را از آلودگی‌ها و سیاهی‌ها پاک کند، به همان اندازه به محور و مرکز عصمت الهی نزدیک خواهد شد و او را درک خواهد کرد.

ای عزیز، با شیعیان من مدارا کن که آن‌ها صاحب دارند و محبت و قهر نسبت به آن‌ها جواب دارد. یعنی، ببین می‌توانی به عشق امام‌زمان(ع) دلت را از کینۀ محب ائمه (ع) خالی کنی؟ از دوستت، همکارت، همسایه‌ات گرفته تا پدر و مادر و همسرت و هر که با او مشکلی داری اما همۀ محرم‌ها دیده‌ای که مشکی می‌پوشد و عاشورا چشم‌هایش پر است.

اگر پاکی و طهارت و عفت در چشم و گوش و زبان و قلب را می‌خواهیم باید به مرکز و محور عصمت الهی حضرت صدیقۀ ‌طاهره(س) پناهنده شویم.

اگر اخلاص در عمل و پاک شدن از ناخالصی‌ها و زدودن ریا و تظاهر و نفاق را می‌خواهیم باید به حضرت علی(ع) توسل کنیم.

قبض بیشتر دعای مؤمن را به استجابت قرین می‌کند یعنی اصلاً حالت دعا را در انسان ایجاد می‌کند.

گفتن اذکار با تعداد زیاد بدون توجه و حضور و بدون اجازۀ استاد و رعایت شرایط دیگر که لازمۀ رشد و حرکت انسان است، تأثیر واقعی را نخواهد گذاشت.

همان‌طور که شما نمی‌توانید بروید داروخانه و خودتان دارو را انتخاب کنید و به دلخواه و به هر تعداد که خواستید مصرف کنید، ذکر نیز این‌گونه است و تازه اگر کسی خواست دارو بدهد، درد شما هم باید مشخص باشد و اینجاست که بیشتر لزوم وجود یک راهنما و استاد احساس می‌شود، کسی که هم درد را بشناسد و هم احاطه به درمان داشته باشد

«کسانی که در مسیر سیر الی‌الله قدم بر می‌دارند، به خاطر تزکیۀ نفس و ریاضات شرعی که دارند نورانیتی در قلب آن‌ها ایجاد می‌شود و خواسته یا ناخواسته جلوه‌هایی در باطن آن‌ها ظهور پیدا می‌کند و پرده‌هایی را می‌بینند. اما خطر همین‌جاست که اگر سالک به این‌ها بسنده کند که ما هم از اهل مکاشفه شدیم، همان‌جا آغاز سکون و درجا زدنش است. آن‌هایی که به مقامات عالیه می‌رسند به این چیزها دل نمی‌بندند.»

محاسبه یعنی اینکه انسان در پایان هر روز، کارهای طول روز خود را بررسی کند و ببیند چند کار خطا انجام داده و یا در چند کار نیت غیر خدایی داشته است. پس از آن تصمیم قطعی بگیرد که فردا آن تعداد را کم کند و برای اینکه بفهمد خطاهایش کمتر شده ‌است یا نه، باید محاسبه هر روز را با روز قبل مقایسه کند، همین‌طور هر هفته را با هفتۀ بعد و هر ماه را با ماه بعد پس اگر این کم شدن روند خودش را طی نکرد، بدون اینکه شخص به ریاضت‌های غیر شرعی کشیده شود، خودش را تأدیب کند مثل اینکه نماز قضا بخواند، روزه بگیرد و یا.... این کار بسیاری از گناهان و خطاهای انسان را کم می‌کند

«ایشان برای سالک الی‌الله به دو چیز خیلی اهمیت می‌دادند: اول استغفار و ذکر یونسیه و بعد مراقبه.»

آیت‌الله کشمیری اهل مراقبه است. مراقبۀ او این است که لحظه‌ای از حضور در محضر دوست غایب نشود و به خود و دیگران توجه ننماید.

ایشان استعداد و قابلیت را در هر کسی که می‌دید دستگیری می‌کرد و گاهی مانند یک پهلوان به میدان می‌آمد.

«و دوستی پرهیزکاران را جویا شو، هرچند در ظلمات زمین باشد و هرچند عمر خویش را در جستجوی آنان به ‌سر بری که خدای عزوجل بر روی زمین پس از پیامبران و اولیا برتر از آنان نیافریده است و خداوند نعمتی را بر بنده مثل نعمت توفیق هم‌نشینی با آنان ارزانی نداشته است.»

آن‌قدر سجدۀ طولانی انجام می‌داد که خانواده‌اش از او قطع امید می‌کردند و پتو یا روپوشی رویش می‌انداختند.

به من گفت تو دعا کن، توسل کن به حضرت امیر(ع) ، ان‌شاءالله مشکلت حل می‌شود. وقتی دعا کردم و آمدیم بیرون مشکلم حل شد. ‌»

اسلام دین رهبانیت و عزلت و گوشه‌نشینی نیست، هرچند که خلوت و دوری از مردم یکی از لوازم و مراحل سیر و سلوک است. او نیز شیر روز و پارسای شب است، خدا را هم در خلوت و وحدت خود و هم در کثرت و اجتماع بیرون یافته ‌است.

همان‌گونه که حضور عندالله باید کامل باشد، یعنی فکر و ذکر و قلب و نیت، همه باید حاضر باشند و‌ فقط جسم حضور پیدا نکند. در زیارت نیز باید انسان حضورش کامل باشد اما اکثراً زیارت‌ها حضور جسمی‌ است

و ما بارها و بارها این را تجربه کرده‌ایم که گناهان در زمانی اتفاق می‌افتند که یاد خدا فراموشمان شده باشد و غفلت به سراغمان آمده باشد.