بریده‌هایی از کتاب چیزهای کوچک اینچنینی

چرا نزدیک‌ترین چیزها اغلب سخت‌ترین بودند برای دیده شدن؟

به این فکر افتاد که آیا زنده بودن بدون کمک کردن به یکدیگر اصلاً فایده‌ای دارد. آیا می‌شد آدم همین‌طور سال‌ها، دهه‌ها یا کل عمر ادامه دهد بدون اینکه حتی یک بار شهامت شنا در جهت مخالف را داشته باشد؟

دسامبر آن سال، ماه کلاغ‌ها بود. مردم هرگز چنین چیزی ندیده بودند: اینکه کلاغ‌ها در دامنهٔ شهر در دسته‌های سیاه جمع شوند و بعد به سمت شهر بیایند، در خیابان‌ها راه بروند، سرشان را کج کنند و بی‌شرمانه روی هر پایهٔ دیده‌بانی که دلشان خواست بنشینند و به دنبال مردار بگردند و یا شیطنت‌آمیز به طرف هرچیز خوردنی در امتداد جاده شیرجه بزنند و دست آخر شب‌هنگام لابه‌لای درختان قدیمی و عظیم دور صومعه بیتوته کنند.

به هرکس روزها و بخت‌هایی داده می‌شود که دوباره تکرار نمی‌شوند. و چه خوب بود که همانجایی که هستی باشی و بگذاری یک بار هم که شده، با اینکه ناراحت می‌شوی، یاد گذشته بیفتی، به جای اینکه همیشه حواست به کارهای هر روز و مشکلات پیش رویی باشد که شاید هرگز نیایند.

«با فکر کردن به کجا می‌رسیم؟ فکر و خیال فقط حال آدم رو خراب می‌کنه.»

«گونی خالی که سر جاش بند نمی‌شه!»

آیا زنده بودن بدون کمک کردن به یکدیگر اصلاً فایده‌ای دارد. آیا می‌شد آدم همین‌طور سال‌ها، دهه‌ها یا کل عمر ادامه دهد بدون اینکه حتی یک بار شهامت شنا در جهت مخالف را داشته باشد؟

چه خوب بود که همانجایی که هستی باشی و بگذاری یک بار هم که شده، با اینکه ناراحت می‌شوی، یاد گذشته بیفتی، به جای اینکه همیشه حواست به کارهای هر روز و مشکلات پیش رویی باشد که شاید هرگز نیایند.

چرا نزدیک‌ترین چیزها اغلب سخت‌ترین بودند برای دیده شدن؟ چرا اینقدر زیاد پیش می‌آمد که هرچه چیزی نزدیک‌تر بود دیدنش سخت‌تر می‌شد؟

هیچ چیز هرگز دوباره اتفاق نمی‌افتد؛ به هرکس روزها و بخت‌هایی داده می‌شود که دوباره تکرار نمی‌شوند. و چه خوب بود که همانجایی که هستی باشی و بگذاری یک بار هم که شده، با اینکه ناراحت می‌شوی، یاد گذشته بیفتی، به جای اینکه همیشه حواست به کارهای هر روز و مشکلات پیش رویی باشد که شاید هرگز نیایند.

دخترانش با موی سیاه و چشمان نافذشان گاهی مثل جادوگرهای جوان به نظر می‌رسیدند. درکش آسان بود که چرا زن‌ها از مردها به خاطر نیروی جسمانی،‌ شهوت و قدرت اجتماعی‌شان می‌ترسند ولی زن‌ها با حس غریزی عجیب و غریب‌شان بسیار پیچیده‌تر بودند: آن‌ها می‌توانستند اتفاق‌ها را مدت‌ها پیش از وقوع پیش‌بینی کنند، شب خوابش را ببینند و فکر آدم را بخوانند. در زندگی زناشویی‌اش لحظه‌هایی بود که تقریباً از آیلین ترسیده و به توانایی او در مقابله با مشکلات و شم قوی‌اش غبطه خورده بود.

فرلانگ فکر کرد همیشه همین بساط بود؛ همیشه ماشین‌وار بدون وقفه مشغول کار بعدی می‌شدند. با خودش فکر کرد اگر فرصت اندیشیدن و ارزیابی کارهای گذشته را داشتند، زندگی‌شان چطور می‌شد. شاید فرق می‌کرد شاید هم نه _ یا اینکه فقط به سرشان می‌زد؟

چرا نزدیک‌ترین چیزها اغلب سخت‌ترین بودند برای دیده شدن؟

چرا نزدیک‌ترین چیزها اغلب سخت‌ترین بودند برای دیده شدن؟

دشمنت را نزدیک خودت نگه دار. سگ بد که پیشت باشه سگ خوب جرئت نمی‌کنه گازت بگیره. خودت می‌دونی.

می‌دانست که آسان‌ترین کار دنیا از دست دادن همه چیز بود.

«همیشه یکی هست که بدبختی‌ها سرش خراب می‌شه.»

ولی مردم زیاد حرف می‌زدند _ و نصف بیشتر حرف‌هایشان را نمی‌شد باور کرد؛ در این شهر چیزی که هیچ‌وقت کم نمی‌آمد ذهن‌های بیکار بود و شایعه.

که هیچ چیز هرگز دوباره اتفاق نمی‌افتد؛ به هرکس روزها و بخت‌هایی داده می‌شود که دوباره تکرار نمی‌شوند. و چه خوب بود که همانجایی که هستی باشی و بگذاری یک بار هم که شده، با اینکه ناراحت می‌شوی، یاد گذشته بیفتی،

دشمنت را نزدیک خودت نگه دار. سگ بد که پیشت باشه سگ خوب جرئت نمی‌کنه گازت بگیره.