بریده‌هایی از کتاب خلق شدگان یک روز

پس، هماهنگ با طبیعت در این فضای محدود زمانی سفر کن و با شعف و رضایت به سفر خود پایان ده، درست همانند یک میوهٔ درخت زیتون، هنگامی‌که می‌رسد، از درخت به زمین می‌افتد، سپاسگزار طبیعت است که خلقش کرده و از درختی که بر روی آن به ثمر نشسته، تشکر می‌کند.

"گمان‌های خود را کنار بگذار، و سپس گله و شکایت از میان خواهند رفت، من آسیب دیده‌ام، شکایت از آسیب را کنار بگذار، و آسیب محو خواهد شد."»

«همهٔ ما خلق‌شدگان یک روزیم، هم یادآورنده و هم یادآورده‌شده، همه موقتی هستند ـ هم حافظه و هم موضوع حافظه (آنچه به حافظه سپرده می‌شود). دیری نمی‌پاید که تو دنیا را به فراموشی بسپاری؛ و به زودی زمان آن فراخواهد رسید که دنیا تو را فراموش کند. "همیشه" نمایانگر آن است که به‌زودی تو نه کسی خواهی بود، و نه جایی. (انسان موجودی ابدی نیست ـ م.) و همچنین این متن: "خاطرهٔ همه چیز به‌سرعت در گرداب ابدیت مدفون می‌شود."»