کتاب جزیره

اعتقاددارم هر مملکتی که پیشرفت کرده، دلیلش کتاب بوده. شما موافق نیستید؟»

بختت همین است، باید بسازی!» دختر کفش‌هایش را پوشید: «دارم می‌سازم، چاره‌ای نیست!»

نسل آینده‌ی ما باید کتاب‌خوان باربیاید. کتاب بزرگ‌ترین معلم است.

گفتم نسل آینده‌ی ما باید کتاب‌خوان بار بیاید. کتاب بزرگ‌ترین معلم است. اعتقاد دارم هر مملکتی که پیشرفت کرده، دلیلش کتاب بوده.

گفتم نسل آینده‌ی ما باید کتاب‌خوان بار بیاید. کتاب بزرگ‌ترین معلم است. اعتقاد دارم هر مملکتی که پیشرفت کرده، دلیلش کتاب بوده. شما موافق نیستید؟»

در کنار تو امنیت دارم، با جهان به آشتی می‌رسم.

لب‌های نسترن را پوزخندی از هم گشود: «کارخانه‌ی برق دیدن دارد؟» بهزاد شانه‌ای بالا انداخت: «فرق نمی‌کند، از نظر من هیچ جای دنیا دیدن ندارد!»

در کنار تو امنیت دارم، با جهان به آشتی می‌رسم. پیش‌ترها شکل مبهمی داشتی؛ به خانه‌ی ما می‌آمدی، می‌نشستی، من از آسیه حرف می‌زدم، کم‌کم سبک می‌شدم. وقتی می‌رفتی تا مدتی بوی عطرت در اتاق می‌ماند، تاروپود پارچه‌ی مبل و بالشچه‌ها آن را حفظ می‌کرد.

قطاری اسقاط، دریچه‌ها شکسته، در باد و باران و آفتاب رهاشده بود. بهزاد انگشت‌ها را بالا آورد: «رسیده به آخر دنیا. آن‌قدر صبر کرده تا بین شکاف‌هایش علف سبز شده، مثل کسی که تمام عمرش را صرف رؤیایی ناتمام کرده.»

در کنار تو امنیت دارم، با جهان به آشتی می‌رسم. پیش‌ترها شکل مبهمی داشتی؛ به خانه‌ی ما می‌آمدی، می‌نشستی، من از آسیه حرف می‌زدم، کم‌کم سبک می‌شدم. وقتی می‌رفتی تا مدتی بوی عطرت در اتاق می‌ماند، تاروپود پارچه‌ی مبل و بالشچه‌ها آن را حفظ می‌کرد.