بریده‌هایی از کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین

«غذای سالم بخور تا مغز سالم داشته باشی و هله‌هوله بخور تا مغزت را از کار بیندازی».

اما در قرن پانزدهم، «گوتنبرگ» آمد و با اختراع صنعت چاپ، کتاب‌ را تبدیل به کالایی با تولید انبوه کرد. به‌این‌ترتیب، دیگر به‌خاطرسپردن این‌همه اطلاعات ضرورتی نداشت، چون در صفحه‌های چاپی کتاب‌ها حفظ می‌شدند.

«فراموشی» و نه به‌خاطرسپردن، ماهیت آن چیزی است که از ما یک انسان می‌سازد. برای اینکه دنیا را بشناسیم، باید آن را پالایش کنیم. خورخس می‌نویسد: «اندیشیدن، فراموش‌کردن است».

ازآنجاکه محتواهای ذهنی، تجربه‌های ما را آشکار می‌سازند و مجموعه‌ی این تجربه‌ها دانش ما را تشکیل می‌دهند، بنابراین دارا بودن حافظه‌ای بهتر، نه‌تنها به‌معنای داشتن اطلاعات بیشتر در مورد دنیاست، بلکه باعث می‌شود ما خود را بهتر بشناسیم. به‌یقین برخی از این فراموشی‌ها که باعث کلافگی ما می‌شود، لازم است و در راستای سلامتی ماست؛ زیرا اگر ما نمی‌توانستیم بسیاری از کارهای بی‌معنی‌ای که انجام داده‌ایم را فراموش کنیم، شاید تبدیل به آدم‌های وسواسی می‌شدیم که تحملشان بسیار دشوار است.

کتاب‌هایی در کتابخانه‌ی من بود که حتی نمی‌توانستم به‌یاد بیاورم که آیا آن‌ها را خوانده‌ام یا نه. اگر من می‌توانستم تمامی این اطلاعات از دست‌رفته را در آستین داشته باشم، به چه معنا بود؟ نمی‌توانستم فکری جز این بکنم که داشتن این اطلاعات مرا دلگرم‌تر و مطمئن‌تر می‌ساخت و از نظر شعور، ذکاوت مرا افزایش می‌داد.

اگر هدف از خواندن را تنها انباشت اطلاعات در نظر بگیریم، شاید این ناکارآمدترین فعالیتی بود که من در آن دست داشتم. من می‌توانستم ده‌ها ساعت را صَرف خواندن یک کتاب کنم و دست‌آخر، تنها مفهومی گُنگ از کل کتاب را در ذهن داشته باشم. تمام رویدادها و حقایق کتاب، حتی مواردی که به‌دلیل جذابیت زیرشان خط می‌کشیدم، تنها در من تأثیری گذرا می‌گذاشتند و سپس ناپدید می‌شدند و خدا می‌داند که به کجا می‌رفتند!

یک آدم، با هوشِ متوسط، ۴۰ روز از زندگی یک‌ساله خود را تلف می‌کند تا چیزهایی که فراموش کرده را دوباره یاد بگیرد.

«با تمرکز، انگیزه و بالاتر از همه، صرف زمان، می‌توان ذهن را تربیت کرد تا کارهای خارق‌العاده‌ای انجام دهد. این کشفی بود که به من قدرت بسیار داد و باعث شد این سؤال را از خودم بپرسم: اگر در هر زمینه‌ای شیوه‌ی درست را بیابم و در پیش بگیرم، قادر هستم چه کارهای خارق‌العاده‌ی دیگری را انجام دهم؟».

کتابی است که بیل گیتس برای خواندنش زمان گذاشت و آن‌را شگفت‌انگیز خواند، در نشریه‌های معتبر دنیا به‌عنوان کتابی بی‌نظیر از آن یاد شده است و در فهرست بهترین کتاب‌های «نیویورک تایمز» و پرفروش‌ترین کتاب‌های «آمازون» قرار گرفته است. «با تمرکز، انگیزه و بالاتر از همه، صرف زمان، می‌توان ذهن را تربیت کرد تا کارهای خارق‌العاده‌ای انجام دهد. این کشفی بود که به من قدرت بسیار داد و باعث شد این سؤال را از خودم بپرسم: اگر در هر زمینه‌ای شیوه‌ی درست را بیابم و در پیش بگیرم، قادر هستم چه کارهای خارق‌العاده‌ی دیگری را انجام دهم؟».

کتابی است که بیل گیتس برای خواندنش زمان گذاشت و آن‌را شگفت‌انگیز خواند، در نشریه‌های معتبر دنیا به‌عنوان کتابی بی‌نظیر از آن یاد شده است و در فهرست بهترین کتاب‌های «نیویورک تایمز» و پرفروش‌ترین کتاب‌های «آمازون» قرار گرفته است. «با تمرکز، انگیزه و بالاتر از همه، صرف زمان، می‌توان ذهن را تربیت کرد تا کارهای خارق‌العاده‌ای انجام دهد. این کشفی بود که به من قدرت بسیار داد و باعث شد این سؤال را از خودم بپرسم: اگر در هر زمینه‌ای شیوه‌ی درست را بیابم و در پیش بگیرم، قادر هستم چه کارهای خارق‌العاده‌ی دیگری را انجام دهم؟».

او برنامه‌اش را چنین تشریح می‌کند: «یک انقلاب آموزشی جهانی که تمرکزش براین نکته است که چگونه می‌توان یادگیری را یاد گرفت».

به‌خاطرسپردن، تلاشی خلاقانه و انسانی است.

مهم این است که هرچه بیشتر بدانید، فراگیری بیشتر امری آسان‌تر خواهد شد. حافظه مانند یک شبکه‌ی عنکبوتی است که اطلاعات جدید را به خود می‌کشد. هرچه اطلاعات بیشتری کسب کند، بزرگ‌تر خواهد شد و هرچه بزرگ‌تر شود، اطلاعات بیشتری را در خود جای می‌دهد.

اد برایم نقل‌قولی از یک هنرپیشه‌ی رزمی‌کار به‌نام «بروس لی» فرستاد، با این امید که باعث انگیزه‌ی بیشتر در من شود: «محدودیتی وجود ندارد، ثبات وجود دارد، اما نباید در آن توقف کرد، باید به ورای آن گام نهاد. اگر چیزی باشد که شما را از بین ببرد، همان ثبات است»

اگر می‌خواهید کاری را به‌خوبی انجام دهید، اینکه برای انجام بهتر آن چگونه تمرین می‌کنید، اهمیت بسیار بیشتری دارد تا اینکه چه‌اندازه از وقتتان را صرف تمرین می‌کنید. در حقیقت، تحقیق‌هایی که روی افراد خبره‌ در هر کار انجام شده، از شطرنج‌باز گرفته تا ویولونیست یا بسکتبالیست، نشان داده است که شمار سال‌هایی که افراد به انجام فعالیتی مشغول هستند، تنها به‌میزان اندکی بر کارایی آن‌ها تأثیر دارد. ممکن است به‌نظر پدر من، گرفتن یک جام حلبی و گذاشتن آن در زیرزمین، نشان‌دهنده‌ی عملکرد خوب او باشد، اما تا هنگامی‌که او آگاهانه خود را به چالش نکشد و عملکرد خود را مورد بازبینی (مرور کردن، واکنش نشان دادن، بازنگری کردن، دوباره برنامه‌ریزی کردن) قرار ندهد، نمی‌تواند کار خود را به‌گونه‌ی بهتری انجام دهد. برای پیشرفت، تنها انجام تمرین‌های مرتب کافی نیست؛ ما باید شکست‌هایمان را مورد بررسی قرار دهیم و از آن‌ها درس بگیریم. اریکسون به این نتیجه رسید که بهترین روش برای اینکه در مرحله‌ی خودکار درجا نزنیم و خود را از وضعیت ثابت قابل‌قبول بیرون بکشیم، این است که روی شکست‌هایمان کار کنیم. یک‌روش این است که خود را به‌جای کسی بگذارید که خبره‌‌ی کاری است که شما قصد پیشرفت در آن را دارید و سعی کنید بفهمید او چگونه مشکل‌هایش را حل می‌کند.

روش خواندن کتاب در دوران قدیم و قرون وسطی کاملاً متفاوت از روشی بود که امروز ما به‌کار می‌بریم. آن‌ها کتاب‌ها را تنها حفظ نمی‌کردند، بلکه روی آن‌ها عمیق اندیشه می‌کردند؛ مانند تنباکو آن را می‌جویدند و سپس تُف می‌کردند و در این فرآیند، تفاله‌ی آن جزئی از وجود آن‌ها می‌شد.

«در کودکی، زندگی هر روزه‌ی ما با کسب تجربه‌ای تازه، ذهنی و یا عینی، رقم می‌خورد. در آن دوران، ما درکی عالی و ذهنی قوی داریم و خاطره‌های آن روزها در ذهن ما همچون زمانی‌که در یک مسافرت جالب و هیجان‌انگیز هستیم، بی‌شمار، پیچیده و طولانی به‌نظر می‌آید. اما ازآنجاکه گذشت هرسال از زندگی، بخشی از این تجربه‌ها را به تکرارِ تکراری‌ها تبدیل می‌کند که خود ما هم به‌سختی متوجه آن‌ها می‌شویم، کم‌کم روزها و هفته‌ها چنان یک‌دست می‌شوند که در خاطره‌های ما محتوای خود را از دست می‌دهند و تبدیل به سال‌هایی ویران و بدون خاطره می‌شوند». هرچه پیرتر می‌شویم، به‌نظر می‌آید که زندگی سریع‌تر می‌گذرد، زیرا هرچه پیرتر می‌شویم، زندگی برای ما کمتر خاطره‌انگیز می‌شود. یک‌بار اد به من گفت: «اگر در خاطر ثبت‌کردن ویژگی خاص انسانی است، پس هرچه ما بیشتر به‌خاطر بسپاریم، انسان‌تر هستیم».

یکنواختی، زمان را مخدوش می‌کند، اما تجربه‌های تازه‌ی آن ‌را برای شما آشکار می‌کند. زندگی روزانه‌ی شما می‌تواند به‌صورت خوردن غذاهای سالم و انجام تمرین‌های ورزشی سپری شود و شما عمری طولانی کنید، اما به دلیلی که گفته شد، برایتان بسیار کوتاه به‌نظر بیاید. اگر شما سرتاسر زندگی خود را در اتاقی به ورق‌زدن روزنامه‌ها بگذرانید، هر روز از زندگی شما به روز بعد گره می‌خورد، بدون اینکه هیچ‌یک در خاطر شما بماند و به‌این‌ترتیب، همه در ذهن شما ناپدید می‌شوند. برای همین است که باید به‌طور مرتب از یکنواختی دربیاییم، به منطقه‌های ناآشنا سفر کنیم و تا آنجاکه می‌توانیم، در زندگی تجربه‌های تازه کسب کنیم. زیرا این تجربه‌ها باعث ثبت خاطره‌ها در ذهن ما می‌شوند. کسب تجربه‌های تازه باعث می‌شود زمان برایمان کِش بیاید و آن‌هم باعث می‌شود که ما درک طولانی‌تری از زندگی داشته باشیم.

برخلاف تمام ایده‌های قدیمی که باور داشتند شطرنج فعالیتی هوشمندانه و بر اساس تجزیه‌وتحلیل است، بسیاری از تصمیم‌های مهم استادان بزرگ شطرنج درباره‌ی حرکت مهره‌ی بعدی، به‌صورت حرکت آنی و پس از فهمیدن آرایش صفحه‌ی شطرنج صورت می‌گیرد.

در زندگی روزمره، هنگامی‌که با رویدادهای جزئی، معمولی و تکراری روبرو می‌شوید، چیزی از آن‌ها در یاد شما برجای نمی‌ماند، چون تنها این رویدادها و یا چیزهای فوق‌العاده و نوظهور هستند که ذهن شما را تکان می‌دهند. اگر ما چیزی استثنایی ببینیم یا درباره‌ی آن بشنویم، اتفاق یا چیزی خواه فراعادی، خواه باورنکردنی و خواه خنده‌دار، احتمال بیشتری دارد که در ذهن ما برای مدتی طولانی برجای بماند