بریده‌هایی از کتاب شعریکاتور

| سانسور | شاعر: بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت... مخاطب خاص: وای چقدر بد! شاعر: آره؛ بعدش هم مشترک گرامی دسترسی به سایت موردنظر امکان پذیر نمی‌باشد!

شاعر: دیدی که رسوا شد دلم... مخاطب خاص: نه! ندیدم! شاعر: ندیدی؟ حیف؛ از دستت رفت.

شاعر: گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق ساکن شود... مخاطب خاص: خب؟ شاعر: هیچی دیگه! دیدم و بر خلاف تصورم نه‌تنها مشتاق‌تر نشدم، بلکه درد اشتیاقم هم ساکن شد!

| جیب | شاعر: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی... مخاطب خاص: ببخشید یه سوال داشتم از خدمتتون. شاعر: بفرمایید جانم! مخاطب خاص: پول این بسیار سفر را باید از کجا بیاریم؟

شاعر: بی‌همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود... مخاطب خاص: خب نشود!

شاعر: هین کج و راست می‌شوی، باز چه خورده‌ای؟ بگو! مخاطب خاص: هیچی به جان خودم! شاعر: پس حتما سنگ رفته توی کفشت. مخاطب خاص: نه! یه‌کم فشارم افتاده.

شاعر: مرا ببوس، مرا ببوس، برای آخرین بار... مخاطب خاص: بیا! ممماااچچچ شاعر: ممنون، کاری نداری؟ مخاطب خاص: نه! ممنون! من دیگه برم دار زده بشم. شاعر: باشه. خداحافظ. مخاطب خاص: خداحافظ.

شاعر: آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید... آدم‌ها: بله؟ شاعر: نیشتون را ببندید! آدم‌ها: وا!

شاعر: غم زمانه خورم یا فراق یار کشم... مخاطب خاص: نمی‌دونم! به نظرم یه فیلم بذار ببین یه کم حواست پرت بشه از فکر و خیال بیایی بیرون؟

شاعر: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز... آخ آخ قلبم قلبم قلب... مخاطب خاص: جناب سعدی مرحوم شدند. شادی روحشون بلند صلوات بفرستید.

مخاطب خاص: سعدیا؟! سعدی: بله؟ مخاطب خاص: مرد نکونام مگه سگ است که هفت‌تا جون داشته باشه که می‌گی نمی‌میره هرگز؟ سعدی: ای بی‌ادب.

شاعر: ادب از که آموختی؟... مخاطب خاص: از خودت! شاعر: از من؟ مخاطب خاص: آره دیگه! از خودت. شاعر: شترق[ صدای سیلی ] مخاطب خاص: چرا می‌زنی؟! شاعر: بی‌ادب خودتی و... آدمِ... فلانِ... و فلان

شاعر: ای که دستت می‌رسد... مخاطب خاص: بله؟ شاعر: اون کنترل تلویزیون را بده، قربون دستت.

| شوخی شوخی | شاعر: مرغ سحر ناله سر کن، داغ مرا تازه‌تر کن... مرغ سحر: باشه. شاعر: ای بابا! حالا من یه چیزی گفتم تو چرا جدی گرفتی؟ عجب شترمرغ سحری هستی‌ها!

شاعر: بیا تا قدر یکدیگر بدانیم... مخاطب خاص: باشه! قدر تو چنده؟ شاعر: نمی‌دونم؛ قدر خودت چنده؟ مخاطب خاص: والا منم نمی‌دونم. شاعر: پس بی‌خیال، بیا تا قدر یکدیگر ندانیم، اصلاً مگه بیکاریم؟ مخاطب خاص: باشه.

| حرفِ مردم | شاعر: دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم... مخاطب خاص: خب به دوستانت چه مربوط؟ هان؟ شاعر: راست می‌گی قربونت برم، خودتو عشقه. مخاطب خاص: مرسی عزیزم.

| فرسایش خاک | شاعر: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند... مخاطب خاص: خب؟ خب؟ شاعر: اصلاً به این فکر می‌کنند که برای تولید یک سانتی‌متر خاک چند سال باید بگذرد که اینجوری خاک را نابود می‌کنند؟ مخاطب خاص: نمی‌دونم والا! از خودشون بپرسی بهتره به نظرم. شاعر: باشد. شماره‌ی تلفنشان را داری؟ مخاطب خاص: آره! یادداشت کن؛ صفر نهصد و...

شاعر: محتسب مستی به ره دید و... مخاطب خاص: گریبانش گرفت؟ شاعر: نه! ازش آدرس میخونه را پرسید!

شاعر: آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید... آدم‌ها: بله؟ شاعر: نیشتون را ببندید! آدم‌ها: وا!

شاعر: دوستان! دوستان: بله؟ شاعر: یک لحظه اون تلویزیون را خاموش کنید بیایید بنشینید شرح پریشانی من گوش کنید. دوستان: باشه.