بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

از مجادله و جر و بحث دوری کنید، به همان صورتی که از مار زنگی و زلزله دوری می‌کنید. معمولاً نُه تا از هر ده مجادله منتهی می‌شود به این که هر دو طرف بیش از پیش متقاعد شوند که کاملاً حق با آنها بوده است. هیچ کس نمی‌تواند در مجادله پیروز شود. نمی‌توان پیروز شد چون اگر ببازید، آن را باخته‌اید و اگر ببرید باز هم باخته‌اید. چرا؟ فرض کنید در بحث خود با فرد دیگر، پیروز شده‌اید و شکاف‌های متعدد در استدلال‌های او به وجود آورده و ثابت کرده‌اید که او اشتباه کرده است. بعد چه می‌شود؟ شما ممکن است احساس خوشانیدی داشته باشید.‌اما طرف مقابل شما چی؟ شما کاری کرده‌اید که او احساس حقارت کند. غرور او را جریحه‌دار کرده‌اید. و همین کافی است که از پیروزی خود ناراضی باشید

ایزاک اف. مارکاسون از روزنامه‌نگاران معروف که با صدها اشخاص برجسته مصاحبه کرده است، می‌گوید بسیاری از مردم در ایجاد برداشت خوب در دیگران ناموفقند زیرا با دقت گوش نمی‌دهند و شنونده‌های خوبی نیستند. او می‌گفت: «بعضی‌ها آن قدر فکرشان مشغول آن چیزی است که می‌خواهند بگویند که گوش‌هایشان را باز نگه نمی‌دارند... آدم‌های خیلی مهمی به من گفته‌اند که افراد «خوب‌شنونده» را بر «خوب‌گوینده» ترجیح می‌دهند؛ ولی به نظر می‌رسد که توانایی گوش دادن تقریبا نادرتر از هر خصوصیت دیگر است.»

ارزش یک لبخند در کریسمس هزینه‌ای ندارد ولی بازده بالایی دارد. کسانی را که آن را دریافت می‌کنند ثروتمند می‌سازد ولی دهنده‌ها را فقیر نمی‌کند. وقوع آن در یک لحظه است‌اما خاطره‌اش گاه برای همیشه باقی می‌ماند.

ناپلئون این را آزمود و در آخرین دیدارش با ژوزفین به او گفت: «ژورفین، من تمام شانس و اقبالی را که یک مرد می‌توانست در این کره خاکی داشته باشد در اختیار داشته‌ام، ولی در عین حال، در این لحظه، تو تنها کسی هستی که در این دنیا می‌توانم به او اعتماد کنم.» و البته مورخین اعتقاد دارند که او حتی به ژورفین نیز نمی‌توانست اعتماد کند!

اُون دی. یانگ حقوقدان برجسته و یکی از نخبگان دنیای تجارت در‌امریکا در جایی می‌گوید: «افرادی که می‌توانند خود را جای دیگران قرار دهند و می‌توانند طرز تفکر آنها را درک کنند هرگز نباید نگران آینده خود باشند.»

هر واعظ، سخنران، و معلمی می‌داند که وقتی تمام وجود خود را گذاشته و هیچ کلمه تقدیر و تشکر از شنونده‌ها دریافت نمی‌کند تا چه حد روحیه‌اش کسل می‌شود. آنچه در مورد حرفه‌ای‌ها صدق کند برای آنهایی که در ادارات، مراکز و سازمان‌ها، فروشگاه‌ها و کارخانه‌ها و دوستان و افراد خانواده دو برابر صدق می‌کند. ما هرگز نباید فراموش کنیم که اطرافیان ما انسانند و تشنه قدردانی و توجه. این چیزی است که تمام انسان‌ها به آن نیازمندند و از آن لذت می‌برند. سعی کنید رد پای دوستانه‌ای از جرقه‌های کوچک قدردانی در مسیرهای روزانه خود باقی بگذارید. شگفت‌زده خواهید شد که ببینید این جرقه‌های کوچک چگونه شعله‌های کوچک دوستی را برمی‌افروزند و به نشانه‌های هدایت کننده برای دیدار مجدد شما تبدیل خواهند شد.

بنابراین، اگر بعضی مردم آن قدر تشنه مهم بودن هستند که واقعا دیوانه می‌شوند تا این احساس را به دست آورند، فکرش را بکنید که چه معجزه‌ای رخ خواهد داد اگر من و شما بتوانیم با تقدیر صادقانه از کارهایی که دیگران انجام می‌دهند همین حس را در آنها به وجود آوریم.

در برخورد با مردم باید به یاد داشته باشیم که همیشه با موجودات منطقی روبه‌رو نیستیم. ما با موجوداتی طرفیم که احساس دارند، موجوداتی که تعصب‌ها بر آنها حاکم است و غرور و منیت به حرکتشان وامی‌دارد.

«کسی که به همنوع خود علاقه‌مند نیست، بزرگترین مشکلات را در زندگی خود دارد و هم اوست که بزرگ‌ترین صدمات را به دیگران می‌زند. از ناحیه چنین آدم‌های است که تمام مشکلات بشر سرچشمه می‌گیرد.»

«قضاوت نکن تا قضاوت نشوی.»

امرسون می‌گوید: «با هر کسی که روبه‌رو می‌شوم به نوعی از من برتر است. به این ترتیب است که از او چیز یاد می‌گیرم.»

یک ضرب‌المثل قدیمی، که من آن را با حروف زیبا نوشته و بالای آیینه دستشویی چسبانده‌ام که هر روز صبح آن را ببینم، می‌گوید: من از این راه فقط یک بار می‌گذرم. بنابراین هر خوبی که بتوانم در حق همنوعانم انجام دهم و هر مهربانی که بتوانم به آنها نشان دهم، بهتر است همین حالا انجام شود. مرا یاری کن که از آن کوتاهی نکنم چون از این راه دوباره نخواهم گذشت.

بنا به گفته هربرت اسپینلر: «هدف بزرگ تعلیم و تربیت، معلومات نیست، بلکه عمل است.»

دلخوری حاصل از انتقاد می‌تواند روحیه کارمندان، اعضای خانواده و دوستان را پایین آورد و در عین حال هیچ تاثیری در اصلاح وضعیت نامطلوبی که به وجود آمده بود ندارد.

جان پیرس، خواننده اپرا، پس از تقریبا پنجاه سال زندگی مشترک با همسرش، یک بار گفت: «من و همسرم مدت‌ها قبل با هم قراری گذاشتیم و صرف نظر از این که چه قدر از دست یکدیگر عصبانی باشیم، آن قرار را محترم شمرده‌ایم. وقتی یک نفر فریاد می‌زند، دیگری باید فقط گوش دهد... زیرا وقتی هر دو طرف فریاد بزنند، هیچ گونه ارتباطی برقرار نمی‌شود و چیزی جز داد و فریاد و ارتعاشات صوتی ناخوشایند وجود ندارد. اصل ۱ تنها راه بهره‌گیری بهینه از یک مجادله این است که از آن اجتناب شود.

می‌کنند اگر شش روز خانواده و یا زیردستان خود را بدون غذا و گرسنه بگذارند جنایت کرده‌اند ولی آنها شش روز ــ و یا شش هفته و گاه حتی شش سال ــ آنها را بدون تغذیه روحی رها می‌کنند و یک تعریف و تمجید معمولی را نیز از آنها دریغ می‌کنند، در حالی که آنها بیشتر گرسنه تشویق و قدردانی هستند تا گرسنه غذا.

اگر می‌خواهیم دوست پیدا کنیم، باید از خود بیرون آییم و کاری برای دیگران انجام دهیم؛ کاری که نیاز به وقت، انرژی، از خودگذشتگی و ایثار داشته باشد.

شما با علاقه‌مند شدن به دیگران، در کمتر از دو ماه تعداد دوستان بیشتری پیدا می‌کنید تا با دو سال تلاش برای جلب علاقه دیگران به خودتان.

تارستون علاقه صمیمانه‌ای به مردم داشت. او به من گفت که بسیاری از شعبده‌بازان به تماشاچیان نگاه می‌کنند و به خود می‌گویند: «خوب، این هم یک گروه احمقی که جمع شده‌اند تا کلاه سرشان برود و من هم همین کار را خواهم کرد.»‌اما روش تارستون به گونه‌ای کاملاً متفاوت بود. او به من گفت که هر بار که روی صحنه می‌روم به خودم می‌گویم: «من واقعا ممنونم که این مردم برای تماشای من آمده‌اند. آنها این‌امکان را به من می‌دهند که من زندگی نستبا مناسبی برای خود تهیه کنم. من هم می‌خواهم بهترین تلاشم را در راستای آنچه می‌توانم به آنها بدهم به عمل آورم.» او گفت که هیچ گاه قدم روی صحنه نمی‌گذاشت مگر اینکه بارها و بارها به خود بگوید: «من عاشق تماشاچیانم هستم. من عاشق تماشاچیانم هستم.»

«کسی که به همنوع خود علاقه‌مند نیست بزرگترین مشکلات را در زندگی خود دارد و هم اوست که بزرگترین صدمات را به دیگران می‌زند