بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

«یتیم» می‌خواهد کسی مراقب او باشد و به نیازهای او توجه کند؛ «حامی» با بخشیدن بیشتر و بیشتر با موقعیت روبه‌رو می‌شود تا بدین ترتیب پادشاه را تقویت کند و باعث شود عملکرد قلمرو بهتر شود؛ اما بخشی از وجود هر یک از ما که «جستجوگر» است دیر یا زود «پادشاه‌ها» یا «ملکه‌ها» (هر کسی که ما به او خدمت می‌کنیم و فکر می‌کردیم قرار است ما را نجات دهد) را به‌عنوان آدم بده یا فرد ظالم و مستبد شناسایی می‌کند.

کهن‌الگوی جستجوگر در نهایت به ما یاد می‌دهد که خودمان باشیم که با خود کامل‌مان در هر لحظه صادق باشیم. این حالت، مستلزم اراده‌ای عظیم و نیازمند این است که ما همواره با بدن‌مان، قلب‌مان، ذهن‌مان و روح‌مان در تمام تعاملات‌مان در ارتباط باشیم. مادامی که این کار را انجام دهیم، لازم نیست انفجارهای مهیب و عظیم رخ دهد.

وقتی افراد درک درستی از یک خویشتن مستقل و مجزا ایجاد نکرده باشند، زندگی آن‌ها اساسآ توسط چیزی که فکر می‌کنند نظرات دیگران است اداره می‌شود.

جستجوگر ما را وادار می‌کند به این فکر کنیم که چه کسی هستیم، چه می‌خواهیم و اینکه با کسانی که فکر می‌کنند چه چیز به صلاح ماست و چه کاری باید انجام دهیم، مخالفت کنیم.

رنج عاملی است که به ما فناپذیری یا میرایی مشترک‌مان را گوشزد می‌کند، اینکه هیچ یک از ما از دشواری‌ها و سختی‌های مربوط به وجود انسان مبرا نیست.

هر بار که ما متوجه می‌شویم که درد و رنجی را تجربه می‌کنیم، این نشانه حاکی از آن است که ما آماده‌ایم در زندگی تغییراتی ایجاد کنیم و پیش برویم. بنابراین، کاری که ما باید انجام دهیم این است که درد و رنج را خوب بررسی کنیم، متوجه آن باشیم و کاملا بپذیریم که واقعآ داریم درد می‌کشیم. بدین ترتیب، رنج کشیدن می‌تواند یک موهبت باشد؛ رنج توجه ما را جلب می‌کند و به ما نشان می‌دهد که وقت آن است که حرکت کنیم و پیش برویم، اینکه رفتارهای جدیدی یاد بگیریم و چالش‌های جدیدی را امتحان کنیم.

اگر رشد روانی ما روی یک مقطع کوتاه متمرکز می‌شد، درد و رنجی که می‌کشیدیم ممکن بود بیش ازحد زیاد باشد. ما به‌تدریج چیزها را تسلیم می‌کنیم و این دلیل روانی انکار است: انکار ما را از رویارویی با تمام مشکلات به‌صورت یکجا حفظ می‌کند!

اکنون بسیاری از رئیس‌ها کم‌کم دارند یاد می‌گیرند که مجبورند به‌جای اینکه کارمندان‌شان را وادار به انجام کاری کنند، باید روی قلب آن‌ها نفوذ داشته باشند.

براساس روان‌شناسی یونگی، «سایه» به واسطه سرکوب یا عدم‌ابراز عواطف شکل می‌گیرد. اگر ما جنبه مثبت کهن‌الگویی را ابراز نکنیم، آن کهن‌الگو ممکن است بر ما مسلط شود البته در شکل منفی آن.

اما نسخه دیگری که به همان اندازه خطرناک است مردی است که در شغلی کار می‌کند که از آن متنفر است. او می‌گوید این کار را به‌خاطر همسر و فرزندانش انجام می‌دهد و سپس ازطریق تصمیم گرفتن برای آن‌ها یا وادار کردن آن‌ها به پذیرش انتقادها و خشمش یا انجام هر کاری که باعث شود او در قلعه خودش احساس امنیت و آسایش کند، آن‌ها را مجبور به پرداخت غرامت می‌کند.

معضل یتیم به این مربوط است که به دنبال افرادی است که قرار است حامی و مراقب ما باشند و اینکه استقلال و عدم وابستگی را به‌صورت ساختگی ایجاد می‌کند تا مطمئن شود این حمایت و مراقبت را به‌دست می‌آورد؛ مشکل یتیم حتی مربوط به این است که سعی می‌کند پدر و مادری عاشق‌پیشه باشد (برای عزیزان‌مان، فرزندان‌مان، مُراجعین‌مان و کسانی که به ما رأی می‌دهند)؛ یتیم هر کاری می‌کند تا ثابت کند که این حمایت وجود دارد یا می‌تواند وجود داشته باشد.

زیرا کار یتیم ایجاد انتظارات واقع‌گرایانه درباره زندگی است. وقتی افراد انتظارات اولیه کودکانه‌شان را رها می‌کنند، احتمالا به سمت دیگرِ افراط می‌روند و انتظارشان از زندگی بیش از حد پایین می‌آید.

زندگی واقعی داشته باشیم. ما نمی‌توانیم بدون درد عمق را تجربه کنیم.

اگر شما تجربه‌ای داشته‌اید که در آن چیزی محرمانه فاش شده است یا شما در حالتی بوده‌اید که حس کردید از شما حمایت نمی‌شود یا ترک شده‌اید یا احساس کرده‌اید به شما خیانت شده است یا یک قربانی هستید، ناامید نشوید. در عوض، آگاه باشید که این یک رویداد اسطوره‌ای است که شما را به سفر قهرمانی فرا می‌خواند.

به‌خاطر داشته باشید که هر یک از ما منحصربه‌فردیم. از آنجا که هیچ نقشه‌ای نمی‌تواند بخشی از سفرتان را که بیشتر مربوط به شماست، به شما نشان دهد، بسیار ضروری است که به فرآیند خودتان کاملا اعتماد کنید، همان‌گونه که دان‌ژوان به کارلوس کاستاندا در کتاب «حقیقتی دیگر» توضیح می‌دهد، هر مسیری که انتخاب کنید به هیچ جا ختم نمی‌شود. این اصلا ننگ نیست که یک مسیر منفرد را چندین بار آن‌گونه که نیاز دارید امتحان کنید؛ چراکه فقط یک آزمون برای یافتن مسیر حقیقی وجود دارد اینکه این مسیر برای شما لذت را به ارمغان بیاورد.

کهن‌الگوها درون ما حضور دارند، چه ما متوجه آن‌ها باشیم و چه نباشیم. اگر ما متوجه آن‌ها نباشیم، آن‌ها ممکن است بر ما مسلط شوند و حقیقت محدود شده خودشان را به‌طرزی شگفت‌آور گسترده و نامحدود کنند.

اگر نتوانید پایه‌های کهن‌الگویی بسیاری از مسائل موسوم به «حقیقت» را درک کنید، هر یک از ما خیلی ساده ممکن است فرافکنی‌های‌مان را با واقعیت اشتباه بگیریم و در این فرآیند افرادی را که واقعیت‌هایی را که ما از آن غافل هستیم می‌بینند، بی‌ارزش جلوه دهیم.

برای جنگجو، سؤالات مطرح این است که چه کسی برنده می‌شود و اینکه افراد چه شگردهایی برای برنده شدن به‌کار می‌گیرند.

تشخیص کهن‌الگوها می‌تواند به شما کمک کند دیگران را بهتر درک کنید و بهتر متوجه شوید آن‌ها چگونه جهان را می‌بینند.

ما ممکن است در یک موقعیت که از لحاظ کهن‌الگویی مشابه است دوباره و دوباره وارد شویم تا اینکه به سطح بالاتری از کهن‌الگو حرکت کنیم.