بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

اغلب جنبه‌های امتحان نشده و حتی دوست داشته نشده خودمان است که بیشترین قدرت را برای رهایی بخشیدن ما دارد.

پذیرفتن تفاوت‌های کهن‌الگویی، به‌خصوص در سروکار داشتن با افرادی که کار کردن با آن‌ها دشوار است، می‌تواند مفید باشد.

«جایی که تو امروز هستی، مرحله‌ای از سفر زندگی تو است و این چیزی نیست که همیشه در آن خواهی بود. تو چیزی که به‌نظر می‌رسی، نیستی. تو یک قهرمان در سفر قهرمانی هستی.»

تنها راه خروج از چیزی، عبور از درون آن است و تنها شخصی که می‌تواند تشخیص دهد چه چیزی برای شما درست است؛ خود شما هستید.

«جایی که تو امروز هستی، مرحله‌ای از سفر زندگی تو است و این چیزی نیست که همیشه در آن خواهی بود. تو چیزی که به‌نظر می‌رسی، نیستی. تو یک قهرمان در سفر قهرمانی هستی.»

بیشتر ما دوست داریم روی ایمن بودن حساب کنیم اما جهان طریقی برای پرت کردن ما به بیرون از لانه امن‌مان دارد. نتیجه این است که ما یاد می‌گیریم پرواز کنیم یا اینکه به زمین می‌افتیم تا دوباره تلاش کنیم.

حقیقت این است که هرگاه ما ریسک کرده و دست به اقدامی می‌زنیم، چالشی که با آن روبه‌رو هستیم این است که عنصر سایه‌ای‌مان را درونی کنیم. این یک فرآیند مستمر است. آنچه افراد جادوگر را از دیگران متمایز می‌کند توانایی آن‌ها برای تعمق صادقانه درباره خویشتن است. آن‌ها نه از دیدن حقایق منفی درباره خودشان یا گروه‌شان طفره می‌روند و نه جنبه‌های خودشان را که دردسرآفرین به‌نظر می‌رسد رد می‌کنند. درواقع، آن‌ها تلاش می‌کنند طلا را درون سایه پیدا کنند.

معمولا در سفر قهرمانی بیشتر اوقات ما مجبوریم با این واقعیت روبه‌رو شویم که پلیدی درون خود ماست.

حرکت از کهن‌الگوی «جنگجو» به کهن‌الگوی «جادوگر» بستگی به توانایی توقف این ذهنیت که دشمن در دنیای بیرون است و نه درون خودمان و شروع کردن به دیدن سایه درون خودمان دارد.

کار یا وظیفه «جادوگر» این است که وقتی اشتباهی می‌کنیم آن را تصحیح کند و با این کار توازن زندگی‌مان و جهان‌مان را دوباره ایجاد کند.

کهن‌الگوی «جادوگر» از ما می‌خواهد که از حالت بی‌تفاوتی بیرون آییم و فرمان سرنوشت خودمان را به‌دست بگیریم. این مورد به نوبه خود می‌طلبد که ما به خودمان به‌عنوان مرکز محور زندگی‌مان و تعیین‌کننده آینده‌مان فکر کنیم. بنابراین، از نظر یک جادوگر ضروری است که بدانیم از چه دفاع می‌کنیم، می‌توانید با چیزهایی درباره جهان که شما را اذیت می‌کند شروع کنید.

ما از فرهنگ‌مان یاد گرفته‌ایم که به‌صورت دائمی به خودمان فشار آوریم تا بر اساس استانداردهای هنجار و موفقیت زندگی کنیم. ما صرفآ وقتی بتوانیم اطمینان داشته باشیم که هر یک از زندگی‌های‌مان منطق خودش را دارد و هر موهبتی زمان خودش را دارد، می‌توانیم در زندگی‌مان آسوده‌خاطر باشیم.

کهن‌الگوی معصوم به ما کمک می‌کند که عینکی را که با آن زندگی‌مان را می‌بینیم، عوض کنیم. بیشتر ما تصور می‌کنیم که تمام خوبی‌های زندگی‌مان حق ماست و در نتیجه روی چیزهایی متمرکز می‌شویم که ما را کلافه می‌کنند، آزار می‌دهند و ناامید می‌کنند. اگر ما انتخاب کنیم که چیزهایی که داریم را قدر بدانیم و روی رویدادها و شرایط مثبت تمرکز کنیم، بلافاصله احساس شادی بیشتری خواهیم کرد.

وقتی ما در مرحله جستجوگر هستیم، جهان پر از درد و رنج است. وقتی ما به مرحله جنگجو قدم می‌گذاریم، آن وقت جهان به‌طور معجزه‌آسا همراه ما تغییر می‌کند و ما را نه با فاجعه‌های فراوان، بلکه با چالش‌های فراوان روبه‌رو می‌کند.

روان می‌تواند از اتفاقات فاجعه‌آمیز برای رشد و در نهایت برای به ارمغان آوردن گنج‌ها برای ما استفاده کند، البته اگر ما اجازه دهیم این رشد اتفاق بیفتد.

معصوم دانا می‌داند که واقعیت‌های متعددی به‌طور همزمان وجود دارند و این‌که ما نمی‌توانیم همیشه رویدادهایی را که برای‌مان اتفاق می‌افتد کنترل کنیم.

معصومِ دانا می‌داند که زندگی ما نه به واسطه آنچه که برای ما اتفاق می‌افتد، بلکه به واسطه طرزفکر ما درباره آنچه که برای ما اتفاق می‌افتد تعریف می‌شود.

سفر قهرمانی سطح توانایی ما را افزایش می‌دهد و این احتمال را بیشتر می‌کند که ما به موقعیت‌های قدرت و اقتدار ارتقاء پیدا کنیم و در حیطه کاری‌مان موفق باشیم.

سفر قهرمانی ما را از حیات معاف نمی‌کند؛ بیماری، مرگ، ناکامی، خیانت و حتی شکست‌ها جزء جدایی‌ناپذیرِ زندگی انسان هستند. اما اگر به خودمان و به جهان هستی ایمان داشته باشیم، تحمل این چیزها بسیار آسان‌تر خواهد بود. علاوه براین، ازآنجاکه قهرمانان با ترس‌های‌شان روبه‌رو می‌شوند، به واسطه ترس‌های‌شان چندان محدود نمی‌شوند.

در طول سفر ما یاد می‌گیریم که می‌توانیم انتخاب کنیم در چه نوع جهانی دوست داریم زندگی کنیم. وقتی ما سفر قهرمانی را آغاز می‌کنیم، کم‌کم متوجه می‌شویم چه کسی هستیم و چه ارزش‌ها و چه احساساتی داریم.