بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

اغلب جنبه‌های امتحان نشده و حتی دوست داشته نشده خودمان است که بیشترین قدرت را برای رهایی بخشیدن ما دارد.

درک پایه و اساس کهن‌الگویی نحوه نگریستن افراد به جهان، نه‌تنها می‌تواند شما را هوشمندتر کند، بلکه همچنین به شما کمک می‌کند فراتر از تعصبات ناخودآگاه کارشناسان و تاریخ‌نویسان بروید، تعصباتی که آن‌ها در کارشان می‌آورند.

اکنون ما هیچ مکان امنی نداریم که در آن پنهان شویم و ایمن بمانیم. در جهان امروز، اگر انتخاب نکنیم که سفرمان را آغاز کنیم، این سفر است که به دنبال ما خواهد آمد.

یتیم» می‌خواهد کسی مراقب او باشد و به نیازهای او توجه کند؛ «حامی» با بخشیدن بیشتر و بیشتر با موقعیت روبه‌رو می‌شود تا بدین ترتیب پادشاه را تقویت کند و باعث شود عملکرد قلمرو بهتر شود؛ اما بخشی از وجود هر یک از ما که «جستجوگر» است دیر یا زود «پادشاه‌ها» یا «ملکه‌ها» (هر کسی که ما به او خدمت می‌کنیم و فکر می‌کردیم قرار است ما را نجات دهد) را به‌عنوان آدم بده یا فرد ظالم و مستبد شناسایی می‌کند. سپس، کاری که ما باید انجام دهیم این است که عملا آن‌ها را ترک کنیم یا فقط به اندازه کافی از آن‌ها فاصله بگیریم به نحوی که خودمان را از آن‌ها مجزا کنیم و آنچه را که می‌خواهیم طلب کنیم. در هر دو صورت، آنچه بسیار اهمیت دارد این است که دست از به تعویق انداختن سفرمان به‌خاطر آن‌ها برداریم.

می‌دانیم که جهان به‌طرزی عمیق‌تر تحت تأثیر اقدامات بی‌سروصدا و شاید نامرئی برگرفته از صداقت، مهربانی و بخشندگی است، و نه شُهرت، پول و ثروت.

پیدا کردن خودتان: جستجوگر می‌ترسم. این چیز تنهایی است، چیزی که روح را می‌سازد. و من باید دالان‌ها و راهروهای آن را خوب بگردم. یا آن را روشن کنم، یا کلا آن را مهروموم کنم.

زنان، اقلیت‌های قومی و سالخوردگان (اعضای این گروه‌ها) هیچ کاری درباره تبعیض انجام نخواهند داد چنانچه آگاهانه یا ناخودآگاهانه بر این باور باشند که حقیرند و بنابراین سزاوار برخورد ناعادلانه هستند. اگر ما آگاهانه یا ناآگاهانه معتقد باشیم که صلاحیت نداریم و باید بتوانیم تنش را تحمل کنیم، خود را مجبور خواهیم کرد که ساعت‌های طولانی و غیرانسانی کار را تحمل کنیم.

درواقع، هر بار که شما یک عنصر مربوط به زمین بایر (بیماری، خستگی، بی‌حالی، بی‌تفاوتی، پوچی، تجربه از دست دادن، اعتیاد، شکست، خشم یا بیرون زدن احساسات) را در زندگی‌تان شناسایی می‌کنید، وقت آن است که

تعداد کهن‌الگوها بیشتر از شش موردی است که در این کتاب توصیف شده‌اند. درواقع، من کتاب‌های دیگری با ترکیب‌بندی‌های متفاوت برای کهن‌الگوها نوشته‌ام: «بیداری قهرمان درون: دوازده کهن‌الگو که به ما کمک می‌کنند خودمان را پیدا کنیم و جهان را تغییر دهیم» و همچنین کتاب «جادو در محل کار: کمِلات، رهبری خلاقانه و معجزه‌های هر روزه».

تقریبآ همه ما فهمیده‌ایم که در حال وارد شدن به دوره‌ای هستیم که آنقدر چالش‌برانگیز است که ویژگی‌هایی که زمانی انتظار می‌رفت فقط در افراد استثنایی یافت شود موردنیاز همه است

آنی دیلارد، اُستاد معنوی، در کتاب «زائری در رود تینکر» این‌گونه بیان می‌کند که «زندگی اغلب خشن است اما همیشه زیباست، و حداقل کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که تلاش کنیم در زندگی حضور داشته باشیم، اینکه به‌طور کامل زندگی را تجربه کنیم.» او می‌گوید دعای لحظه مُردن این نیست که «لطفآ،...» بلکه این است: «ممنونم» همچون میهمانی که در جلوی درب هنگام خروج از خانه از میزبان تشکر می‌کند.

چیزی که جهان هم‌اکنون به آن نیاز دارد رهبری با چشم‌انداز متعالی است.

بنابراین، ما به یکدیگر نیاز داریم، نه تنها به این خاطر که ما به دنبال آسایش، راحتی، حمایت و پشتیبانی هستیم، بلکه به این خاطر که هر یک از ما تکه‌ای از پازل را دارد و هیچ‌کس تمام پاسخ‌ها را ندارد.

اکثر ما اسیر و برده داستان‌هایی هستیم که ناخودآگاه درباره زندگی‌مان برای خودمان تعریف می‌کنیم. آزادی، لحظه‌ای آغاز می‌شود که ما نسبت به ماجرای داستانی که زندگی می‌کنیم آگاهی پیدا کنیم، و با کمک این بینش، تشخیص دهیم که باید کلا به درون داستان دیگری قدم بگذاریم.

این بخشی از موهبت یتیم است که بپذیریم همگی ما به نوعی زخمی هستیم و همه ما به نحوی ناقص هستیم.

استقبال از کتاب‌های خودیاری در زمانه ما انعکاس‌دهنده میل سازنده افراد به عهده‌دار شدن مسئولیت سلامت ذهنی و رشد و توسعه معنوی‌شان است. بااین حال، بیشتر این کتاب‌ها همچنین روی این متمرکز هستند که به ما نشان دهند چه چیزی در مورد ما اشتباه است و سپس به ما می‌گویند چگونه می‌توانیم بهتر شویم. دقیقآ همان‌گونه که در مورد مثال کامپیوتر این‌گونه است، ممکن است اصلا لازم نباشد چیزی را درست کنیم؛ ما صرفآ ممکن است نیاز داشته باشیم یاد بگیریم و درک کنیم چه اتفاقی درون ما در حال رخ دادن است و این‌که چگونه می‌توانیم از چیزی که دارد درون ما رخ می‌دهد در مرحله کنونی سفرمان استفاده کنیم.

او می‌گوید دعای لحظه مُردن این نیست که «لطفآ،...» بلکه این است: «ممنونم» همچون میهمانی که در جلوی درب هنگام خروج از خانه از میزبان تشکر می‌کند.

مطالعه کردن درباره پتانسیل‌های درونی‌تان همراه با درک درست از نیروهای روانی کهن‌الگوها به شما کمک می‌کند وقتی به یک کهن‌الگو نیاز دارید، به آن دسترسی پیدا کنید و رفتار و انگیزه‌های دیگران متأثر از این الگوها در بشریت را درک کنید.

انسانی که خود حقیقی و کاملش را می‌شناسد و نمی‌تواند مورد سوء استفاده و تسخیر قدرتی غیر از خودش شود. بنابراین، زندگی چنین فردی به‌خاطر خود زندگی است و هرگز در خدمت تباهی، درد، نفرت یا تاریکی نخواهد بود.»

وقتی کهن‌الگوی یتیم در زندگی ما فعال است ما از روی بیچارگی و استیصال معلمانی را می‌خواهیم که تمام پاسخ‌ها را دارند؛ به‌عنوان بیمار، دکتر یا روان درمان‌گرانی را می‌خواهیم که عاقل‌ترین و دانشمندترین هستند وحال ما را کلا بهتر می‌کنند؛ به‌عنوان یک عاشق، ما همسر ایده‌آل و رابطه‌ای را می‌خواهیم که ما را خوشبخت کند بدون اینکه مجبور باشیم روی آن کار کنیم. در خداشناسی، ما می‌خواهیم باور کنیم که اگر خوب باشیم، خدا مراقب ما خواهد بود؛ اگر به اندازه کافی مدیتیشن انجام دهیم به آرامش خواهیم رسید و اگر از قوانین تبعیت کنیم، ایمن خواهیم بود. در سیاست، ما به امید یک رهبر بزرگ هستیم، یک نهضت تحول‌برانگیز، یک حزب سیاسی پویا که به‌طور کلی مشکلات مملکت را حل کند