بریده‌هایی از کتاب در باب عمر فانی

‌می شنویم که انسان‌های ‌بسیاری می‌گویند"هنگامی که به پنجاه سالگی برسم به آسودگی دست خواهم یافت؛ ‌زمانی که به شصت سالگی برسم دست از فعالیت‌های ‌اجتماعی خواهم شست. ‌"و چه تضمینی وجود دارد که شما به چنان عمر درازی دست یازید؟ ‌چه کسی اذن آن را داده که شما تا آن جا که تمایل دارید[ عمرتان را ]تنظیم کنید؟ ‌آیا شرم نمی‌کنید که تنها باقی مانده زندگانی‌تان ‌را برای خویشتن خود نگاه می‌دارید و تنها زمانی را به تعقل و تعمق اختصاص می‌دهید که از کار فارغ می‌شوید؟ ‌چقدر دیر است که زندگانی واقعی خویش را هنگامی آغاز کنید که به پایان رسیده است! ‌چقدر غفلت از مرگ مان و به تاخیر انداختن برنامه‌های ‌معقول برای سنین پنجاه و شصت ابلهانه است، ‌فرض آغاز زندگی از نقطه‌ای ‌که اندک کسانی به آن دست یافته‌اند‌!

‌آدمیان هیچ گاه به دیگری اجازه نمی‌دهند که اموال‌شان ‌را به تصرف در آورند و اگر کوچکترین معارضی در این خصوص مشاهده نمایند با سلاح و بی‌سلاح به فرد متخاصم حمله ور خواهندشد؛ ‌اما به دیگران اجازه می‌دهند که ‌به حیات ایشان تجاوز کند- زیرا آن‌ها ‌گاه خود دیگرانی را دعوت می‌کنند تا زندگانی‌شان ‌را از آن‌ها ‌دریغ دارد. ‌هیچ کس را نخواهید یافت که تمایل داشته باشد اموال خود را تقسیم نماید؛ ‌اما چه تعداد از ما زندگی مان را تقسیم می‌کنیم! ‌مردم در حفاظت از اموال شخصی‌شان ‌مقتصد هستند، ‌اما به محض اینکه ‌نوبت به زمان می‌رسد - امری که می‌بایست بیشترین سخت‌گیری را در خصوص آن داشته باشند- سهل انگارانه عمل می‌نمایند.

شما هیچ گاه نپذیرفته‌اید که به خود ‌نگاه کرده یا گوش بسپارید. ‌پس شما در حالی که اعتبار خویشتن را به اثبات نرسانده اید هیچ دلیلی برای مطالبه و بذل توجه دیگران ندارید، ‌ زیرا همراهی دیگری را می‌خواهید در حالی که نمی‌توانید ‌با خویشتن همراه شوید. ‌

‌حیات طولانی است اگر بدانید که چگونه از آن ‌بهره ببرید.

زمانی که زندگی مجلل و ثروتی گسترده در دستان مردی جاهل قرار می‌گیرد آن را در دمی بر باد می‌دهد، ‌اما اگر ثروتی متوسط در اختیار متولی یی نیک قرار گیرد، ‌آن را به کار خواهد گرفت و بر آن خواه افزود، ‌طول عمر ما نیز رو به تزاید خواهد رفت اگر از آن ‌به طرز شایسته‌ای ‌بهره ببریم. ‌

‌این گونه نیست که ما زمان اندکی برای زندگی داشته باشیم، ‌بلکه بسیاری از زمان‌ها ‌را هدر می‌دهیم. ‌زندگی به اندازه کفایت طولانی است و به میزان گسترده‌ای ‌در حق‌مان سخاوتمندی صورت گرفته و چیزهای بی‌شماری به ما عطا شده است که بتوانیم به بلندترین مراتب دست یابیم البته به شرطی که در جای مناسب‌اش ‌از آن‌ها ‌بهره ببریم.

سنکا گفت انسان‌ها با فضیلت زاده نمی‌شوند، بلکه با استعداد یافتن فضیلت به‌دنیا می‌آیند

‌تمایل به دانستن اینکه ‌اولیس چند پاروزن داشته، ‌اینکه ابتدا ایلیاد نوشته شده یا اودیسه، ‌ یا اینکه ‌آیا یک نویسنده هر دوی آن‌ها ‌را به رشته تحریر در آورده و سوالات دیگری از این دست خطایی است که یک یونانی می‌تواند مرتکب می‌شود؛ دانستن این‌ها ‌بر دانش هیچ کس نمی‌افزاید

نباید تصور کنید که شخصی به این دلیل که موهایی سپید و پوستی چروکیده دارد، ‌عمری طولانی داشته است: ‌او زمانی طولانی زندگانی نکرده است، ‌بلکه صرفا مدت طولانی زیسته است.

‌زمان واقعی که شما ‌در اختیار دارید- چه علتی می‌تواند آن را به تاخیر بیندازد چرا که ذاتا سریع می‌گذرد- ناگزیر به سرعت از شما می‌گریزد زیرا شما آن را به چنگ نمی‌آورید و نمی‌توانید به عقب بازگردانید، ‌بلکه اجازه می‌دهید که به آسانی از شما دور شود گویا چیز بیهوده‌ای ‌است و یا جایگزینی برای آن در اختیار دارید. ‌

به تاخیر انداختن برنامه‌های ‌معقول برای سنین پنجاه و شصت ابلهانه است، ‌فرض آغاز زندگی از نقطه‌ای ‌که اندک کسانی به آن دست یافته‌اند‌!

‌مردم در حفاظت از اموال شخصی‌شان ‌مقتصد هستند، ‌اما به محض اینکه ‌نوبت به زمان می‌رسد - امری که می‌بایست بیشترین سخت‌گیری را در خصوص آن داشته باشند- سهل انگارانه عمل می‌نمایند.

‌آدمیان هیچ گاه به دیگری اجازه نمی‌دهند که اموال‌شان ‌را به تصرف در آورند و اگر کوچکترین معارضی در این خصوص مشاهده نمایند با سلاح و بی‌سلاح به فرد متخاصم حمله ور خواهندشد؛ ‌اما به دیگران اجازه می‌دهند که ‌به حیات ایشان تجاوز کند- زیرا آن‌ها ‌گاه خود دیگرانی را دعوت می‌کنند تا زندگانی‌شان ‌را از آن‌ها ‌دریغ دارد. ‌هیچ کس را نخواهید یافت که تمایل داشته باشد اموال خود را تقسیم نماید؛ ‌اما چه تعداد از ما زندگی مان را تقسیم می‌کنیم!

همراهی دیگری را می‌خواهید در حالی که نمی‌توانید ‌با خویشتن همراه شوید. ‌

‌اما چه کسی را یارای آن است که از غرور دیگری شکایت کند در حالی که خود ‌هیچ گاه برای خویشتن زمانی ندارد؟

‌فساد از همه سوی انسان‌ها ‌را در برگرفته و بر آنها هجوم می‌آورد و به ایشان اجازه نمی‌دهد که باردیگر برخیزند و دیدگان خود را برای تشخیص حقیقت بگشایند

‌حیات طولانی است اگر بدانید که چگونه از آن ‌بهره ببرید.

این افسون ‌زمان که به ما اعطا شده است چنان چابک و سریع می‌تازد که جز برای معدودی از ما، ‌برای سایرین درست هنگامی که در حال آماده شدن برای درک آن هستند به پایان می‌رسد.

‌اگر بنگرید که تمایل جنسی نه برای لذت جوئی بلکه برای ازدیاد نسل بشر عطا شده، ‌در آن صورت از آن هوای نفس ویرانگری که در اعضای حیاتی جسمتان ریشه دوانیده رها خواهید شد و دیگر تمایلات نیز بی‌دردسر شما را ترک خواهند کرد.

‌بزرگترین مانع برای زندگی انتظار است، ‌همانی که به فردا چنگ می‌زند و امروز را از دست می‌دهد. ‌ ‌شما برای آن‌چه ‌که در اختیار بخت و اقبال است برنامه ریزی می‌کنید اما ‌آنچه ‌که در دستان خود دارید را رها می‌کنید. ‌به چه می‌نگرید؟ ‌برای کدامین هدف تلاش می‌کنید؟ تمام آینده در تردید به سر می‌برد، ‌زندگی بی‌درنگ است. ‌ ‌به فریاد بزرگترین شاعرمان گوش بسپارید که با الهامی یزدانی اشعاری سودمند را سروده است: فاخرترین روز برای انسان فانی ضعیف النفس اکنون است، ‌ که همیشه آماده گریختن است. ‌