بریده‌هایی از کتاب در باب عمر فانی

‌آن چیزهایی که برج‌های ‌بلند به نظر می‌آیند، ‌پرتگاه هستند. ‌

‌به محض اینکه ‌سرگرمی‌هایشان از آن‌ها ‌گرفته شود، ‌از اینکه ‌نمی‌دانند چه باید بکنند آشفته می‌شوند، ‌نمی‌دانند که چطور بایداز فراغت یا ساعاتی که می‌گذرند استفاده کنند. ‌و همین طور در اندیشه این هستند که کار دیگری انجام دهند و تمام ساعاتی که می‌گذرد برایشان کسالت بار است

"حیات فانی است، ‌هنر ماندگار".

کسی که نمی‌داند چگونه باید بمیرد، ‌خوب زندگی نمی‌کند.

آیا خویشتن را مردی عاقل می‌دانم؟ ‌یقینا نه.

این افراد روز را در انتظار شب از کف می‌دهند و شب را در ترس از پایان پذیرفتن. ‌ حتی لذات ایشان مضطرب است و از ترس‌های ‌متعددی بیمناک هستند و در اوج شادی‌شان ‌اندیشه‌های ‌نگران کننده‌ای ‌بر ایشان مستولی می‌شود" چه زمانی به پایان خواهد رسید؟

‌بنابراین نباید تصور کنید که شخصی به این دلیل که موهایی سپید و پوستی چروکیده دارد، ‌عمری طولانی داشته است: ‌او زمانی طولانی زندگانی نکرده است، ‌بلکه صرفا مدت طولانی زیسته است.

در عین حال بدانیم که همه چیز به‌صورت ‌ یکسانی بی‌اهمیت است، ‌

‌تمام آن موهباتی که بر من ارزانی شده- ثروت، ‌جایگاه اجتماعی- آن‌ها ‌را به جایی فرستاده‌ام ‌که تنها تقدیر می‌تواند آن‌ها ‌را بی‌اینکه ‌باعث ناخرسندیم شود، ‌بازگرداند. ‌ دره عمیقی بین آن‌ها ‌و خودم ایجاد کرده‌ام، ‌نتیجه آن است که تقدیر تنها می‌تواند آن‌ها ‌را با خود ببرد نه آن که مرا از هم بدرد. ‌ ‌

کسی که نمی‌داند چگونه باید بمیرد، ‌خوب زندگی نمی‌کند.