بریده‌هایی از کتاب در باب امپراطوری

گذشته‌ها گذشته‌اند و دیگر باز نمی‌گردند پس عاقلان به آنچه پیش روست می‌پردازند و به دوش کشیدن دیروز برایشان کاری بیهوده است

همسر دلبر مرد در جوانی، همراه وی در میانسالی و پرستار او در پیری است.

بی‌تردید باشکوه‌ترین آثار و بنا‌ها از آن انسان‌های بی‌فرزند است آنهایی که ذهنشان با خلق یک اثر در پی جبران چیزی است که جسمشان فروگذار کرده است.

مگسی بر چرخ ارابه جنگی نشست و گفت عجب گرد و خاکی می‌کنم!

داشتن آرزوی اندک و بیم بسیار‌، حال ناخوشایندی است و به طور معمول، شاهان چنین حالی دارند و در عین در اوج بودن، در طلب آمال خویش‌اند و این باعث بیماری بیشتر ذهن آن‌ها می‌شود و نمود‌های فراوان آن، مخاطرات و شبهه‌هایی است که ذهنشان را مکدر می‌سازد. این نیز یکی از تأثیراتی است که اسکریپچر از آن سخن می‌گوید؛ اینکه قلب شاهان نفوذ ناپذیر است. حسادت بسیار و نبود آرزویی خاص، که باقی آرزو‌ها را به نظم آورد و مرتب سازد، قلب هر فردی را دور از دسترس و بیمار می‌سازد. از این رو شاهان، اغلب برای خود آرزو می‌تراشند و قلب خویش را معطوف بازیچه‌ها می‌سازند. گاهی معطوف یک بنا، گاهی معطوف یک دستور، زمانی پیشی گرفتن از کسی و زمانی تعالی در یک هنر یا یک شاهکار- مانند نرون در نواختن چنگ، دومیتیان در چیره‌دستی در تیراندازی، کومودودس در شمشیر بازی و کاراکالا در ارابه رانی و شبیه آن. این برای کسانی که از قاعده‌ی آن آگاهی ندارند قابل باور نیست: ذهن بشر بیشتر با منفعت بردن از چیز‌های کوچک شاداب و تازه می‌گردد تا تکیه زدن بر جایگاهی بزرگ.

شخص بی‌فضیلت همواره در حسد فضایل دیگران است. زیرا خوراک ذهن آدمی یا نیکی خویش است و یا پلیدی دیگری و کسی که خواستار اولی‌ست، دستخوش دومی نیز هست.

خانه‌ها نه برای تماشا، که برای زندگی کردن، بنا می‌شوند.

به همین منظور آن دسته از اشخاص بزرگی که دانا‌ترند، کسی دیگری را در معرض دید قرار می‌دهند تا حسادت به او جلب و منحرف شود.

حسد اندکی با افسونگری آمیخته است و علاجش جز علاج افسون نیست