بریده‌هایی از کتاب الفبای قلب آدمی

اهمیتی ندارد پیش از این کجا بوده‌اید. اهمیتی ندارد به کجا می‌روید. تنها چیزی که اهمیت دارد این است که هم‌اکنون کجا هستید.

وضعیت شما هر قدر هم که سخت و دشوار به نظر برسد، همیشه یک روز جدید و یک راه جدید وجود خواهد داشت. امید کمک می‌کند. امید طنابی است که می‌توانید با آن از چاه ناامیدی بیرون بیایید.

گذشته را فراموش کنید، بی‌خیال آینده شوید، در زمان حال حضور داشته باشید. هم‌اکنون. برای این که در لحظهٔ اکنون حضور داشته باشید: به اطرافتان نگاه کنید. کجا هستید؟ چه احساسی دارید؟ متوجه نفس کشیدن خود باشید. به صداهای پیرامونتان توجه کنید. به افکارتان در حالی که از جلوی ذهنتان می‌گذرند توجه کنید. به پشت دستتان نگاه کنید. دقیق نگاه کنید. متمرکز شوید. مشاهده کنید. چه چیزی می‌توانید ببینید که پیش از این هرگز ندیده بودید؟

اگر در جستجوی حکمت به بیرون از خودتان سفر کنید، حکمت هرگز شما را پیدا نخواهد کرد.

هر چه بیشتر مدیتیشن انجام دهید، بیشتر از آن سود خواهید برد. بنابراین، مراقب افکارتان باشید؛ در سکون و سکوت بنشینید، افکارتان را نظاره کنید، ذهنتان را خالی کنید؛ و زندگی غنی و آگاهانه‌ای داشته باشید. چرا که زندگی در لحظهٔ اکنون جاری است. گوش دادن را یاد بگیرید، در این صورت خیلی زود حقیقت در گوش شما نجوا خواهد کرد.

برای این که بر حسرت و ندامت غلبه کنید، وارد لحظهٔ اکنون شوید. ذهنتان را از افکار منفی گذشته خالی کنید، خود را از افکار بی‌خود رها کنید، فقط در لحظهٔ اکنون حضور داشته باشید. دیگران را ببخشید. به دیگران عشق بورزید. قدردان دیگران باشید.

(حسرت و ندامت/تأسف) گاهی ممکن است گند بزنید. اما این حالت نباید دوباره و دوباره اتفاق بیفتد. حسرت و ندامت باعث می‌شود همچنان در گذشته زندگی کنیم

هرگز نمی‌توانید یقین داشته باشید چه اتفاقی خواهد افتاد، اما اگر در زندگی‌تان توازن داشته باشید، بی‌شک روی پاهایتان فرود خواهید آمد.

بهترین راه برخورد کردن با تردید و فقدان قطعیت، این است که هر بار یک قدم برداریم.

پذیرفتن نقاط ضعف ما، اولین گام در راه پیدا کردن نقاط قوت‌ماست.

(حکمت/دانایی) دانستن، حکمت نیست. شناختن خودتان حکمت است. حکمت نهفته در رضایتمندی (پذیرفتن و راضی بودن از زندگی و هر آنچه در آن هست) از حکمتی که در همهٔ کتابخانه‌های جهان جا گرفته است، برتر است. روح شما کتابی عظیم است؛ آن را به دقت مطالعه کنید. آنچه یاد گرفته‌اید را با دیگران در میان بگذارید. اگر در جستجوی حکمت به بیرون از خودتان سفر کنید، حکمت هرگز شما را پیدا نخواهد کرد.

برای درک این که چشم‌انداز زندگی‌تان چیست، "سؤال‌های بزرگ" از خودتان بپرسید. من چه کسی هستم؟ ارزش‌های من کدام‌اند؟ می‌خواهم چه چیزی به دیگران یاد بدهم؟ می‌خواهم چه ارزش‌هایی به دیگران انتقال دهم؟ این سؤال‌ها سرآغاز چشم‌انداز زندگی هستند. روزی از خود خواهید پرسید: "من چگونه زندگی کرده‌ام؟"

(جهان هستی) وقتی اوضاع چندان مناسب نیست، به بالا نگاه کنید. گاهی تشخیص ناچیز بودن ما در مقایسه با کل جهان هستی باعث کم‌اهمیت جلوه کردن مشکلات می‌شود. ایمان داشته باشید، به سرنوشت اعتماد کنید، خود را از قید و بندها رها کنید. جهان هستی پشتیبان شما خواهد بود. بالا بروید.