بریده‌هایی از کتاب انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می کند

از اینکه ذاتاً آدمی نیستید که بی‌عیب‌ونقص باشد ناامید نشوید. هیچ‌کس این‌گونه نیست و هیچ‌کس هم از شما چنین انتظاری ندارد.

شما در کاغذها غرق می‌شوید یا در فضای دیجیتال، اینباکس شما پُر از ایمیل است، دسکتاپتان پر از آیکون است و موبایلتان نیز پر از اپلیکیشن و برنامه. سپس تعجب می‌کنید که چرا استرس دارید، چرا عقب مانده‌اید و چرا چیزها را پیدا نمی‌کنید. ثانیه‌های گران‌بها (که تبدیل به دقایق و ساعت‌های باارزش می‌شوند) صرف ورق زدن، اسکرول کردن، جستجو و حرکت در اپلیکیشن‌ها و صفحات اینترنتی می‌شود. ازاین‌رو غیرممکن است که حواسمان را پرت نکنیم و از این آشفتگی که تصمیم گرفته‌ایم در آن غوطه‌ور شویم خسته نشویم

همینگوی درباره زود بیدار شدنش گفته است که «کسی نیست تا مزاحمتان شود. هوا سرد یا خنک است و در حین اینکه در حال نوشتن هستید، گرم می‌شوید».

می‌دانست که راحت‌طلبی دشمن موفقیت است و موفقیت می‌تواند منجر به راحت‌طلبی شود. وقتی چیزی ندارید، رعایت انضباط فردی آسان است. اما وقتی دارای همه‌چیز هستید چطور؟

«مردی بهتر از او وجود نداشت که روی زمین راه برود. او اهل سیگار و مشروب نبود و هرشب ساعت نُه‌ونیم یا ده در تختخوابش بود.» این عادت‌ها احترامی باورنکردنی برای او به ارمغان آوردند. چرا؟ محمدعلی کِلِی در این رابطه گفته است: «وقتی مردی بتواند زندگی، نیازهای جسمانی و قسمت‌های پست‌تر شخصیتش را کنترل کند، عزت و جایگاه خود را بالا می‌برد.»

در دنیای وفور و فراوانی، هر یک از ما باید در نبردی بی‌پایان با آرزوها و امیالمان دست‌وپنجه نرم کنیم تا خودمان را برای فرازونشیب‌های زندگی آماده سازیم.

تا وقتی به کارهایی که متعلق به دیگران است «نه» نگویید، نمی‌توانید به سرنوشت خودتان «بله» بگویید. تا وقتی‌که با انضباط فردی، هدفتان را به گزینه اصلی تبدیل نکنید نمی‌توانید به آن دست یابید.

کسانی‌که از تغییر می‌ترسند ماندگار نخواهند شد. کسانی‌که از بازخورد می‌ترسند یا نگرانند که مرتکب اشتباه شوند نیز نمی‌توانند تغییر کنند.

دانته در مورد بیدار شدن در صبح گفت: «زیر پتو راهی برای مشهور شدن وجود ندارد.»

لازم نیست همیشه شگفت‌انگیز باشید. اما همیشه باید حضور و استمرار داشته باشید.

سقراط بر این باور بود که «ما نمی‌توانیم همان‌طور که هستیم بمانیم.» مهم نیست چه کسی هستید و چه کار کرده‌اید. هیچ‌کس آن‌قدر که می‌تواند خوب باشد، خوب نیست. هیچ‌کس بی‌عیب‌ونقص نیست. همه می‌توانند بهتر شوند.

موسونیوس روفوس نیز به ما یادآوری می‌کند که «اگر معیار ما لذت باشد، هیچ‌چیز خوشایندتر از خودکنترلی و هیچ‌چیز دردناک‌تر از عدم مهار خود نیست.» کسی که افراط و تفریط می‌کند، اوقات خوشی نخواهد داشت و آن‌که اسیر اشتهایش است آزاد نیست.

فقط به این فکر نکنید که یک لذت خاص چه چیز خوبی برایتان دارد، بلکه به این هم فکر کنید که چه چیزی را از شما خواهد گرفت

اپیکتت گفته است: «در زندگی به گونه‌ای رفتار کنید که گویی در یک ضیافت هستید. هنگامی که غذایی برایتان آورده می‌شود، حرص نزده و دستتان را دراز نکنید. به این فکر نکنید که ممکن است از شما بگذرد، بلکه صبر کنید تا آن را جلوی شما بیاورند. با فرزندانتان، همسرتان، دارایی‌ها و مقام و وجهه‌تان نیز همین‌گونه رفتار کنید. در پیش گرفتن چنین شیوه‌ای روزی شما را لایق ضیافت با خدایان خواهد کرد.»

شما می‌توانید عصبانی شوید، اما مهم این است که هیچ کاری از روی عصبانیت انجام ندهید.

ما تنها در صورتی برای رویارویی با مشکلات بزرگ آماده خواهیم بود که ابتدا کارهای کوچک را به‌درستی انجام دهیم.

وقتی تمام تلاشتان را می‌کنید دیگر اسیر غرور و ناامیدی نمی‌شوید. این به این معنا نیست که شما به نتایج اهمیت نمی‌دهید بلکه برگ برنده‌ای را در اختیار دارید. ازآنجاکه می‌دانید توانایی بیشتری دارید و می‌توانید بهتر عمل کنید دیگر موفقیتتان خیلی شما را مغرور نخواهد کرد. شکست‌هایتان نیز باعث نابودی‌تان نخواهد شد زیرا مطمئن هستید که کارهای بیشتری می‌توانستید انجام دهید.

ایده‌ای قدیمی وجود دارد که پیشینه آن به فلاسفه رواقی باز می‌گردد، اما شاعر انگلیسی جان درایدن آن را به طرز شگفت‌انگیزی بیان کرده است: «مراقب خشم انسان صبور باشید.»

پس از حمله تروریستی در سال ۲۰۰۵ که در آن پنجاه‌ودو نفر در متروی لندن کشته شدند، او توضیح داد که چرا حفظ این خونسردی اهمیت دارد. او خطاب به مردم غمگین و در عین حال مقاوم بریتانیا گفت: «می‌خواهم تحسین خودم را برای مردم پایتختمان ابراز کنم که پس از بمب‌گذاری‌های دیروز با آرامش مصمم هستند که زندگی عادی خود را از سر بگیرند. این پاسخی است که باید در مواجهه با چنین ظلمی ابراز کرد.»

انضباط فردی همچون شجاعت، مسری است.