بریده‌هایی از کتاب انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می کند

«خون‌آشام‌های انرژی» اصطلاحی است برای توصیف آن‌دسته از افرادی که به دلیل نداشتن حدومرز، دیگران را با نیازها، خودخواهی، ناکارآمدی و جذبه‌شان می‌مکند و خشک می‌کنند. نه‌تنها نباید خودتان یک خون‌آشام انرژی باشید، بلکه باید بدانید چنین افرادی وجود دارند. شما باید آن‌قدر قوی باشید که آن‌ها را دور نگه دارید؛ حتی اگر زیبا باشند، حتی اگر بااستعداد باشند، حتی اگر عضوی از خانواده یا دوستان قدیمی‌تان باشند و حتی اگر درماندگی آن‌ها حس همدلی شما را جلب کند.

او قهرمان به دنیا نیامد اما از خودش یک قهرمان ساخت.

فیلسوف یونانی زنو به شاگردانش یادآوری می‌کرد که شما دو گوش و یک دهان دارید، پس باید دوبرابر بیشتر از آنچه بر زبان می‌آورید گوش دهید. شما نیز این نسبت را به درستی رعایت کنید.

یک روز پشه‌ای دور سر شیری وزوز می‌کرد. شیر به او گفته که «ای حشره خبیث دور شو». پشه به شیر گفت که آیا فکر می‌کنی چون تو را پادشاه جنگل می‌خوانند من از تو می‌ترسم؟ او پرواز کرد و نیشی به بینی شیر زد. شیر چنگال‌هایش را پرتاب کرد تا پشه را بکشد اما پشه فرار کرد و چنگال‌های شیر بینی خودش را پاره کرد. این کار دفعات متعددی تکرار شد و شیر که با زخم ناشی از چنگال‌ها و دندان‌های خود زخمی شده بود از جنگیدن با پشه دست کشید. در همین زمان پشه وزوزکنان پرواز کرد تا پیروزی‌اش بر شیر را به همه بگوید اما مستقیماً وارد تار عنکبوت شد.

همیشه به یاد داشته باشید که هر چقدر هم طرف مقابلتان مقصر باشد اما برای وقوع یک درگیری دو نفر لازم است. رواقیون نیز می‌گفتند که وقتی آزرده می‌شویم و دعوا می‌کنیم، شریک جرم هستیم. ما به جای تعامل و خودکنترلی، افراط را برگزیده‌ایم و با اینکه می‌دانیم کله‌های داغ به ندرت تصمیم‌های خوبی می‌گیرند، اجازه داده‌ایم که آرامش و خونسردی‌مان از دست برود.

گورستانِ استعدادها و توانایی‌های از دست رفته پر از افرادی است که اول می‌خواستند کارهای دیگری را انجام دهند و بعد به کار سخت‌تر و اصلی‌شان برسند. زمان انجام آن کار همین الان است. زمان شروع همین الان است.

تقریباً هر چیزی که بخواهید، در هر زمان و هر طور که دوست دارید، از آنِ شما خواهد بود. این حق انسانی ما است و باید هم این‌طور باشد. اما هنوز هم با این‌همه توانمندی، آزادی از قیدوبندها و حس خوشبختی که فراتر از انتظار ما است، چرا به‌جای شکوفا شدن این‌قدر ناراضی هستیم؟ زیرا ما آزادی را با «اجازه داشتن» اشتباه می‌گیریم

«بی‌نقص بودن» فقط دشمن کار در حال انجام نیست، بلکه دشمن هر اثری است که ممکن است بعد از آن بیاید. اگر گیر کرده و درجا بزنیم، توانایی‌ها و ظرفیت‌هایمان نیز درجا خواهند زد. به همین دلیل است که به پایان رساندن کارها خودش نوعی دستاورد است. عملی برآمده از نظم و انضباطی سرنوشت‌ساز که باید رخ دهد

ما باید آن‌قدر شجاع و قوی باشیم که حتی اگر ببازیم بتوانیم با قدرت ادامه دهیم، امتحان کنیم، کارمان را انجام دهیم و وارد گود بشویم.

کلمه کمال‌گرایی (perfectionism) را می‌توان به صورت کلمه «فلج» (p-a-r-a-l-y-s-i-s) نیز هجی کرد. کمال‌گرایی یعنی اینکه به دلیل وسواس برای دیدن تمامی درختان نتوانیم جنگل را ببینیم.

«کسی که دیر خشمگین می‌شود، بهتر از فردی قدرتمند و پرزور است و کسی که بر روح خود حکومت می‌کند بهتر از کسی است که شهری را به تصرف درمی‌آورد.»

هر یک از ما یک خود برتر و یک خود پست‌تر داریم و این دو در نبردی دائمی با یکدیگر هستند. نبرد توانستن در برابر مجبور بودن. اتفاقی که می‌توانیم از شر آن جان سالم به‌در ببریم و اتفاقی که بهترین حالتِ ممکن است. خودی که می‌تواند تمرکز کند و خودی که به‌راحتی حواسش پرت می‌شود. خودی که تلاش می‌کند و به هدفش می‌رسد و خودی که سر فرود می‌آورد و سازش می‌کند.

آیا می‌خواهید پادشاه یک امپراتوری بزرگ باشید؟ پس بر خودتان حکومت کنید.

احترام گذاشتن به الهه‌های هنر، تمرکز کردن روی کار اصلی خود، نادیده گرفتن هرچیز دیگر، پیروی از الهامات و تمرکز ذهنی بر روی مشکلی که به ظاهر حل‌نشدنی به نظر می‌رسد. این همان چالش ذهنی است که ما باید در آن قوی شویم و توانایی انجام آن را در خودمان پرورش دهیم.

می‌توان گفت که هر یک از ما یک خود برتر و یک خود پست‌تر داریم و این دو در نبردی دائمی با یکدیگر هستند. نبرد توانستن در برابر مجبور بودن. اتفاقی که می‌توانیم از شر آن جان سالم به‌در ببریم و اتفاقی که بهترین حالتِ ممکن است. خودی که می‌تواند تمرکز کند و خودی که به‌راحتی حواسش پرت می‌شود. خودی که تلاش می‌کند و به هدفش می‌رسد و خودی که سر فرود می‌آورد و سازش می‌کند. خودی که به دنبال اعتدال است و خودی که عاشق هرج‌ومرج و افراط است.

انضباط فردی یعنی اینکه ابتدا به گوشه‌ای رفته و فکر کنید که دارم چه کار می‌کنم؟ اولویت‌های زندگی من چه چیزهایی هستند؟ مهم‌ترین کمکی که می‌توانم به کارم، به خانواده‌ام و به دنیا بکنم چیست؟ سپس اولویت‌های خود را در پیش گرفته و تقریباً هر چیز دیگری را نادیده بگیرید.

فیلسوفان رواقی نیز گفته‌اند که اگر نمی‌دانید به سمت چه مقصدی دریانوردی می‌کنید، هیچ بادی نیز برایتان مساعد نیست.

شما در همه زمینه‌ها (در جنگ، در زندگی یا در تجارت) همیشه برنده نخواهید بود و فردی که نمی‌داند چگونه هزینه‌هایش را کاهش داده یا خودش را نجات دهد، آسیب خواهد دید. کسی که بلد نیست ببازد دست آخر نیز بازنده خواهد شد، فقط باختش دردناک‌تر است.

متیس یک‌بار به یک ستوان گفت: «امتیاز فرمانده بودن، فرمانده بودنه، چادر بزرگ‌تری گیرت نمیاد.»

سنکا می‌گوید: «مهم نیست چه چیزی را تحمل می‌کنی. مهم این است که چگونه آن را تحمل می‌کنی.»