بریده‌هایی از کتاب انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می کند

آیا کار سختی است؟ بله. اما خبر خوب این است که چون سخت است، اکثر مردم انجامش نمی‌دهند.

 استمرار داشته باشید.  حتی وقتی خسته هستید.  حتی وقتی مجبور نیستید.  حتی اگر بهانه‌ای داشتید.  حتی اگر سرتان شلوغ بود.  حتی اگر قرار نباشد بابت موفقیتتان شناخته شوید.  حتی اگر اخیراً شکست خورده باشید.

چرا باید از شکم یا هوس‌هایمان یا موبایل‌هایمان (که به نظر می‌رسد در این دوران تقریباً از نظر فیزیکی به ما چسبیده‌اند) دستور بگیریم. ما باید رئیس بدن و عادت‌هایمان باشیم و نه برعکس.

هسته اصلی میل به تسلط بر خود، واکنشی غریزی در برابر هر چیزی است که بر ما مسلط است. چه کسی می‌تواند احساس آزادی کند وقتی که به قول یکی از متخصصان اعتیاد، «آزادی پرهیز» را تجربه نکرده باشد؟ ما می‌گوییم که به دنبال خودمختاری هستیم، اما مشتاقانه خود را به عاداتی می‌سپاریم که به ما می‌گویند: «تمام چیزی که نیاز داری من هستم.» به ما می‌گویند که بدون آن‌ها ناراضی، تنها، دردمند و ضعیف خواهیم بود.

هدف ما چیزی فراتر از وجود صرف است. ما برای چیزهایی بیش از دراز کشیدن و لذت بردن پا به این دنیا گذاشته‌ایم. طبیعت هدایایی باورنکردنی به ما داده است. ما انسان‌ها شکارچیان رأس هرم غذایی هستیم، محصولی عجیب‌وغریب که در گذشت میلیون‌ها سال تکامل، شکل گرفته است. می‌خواهید این نعمت را چگونه صرف کنید؟ آیا قصد دارید چیزهایی که از آن‌ها برخوردار هستید را نابود کنید؟

«گوش کن لو، احمق نباش. خودت رو مدیریت کن. به خودت اجازه نده که خر بشی. من خیلی اشتباه کردم. درست غذا نمی‌خوردم و درست زندگی نمی‌کردم. بعداً مجبور شدم تاوان همه اون اشتباهات رو بپردازم. من نمی‌خوام تو هم همین کارو بکنی.»

چرچیل به پسران جوان مدرسه هارو گفته بود: «هرگز تسلیم نشوید، هرگز تسلیم نشوید، هرگز، هرگز، هرگز، هرگز. در هیچ کاری تسلیم نشوید، چه کار بزرگی باشد و چه کاری کوچک ... هرگز تسلیم زور نشوید؛ هرگز تسلیم قدرتِ به‌ظاهر بیشتر دشمن نشوید.»

به‌واسطه انضباط همه‌چیز ممکن است و بهتر خواهد شد. فردی واقعاً کامل و بی‌عیب‌ونقص را نام ببرید که هیچ نظم و انضباطی نداشته باشد یا یک رخداد فاجعه‌بار را نام ببرید که حداقل تا حدی ریشه در بی‌انضباطی نداشته باشد.

انضباط فردی یعنی رها کردن هر چیزی که دارید و آگاهی از اینکه چه چیزی را باید حفظ کنید. تناقضی در کار نیست و تنها هدف، تعادل است. در مقابل بعضی چیزها مقاومت کرده و بعضی چیزها را دنبال می‌کنیم.

می‌توان گفت که هر یک از ما یک خود برتر و یک خود پست‌تر داریم و این دو در نبردی دائمی با یکدیگر هستند. نبرد توانستن در برابر مجبور بودن.

آزادی یعنی «فرصتی برای انضباط فردی». ما مسئول خودمان هستیم، مگر اینکه ترجیح دهیم بی‌هدف، آسیب‌پذیر، پرآشوب و آشفته باشیم.

آیا می‌خواهید پادشاه یک امپراتوری بزرگ باشید؟ پس بر خودتان حکومت کنید.