بریده‌هایی از کتاب یکی برای خانواده‌ی مورفی

همین‌طور فکر می‌کنم شاید بنا نیست که من مادرم رو نجات بدم و شاید اول باید خودم رو نجات بدم.

«فرقی بین بیرون گذاشتن آشغال و پرواز دادن پرنده از قفس هست.»

ـ تو واقعاً می‌تونی این زندگی رو داشته باشی، می‌دونی، نباید فقط آرزو کنی چیزهایی رو داشته باشی که دیگران دارن.

فهمیدی که از زندگی چی می‌خوای.»

"از کارهایی که نمی‌کنی پیشمون می‌شی نه از کارهایی که می‌کنی. "

کاش می‌تونستم احساس کنم که برای کسی واقعاً اهمیت دارم. فقط جایی رو می‌خوام که به اون تعلق داشته باشم. ولی با خونواده‌ی مورفی خیلی فرق دارم. با تک‌تک‌ اونها. بعد چیزی در درونم، بخشی ازم که زیاد بهش گوش نمی‌دم، بهم می‌گه که شاید هم متفاوت نیستم.

چیزهایی بدتر از مردن هم وجود داره.

بامزه‌ست که یه اسم می‌تونه یه چیزو تعریف و از بقیه جدا کنه؛ مثل بچه‌ی بهزیستی!

بدنم می‌خواد آهسته بره، ولی به پاهام فشار می‌یارم تا حرکت کنن و سرعت بگیرن در حالی‌که کلمه‌ی "نه" به التماسی طولانی و ممتد تبدیل می‌شه؛ به دعایی برای تغییر اوضاع.

«فقط باید تصمیم بگیری و دنبالش بری. تو به اندازه‌ی کافی باهوش و خاص هستی تا از عهده‌اش بربیای.»

«خب، فکر می‌کنم بعضی‌وقت‌ها قلبمون ما رو هدایت می‌کنه.»

همیشه توی زندگی من خواهی بود، حتی اگه من توی زندگی تو نباشم.»

ـ گریه کردن ضعف آدم رو نشون می‌ده. گریه کردن کار احمق‌هاست. ـ نه کارلی، این ضعف نیست، این انسان بودنه.

گریه کردن ضعف آدم رو نشون می‌ده. گریه کردن کار احمق‌هاست. ـ نه کارلی، این ضعف نیست، این انسان بودنه.

«فقط یادت باشه کارلی کانرز، تو بخشی از این خونواده بودی، و همیشه توی زندگی من خواهی بود، حتی اگه من توی زندگی تو نباشم.»

بعضی وقت‌ها نمی‌دونی چی می‌خوای برای اینکه نمی‌دونی چیز دیگه‌ای هم وجود داره.

«از اینکه مردم یه چیزی بهم بگن و یه چیز دیگه باشن حالم به هم می‌خوره.

«تو قوی هستی. اون‌قدر قوی که می‌تونی این غمی رو که توی دلت هست، مخفی کنی.» نفس بلندی می‌کشه. «ولی فکر می‌کنم که دیگه وقتشه اونو رها کنی.»

وقتی با اون هستی خودتی؟ همیشه فکر می‌کنم این مقیاس واقعیه یه دوست خوبه.

راه‌های متفاوتی برای تغییر دنیا وجود داره