بریده‌هایی از کتاب یکی برای خانواده‌ی مورفی

دوست داشتن مثل شکل گرفتن و رشد کردنه.

ولی می‌دونم آدم‌ها برای کسانی که دوستشون دارن دائم دروغ می‌گن. دروغ گفتن همیشه بد نیست، گاهی‌وقت‌ها این روشیه برای حمایت از آدم‌ها. تا اون‌جایی که از آدم‌ها حمایت کنی عیبی نداره.

می‌دونی؟ قبل از اینکه بیام اینجا، حتی نمی‌دونستم که می‌خوام فرق داشته باشه. مثل وقتی که خانم مورفی سعی می‌کرد وادارم کنه پیتزا هاوایی بخورم. فکر می‌کردم که چیز مزخرفیه، ولی بالاخره خوردم و خیلی دوست داشتم. فکر می‌کنم که بعضی وقت‌ها نمی‌دونی چی می‌خوای برای اینکه نمی‌دونی چیز دیگه‌ای هم وجود داره.»

«چی کار می‌کنی؟» ـ فکر می‌کنم. ـ چرا این کارو می‌کنی؟ از اینکه چقدر از دنیا بی‌خبره خنده‌ی نیمه‌کاره‌ای می‌کنم. «بعضی وقت‌ها نمی‌تونی جلو فکر کردنت رو بگیری. حتی اگه نخوای فکر کنی.»

خیلی آسونه آدم درو روی خودش قفل کنه کارلی. قدرت می‌خواد که آدم با چیزهایی روبه‌رو بشه که ازشون می‌ترسه.

خانم مورفی بی‌منظور به من یاد داد تا ببینم که چه‌چیزی رو نمی‌تونم هرگز داشته باشم. منو به مغازه‌ی آب‌نبات فروشی آورده و فقط اجازه داده تا اونو بچشم، اون‌قدر که بقیه‌ی عمرم بدونم چه چیزی رو از دست داده‌ام.

ما هر‌چی رو که توی زندگی می‌خوایم می‌تونیم داشته باشیم، فقط باید تصمیم بگیریم

نمی‌خوام از یه هواپیما بپرم بیرون تا ببینم چه اتفاقی می‌افته.

«گریه کردن مال آدم‌هاست، این طبیعت آدم‌هاست و ممکنه حالت رو خوب کنه.

«دختر خوب.» بدترین تعریفیه که می‌تونین از کسی بکنین. یعنی اینکه هیچ چیز قابل توجهی نداره و هیچ‌گونه اثری روی شما نذاشته.

"از کارهایی که نمی‌کنی پیشمون می‌شی نه از کارهایی که می‌کنی. "

یادم می‌یاد که مادرم همیشه می‌گفت ما مثل هم هستیم، که سیب از درختش خیلی دور نمی‌افته. ولی حالا فکر می‌کنم، گرچه سیب از درخت به وجود می‌یاد، ولی می‌تونه روی زمین بیفته و از تپه‌ای قِل بخوره و بره پایین و به جای کاملاً متفاوت برسه. یه... جای... کاملاً متفاوت.

ما هر‌چی رو که توی زندگی می‌خوایم می‌تونیم داشته باشیم، فقط باید تصمیم بگیریم.

نمی‌دونم چرا چیزهای بد منو قوی و چیزهای خوب منو ضعیف می‌کنه.

مادرم بارها گفته که من ناامیدکننده‌ام، البته وقتی که اون‌طوری که اون می‌خواد نیستم، یعنی مثل خودش، همیشه هر وقت این‌طوری گفته تو خودم جمع شده‌ام، ولی حالا می‌دونم که ایراد از اونه.

"از کارهایی که نمی‌کنی پیشمون می‌شی نه از کارهایی که می‌کنی.

ـ چه فایده داره که به خودم دروغ بگم؟ شونه بالا می‌ندازم. «یه چیزی داره. مؤثره. به‌علاوه، اگه انرژی خوب بدی که می‌تونی بازی کنی، بقیه هم کم‌کم با تو اون‌طوری رفتار می‌کنن. همه چیز به رفتار آدم بستگی داره. من این رو توی خونه‌ی خودمون یاد گرفتم.»

خیلی دوست دارم که قبل از هر چیز می‌پرسه حالم چطوره.

انتظار ندارم که شب‌ها خونه باشه و عضو انجمن خانه و مدرسه بشه. یعنی‌، تمام چیزی که ازش می‌خوام اینه که طوری به من نگاه کنه که خانم مورفی به بچه‌هاش نگاه می‌کنه. طوری که انگار بهترین چیز توی دنیا هستم. طوری که نشون بده منو بیشتر از همه دوست داره.

کاش می‌تونستم احساس کنم که برای کسی واقعاً اهمیت دارم. فقط جایی رو می‌خوام که به اون تعلق داشته باشم.