بریده‌هایی از کتاب یکی برای خانواده‌ی مورفی

نمایش موزیکال رو خیلی دوست دارم. خیلی متفاوته، مثل مردم.»

«ببین کارلی، زندگی پیچیده‌ست. ولی باشه، من عاشقتم. این چیزیه که می‌خوای بشنوی؟»

سعی کردم بیدار بمونم، ولی یادم نمی‌یاد که کاری به اندازه‌ی گریه کردن آدم رو خسته کنه.

فکر می‌کنم که بعضی وقت‌ها نمی‌دونی چی می‌خوای برای اینکه نمی‌دونی چیز دیگه‌ای هم وجود داره

مادرم همیشه بهم می‌گفت که هیچی نیستم، چه خوب چه بد. ولی اون این‌طوری نیست، وقتی می‌گه که باهوشم، یعنی هستم. وقتی می‌گه که بامزه‌ام، یعنی هستم. وقتی می‌گه که ‌چقدر باملاحظه هستم، اون‌طوری می‌شم. قسم می‌خورم، اگه به من می‌گفت که یه مرغابی هستم، تو کفش‌ ورزشم دنبال پاهای پره‌دار می‌گشتم.

«فرقی بین بیرون گذاشتن آشغال و پرواز دادن پرنده از قفس هست.»

عاشق اینم که مردم از عبارت "خواهش می‌کنم" استفاده کنن

از کارهایی که نمی‌کنی پیشمون می‌شی نه از کارهایی که می‌کنی.

خیلی دلم می‌خواست که دو تا بودم. یکی برای مادرم و یکی برای خونواده‌ی مورفی.

وقتی که این‌جور زندگی‌ها رو تقسیم می‌کردن من کجا بودم؟

«گرچه هر کسی می‌تونه دنیای اطراف خودش رو، مثل خونواده‌اش رو عوض کنه، ولی آدم‌های کمی هستن که می‌تونن دنیا رو در سطح جهان عوض کنن.»

به من یادآوری می‌کنه که چیزهایی بدتر از مردن هم وجود داره.

اگه به چیزی اهمیت بدم مهمه و اگه اهمیت ندم مهم نیست. مسئله اینه که اهمیت می‌دم.

فکر نمی‌کنی که قدرت زیادی می‌خواد تا آدم بذاره دیگرون کمکش کنن؟» کمی به طرف من خم می‌شه. «خیلی آسونه آدم درو روی خودش قفل کنه کارلی. قدرت می‌خواد که آدم با چیزهایی روبه‌رو بشه که ازشون می‌ترسه.»

می‌دونم آدم‌ها برای کسانی که دوستشون دارن دائم دروغ می‌گن. دروغ گفتن همیشه بد نیست، گاهی‌وقت‌ها این روشیه برای حمایت از آدم‌ها. تا اون‌جایی که از آدم‌ها حمایت کنی عیبی نداره.»

روزی رو یادم می‌یاد که به مادرم گفتم جایی خوندم که دوست داشتن مثل شکل گرفتن و رشد کردنه. مادرم گفت خب معلومه، ولی اگه واقعاً کسی رو دوست داشته باشی.

«گریه کردن مال آدم‌هاست، این طبیعت آدم‌هاست و ممکنه حالت رو خوب کنه.»

بعضی وقت‌ها زندگی منصفانه نیست

کارلی، یه روز باید بفهمی که خشمی که از دنیا داری فقط خودتو اذیت می‌کنه.

«خب، فکر می‌کنم بعضی‌وقت‌ها قلبمون ما رو هدایت می‌کنه.»