کتاب کارل گوستاو یونگ

روان‌درمانگر نه فقط باید با زندگینامۀ شخصی بیمار خود آشنا شود، بلکه با شرایط فکری محیط معنوی دور و نزدیک او نیز که تأثیراتی سنتی و جهان‌بینانه در آن جریان دارد و اغلب نقشی اساسی ایفا می‌کند، باید آشنا شود. از این رو هیچ روان‌پزشکی از پرداختن به نمادهای زبان رؤیا معاف نیست و دقیقاً به همین منظور به اطلاعات مبتنی بر شاهدان عینی نیاز است که از علوم طبیعی و پزشکی دانشگاهی بسی فراتر می‌روند. شخص یونگ، بهترین مدرک اثبات برای نشان‌دادن این ضرورت است.

یونگ به ما نشان می‌دهد چگونه این «خود» جنبه‌ای کهن‌الگوگونه دارد و در رؤیاها، اسطوره‌ها و افسانه‌ها، هیئت شخصیت‌های رهبر، قهرمان یا مقدس را به خود می‌گیرد یا ازطریق نمادهایی کلی مانند دایره، مربع، صلیب و غیره ظاهر می‌شود

«خداوند» از نظر من همه چیز است، اما آرامش‌بخش نیست. ۱۶

اما در «خود» ، کلیت‌یابی چگونه صورت می‌گیرد؟ پاسخ یونگ ما را به سمت روندی روحی از تکامل رهنمون می‌شود که همان روند خود ـ شدن یا «تفرد» است. تفرد به این معنا است: به موجودی واحد بدل‌شدن و تا آنجا که ما از تفرد، درونی‌ترین، آخرین و قیاس‌ناپذیرترین شکل منحصر به فرد بودن را درک می‌کنیم، به خود بدل شدن. به این ترتیب می‌توان «تفرد» را معادل «خودشدن» یا «تحقق خود» نیز گرفت. ۵۱