بریده‌هایی از کتاب حضرت حجت (عج)

برای بسیاری از مردم، در اثر سختی‌ها و مشکلات و بلاها، تردید و شک حاصل می‌شود، و توقع دارند که مثلاً الآن باید وقت ظهور آن حضرت (عج) باشد و چرا ظاهر نمی‌گردد و... .

قاعده‌اش این است که کسی که حوائج خودش را می‌خواهد، آن را در مرتبه متأخره قرار بدهد و آن حاجت عظمای همه (یعنی فرج حضرت (عج)) را جلو بیندازد

ما بیش از هزار سال است که گرفتاریم و حضرت حجت (عج) گرفتار است و دشمن‌ها نمی‌گذارند بیاید و او را حبس کرده‌اند. آیا حبسی از این بالاتر که نتواند خود را در هیچ آبادی نشان دهد و خود را معرفی کند؟!

ایشان همچنین به خواندن دعای «اللَّهُمَّ کنْ لِوَلِیک» به‌خصوص در هنگام اذان و صلوات ابوالحسن ضرّاب اصفهانی بعد از نماز عصر روز جمعه و برخی ادعیه دیگر توصیه می‌کردند و خود نیز به این دعاها و به‌طور خاص تمام ادعیه وارد شده از ناحیه مقدسه، همچون زیارت رجبیه و دعای «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یدْعُوک بِهِ...» ملتزم بودند.

کنند و زیارت مأثوره امام زمان (عج) بعد از نماز صبح یعنی دعای «اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَای صَاحِبَ الزَّمَان» را بخوانند. ایشان دوستان و اطرافیان را نیز به این دعاها تشویق می‌کردند و حتی تأکید می‌نمودند آداب و ظرائف این دعاها رعایت شود. مثلاً سفارش می‌کردند پس از خواندن این دعا مطابق روایت، انسان به نشانه بیعت با امام زمان (عج) دست روی دست خویش بگذارد. ایشان همچنین مقیّد بودند که بعد از نماز عشاء، ساعتی را در اتاق خلوت و تاریک برای توسل به امام زمان (عج) و زیارت ایشان اختصاص دهند و این‌گونه، شب و روز خود را در محضر امام زمان (عج) طی می‌نمودند.

خدای متعال درخواست هدایت یافتن به امام زمان (ع) را با گفتن عبارت «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیم»‌ روزانه ده بار بر بندگان واجب کرده است. صراطِ معرفتِ امام، تنها راهی است که انسان را به معرفت و عبودیت خدای عزوجل می‌رساند.

عهدمان را با او نشکنیم! ما باید امضا و تعهد بدهیم و موافقت دسته‌جمعی کنیم که امام غایب (عج) را در عمل به دستورات دینی یاری و نصرت کنیم و نقض عهد و پیمان‌شکنی نکنیم، تا او از پس پرده بیرون بیاید.

ایشان همچنین به خواندن دعای «اللَّهُمَّ کنْ لِوَلِیک» به‌خصوص در هنگام اذان و صلوات ابوالحسن ضرّاب اصفهانی بعد از نماز عصر روز جمعه و برخی ادعیه دیگر توصیه می‌کردند و خود نیز به این دعاها و به‌طور خاص تمام ا

آیت‌الله بهجت (قدس سره) از بهترین راه‌های برقراری ارتباط با حضرت حجت (عج) را توسل و استغاثه به ایشان، خواندن زیارات مأثوره،

یادم هست عده‌ای در اعتکاف در مسجد کوفه بودند، یکیشان که اینجا در قم بوده، تعریف کرده است که خواب دیدم که حضرت (عج) فرمود: «این‌هایی که اینجا آمده‌اند، از خوب‌های مؤمنین هستند، اما نگاه کنید، یکی می‌گوید زن می‌خواهم، یکی می‌گوید خانه می‌خواهم،‌ آن یکی می‌گوید پول می‌خواهم، دیگری می‌گوید ادای دین می‌خواهم، آن دیگری می‌گوید شفا می‌خواهم و هیچ‌کس در فکر من نیست!»

دو سؤال مهم از امام عصر (عج) در زمان تشرّف به یکی از آقایان که برای حج مشرّف می‌شد، گفتم: شما ملتفت باشید، شاید تشرّفاتی برای شما حاصل شود. در آنجا خیلی‌ها مشرّف شده‌اند. [امام عصر (عج)] هر سال در موسم حاضر می‌شود؛ منا، عرفات،‌ مکه، مدینه؛ ملتفت باش! خیلی‌ها [به محضرش] مشرّف شده‌اند. لکن این مطلب اهمیت دارد که اگر مشرّف شدید، [از ایشان] سؤال (و درخواست) نکنید که از خدا بخواه به ما زن بدهد، یا این‌که از خدا بخواه به ما خانه بدهد،‌ از خدا بخواه فلان مرض مرا رفع کند. همه این‌ها خوب و درست است، ولی این‌قدر اهمیت ندارد که آدم [وقتی] جلوی شاه رسید، اوّل آن‌ها را بخواهد. [باید] ببینید چه وقت نوبت [خواستن] آن امراض خصوصیه است.

حضرت (عج) فرمود: یکی از آن کارهایی که خیلی مورد توجه واقع می‌شود، این است که به محض این‌که صدای اذان بلند شد، دعای «اللَّهُمَّ کُن لِوَلِیَّک...» را بخوانی! [این نقل] خیلی موافق اعتبار است!

این صوت را شنیدم: «شما گمان می‌کنید ما از حال شما مطلع نیستیم. شما خیال می‌کنید ما نمی‌دانیم شما در چه حالی هستید.» این را شنیدم، اما هیچ‌کس را هم نمی‌دیدم. اما همین‌که این صدا را شنیدم که «شما خیال می‌کنید که ما با خبر از حال شما نیستیم» کأنّه رفع حاجتم شد؛ کأنّه هیچ احتیاجی ندارم!

سخنان امام صادق (ع) است که فرمود: «ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ أَنْ لایفْتَقِرَ» (من برای کسی که میانه‌روی پیشه کند، ضمانت می‌کنم که نیازمند دیگران نگردد).

و نیز به اصحاب خود می‌فرمود: «أَنْتُمْ أَصْحابی وَ أُولئِک إِخْوانی، فَواشَوْقاً إِلی إِخْوانی، آمنُوا بِسَوادٍ عَلی بَیاضٍ». (شما یاران من هستید و آن‌ها - که در آخرالزمان می‌آیند - برادرانم هستند. چقدر من مشتاقم به دیدار برادرانم. آن‌ها به سیاهه‌هایی بر روی کاغذها ایمان آورده‌اند).»

اگر علم انسان مطابق ایمانش باشد، خیلی خوب است. علمای سابق علم را از ایمان جدا نمی‌دانستند. مرحوم میرزای شیرازی بزرگ در قضیه تحریم تنباکو فرموده بود: علت این حکمی که کردم، آن بود که در سرداب سامرّا حضرت صاحب (عج) را زیارت کردم و در آنجا به من الهام شد!

یک استخاره‌ای هست در بالاسر سیّدالشهدا (ع)[انجام داده می‌شود به این صورت که]، صد مرتبه مثلاً در آنجا بگوید: «اَسْتَخیرُ اللهَ بِرَحْمَتِهِ خِیَرَةً فی عافِیَة»(خیر می‌خواهم از خداوند به رحمتش، خیرخواهی در عافیت) _ظاهراً این‌طور است_ هر چه «وقع فی قلبه» (هرچه که در قلبش واقع شد)، عمل بکند. این خیلی استخاره عجیبی است؛ مثل الهام است.

دنیادوستی در آخرالزمان [بنده] روایتش را ندیده‌ام، اما شنیده‌ام که گفتند: پیامبری [یا عابدی] خواست در جایی خانه‌ای بسازد. [خانه را] نیمه‌کاره ساخت و تکمیلش نکرد. یک کسی گفت: [خانه] باید حافظ از گرما و سرما باشد؛ چرا این‌طور کردی؟ [آن پیامبر] گفت: یک‌وقتی ملکی آمد به من گفت: هفتصد سال بیشتر از عمر تو نمانده. عمر به این کوتاهی، من برایش یک خانه حسابی و کامل درست کنم؟! نمی‌ارزد! [آن ملک] گفت: در آخرالزمان [افرادی] می‌آیند که عمرشان هفتاد سال است، قصرها و… می‌سازند. سندش در نظر نیست که آیا روایت، روایت صحیحه است، یا همین افواهی است. گفت به این‌که هفتصد سال عمری نیست که آدم بخواهد خانه کاملی بسازد. مثلاً [آن نبی] گفته باشد: اگر من آن زمان باشم، تمام آن هفتاد سال را با یک سجده تمام می‌کنم!

دعا با آماده‌سازی خوب است کسانی که برای تعجیل فرج دعا می‌کنند، این را در نظر داشته باشند که این دعا کردن به نفع آن‌ها هم باشد و طوری نباشد که در وقت کارهای او (عج)، با اکراه زیر بار بروند و مهیا نباشند! یک دعای دیگر هم بکنید! وقتی که دعا می‌کنید برای فرج امام زمان (عج)، یک دعای دیگر هم بکنید: «وَ اجعَل لَنا فی ذَلِک الخِیرَة» (برای ما در آن خیر قرار بده)؛ چرا که اگر ما قبل از ظهور [از ایمان] برگردیم، دیگر ظهور به درد ما نمی‌خورد!

دعای تعجیل فرج؛ مصلحت دنیا و آخرت یک عده‌ای غفلت می‌کنند از این‌که در این زمان‌ها دعا برای تعجیل فرج بکنند، [در نتیجه] از مصالح دنیای خودشان و از مصالح دنیای اهل دین _فضلاً از آخرت_ غفلت کرده‌اند. خب؛ اگر کسی (از دعا نمودن برای فرج) غفلت نکرد و دعا برای تعجیل فرج هم کرد، آیا این کافی است؟ گمان می‌کنم کافی نیست! [بلکه] باید دعا بکند که با عافیتِ شیعه این مطلب مقرّر بشود؛ با نجات شیعه از بلیّاتی که قبل از ظهور می‌شود. خدا می‌داند ایمان چه کسی محفوظ بماند. آیا شوخی است؟ [آیا می‌شود گفت:] قضیه سفیانی ممکن است نباشد، یا اگر باشد سفیانی، آدم صالحی باشد؟! آیا این حرف‌ها درباره سفیانی قاطعیت ندارد که شیعه‌ها را به اسم می‌کشد؟!