بریده‌هایی از کتاب عادت های اتمی

دوندگان ماه‌ها تلاش می‌کنند؛ ولی به‌محض آنکه از خط پایان می‌گذرند، از تمرین‌کردن دست می‌کشند. دیگر مسابقه در کار نیست تا به آنان انگیزه بدهد. وقتی تمام سخت‌کوشی‌تان را بر هدف معینی متمرکز کنید، هنگامی که به آن هدف دست می‌یابید، چه‌چیز باقی می‌ماند که شما را به جلو براند؟ به همین خاطر است که بسیاری از افراد پس از برآورده‌ساختن یک هدف به عادت سابق خود بازمی‌گردند.

وقتی در عوضِ نتیجه، عاشق روند باشید، مجبور نیستید انتظار بکشید تا به خود، مجوز خوشبخت‌بودن بدهید. شما هر زمان که سیستم‌تان کار می‌کند، می‌توانید احساس خوشبختی کنید. سیستم به اَشکال مختلفی می‌تواند موفق باشد، نه فقط به شکلی که در ابتدا تجسمش کرده‌اید.

همهٔ ما شکست‌هایی را تجربه می‌کنیم؛ اما کیفیت زندگی‌مان، در درازمدت، به کیفیت عادت‌های‌مان بستگی دارد.

اگر مراقب محرک‌ها نباشید ممکن است باعث همان رفتاری شوید که قصد دارید ترکش کنید.

معمولاً از عادت‌های سه گروه اجتماعی سرمشق می‌گیریم: نزدیکان (اقوام و دوستان)، اکثریت (گروه) و افراد متنفذ (افرادی که منزلت و اعتبار دارند).

هویت مشترک شروع به تقویت هویت شخصی‌تان می‌کند. به همین خاطر ضروری است که جهت پایدارماندن عادت، جزئی از گروه باقی بمانیم. حس رفاقت و هم‌بستگی، هویت جدید را درونی می‌کند و باعث می‌شود که رفتارهای ما در دوره‌ای طولانی پایدار بماند.

انسان اغلب به‌هنگام پیش‌بینی یک تجربه، احساس بهتری دارد تا هنگام به‌دست‌آوردن آن

اگر می‌خواهید احتمال رخ‌دادن رفتاری افزایش یابد، باید جذابش کنید

وقتی در عوضِ نتیجه، عاشق روند باشید، مجبور نیستید انتظار بکشید تا به خود، مجوز خوشبخت‌بودن بدهید.

اگر بیش از حد به هویت واحدی بچسبید، آن وقت شکننده می‌شوید؛ یعنی با از بین‌رفتن آن، خودتان هم از بین می‌روید. در بیشتر دوران جوانی‌ام ورزشکاربودن، بخش عمده‌ای از هویتم را تشکیل می‌داد. بعد از اینکه بازی بیسبال را کنار گذاشتم، نمی‌دانستم خودم را چطور معرفی کنم. زمانی که تمام عمر، خودتان را با یک جنبه از زندگی‌تان معرفی کنید و بعد، آن جنبه به هر دلیلی ناپدید شود، آنگاه شما چه کسی هستید؟

عادت‌ها + تمرین آگاهانه = تسلط برای آنکه فردی فوق‌العاده بشوید، باید برخی از مهارت‌های معین را به‌شکل خودکار انجام دهید. برای مثال بازیکن بسکتبال پیش از آنکه بتواند با دست غیرتخصصی‌اش لی‌آپ کند، باید بتواند بدون فکرکردن دریبل بزند. پزشک جراح باید آن‌قدر شکاف‌زدن را تمرین کند که بتواند چشم‌بسته بشکافد و در نتیجه، تمرکزش بر صدها حالت متفاوتی باشد که حین جراحی پیش می‌آید

بزرگ‌ترین آفتی که موفقیت را تهدید می‌کند، بی‌انگیزگی و کسل‌شدن است، نه ناکامی. وقتی عادت به‌شکل روتین در می‌آید، از میزان جذابیت و رضایت‌بخشی‌اش کاسته می‌شود؛ در نتیجه فرد دچار بی‌انگیزگی و ملالت می‌شود. به‌هنگام داشتن انگیزه، هرکسی می‌تواند سخت‌کوشی کند. مرد میدان کسی است که در نبودِ هیجان و انگیزش کارش را ادامه دهد. حرفه‌ای‌ها به برنامه می‌چسبند؛ آماتورها اسیر روزمرگی می‌شوند.

حرفه‌ای‌ها به برنامه‌ریزی خود پایبند می‌مانند؛ آماتورها اسیر روزمرگی می‌شوند.

یکی از استوارترین یافته‌ها این است که راه باانگیزه‌ماندن و دستیابی به اوج اشتیاق آن است که به کارهایی بپردازیم که «دشواری‌شان کم‌وبیش مهارشدنی» باشد.

وقتی عادت‌ها با قابلیت‌های طبیعی‌تان هم‌خوانی داشته باشند، آسان‌تر انجام می‌شوند. عادت‌هایی را انتخاب کنید که بیشتر از عادت‌های دیگر با طبیعت‌تان سازگاری دارند. وارد فعالیتی شوید که در آن نقطهٔ قوت دارید. اگر چنین فعالیتی را پیدا نمی‌کنید خودتان آن را خلق کنید. وراثت (خوب) لزوم سخت‌کوشی را منتفی نمی‌سازد. وراثت، ضرورتِ کوشیدن را آشکار می‌کند. ژن‌ها به ما می‌گویند که در چه حیطه‌ای تلاش کنیم.

نکتهٔ کلیدی این است که تلاش‌تان را معطوف به مناطقی کنید که هم در شما شوروشوق بر می‌انگیزند و هم با مهارت‌های طبیعی‌تان وفق دارند تا رؤیای‌تان را با استعدادتان هماهنگ کنید. مسئله این است که «چطور بفهمیم در چه زمینه‌ای امکان موفقیت‌مان بیشتر است؟ و از کجا بفهمیم کدام فرصت‌ها و عادت‌ها، مناسبِ ماست؟» برای یافتن پاسخ این سؤالات، ابتدا باید شخصیت‌تان را بشناسیم.

یکی از رضایت‌بخش‌ترین احساس‌های آدمی، حس پیشرفت است. ردیاب عادت، راه ساده‌ای است که از طریق آن انجام‌دادن یا ندادن عادتی را می‌سنجید؛ مثل ضربدرزدن روی تقویم. ردیاب‌های عادت و سایر اَشکال بصری، اندازه‌گیری با فراهم‌ساختن شواهدی آشکار از پیشرفت، عادت‌های‌تان را رضایت‌بخش می‌کنند.

ما بر طول ساعت‌های کار تمرکز می‌کنیم، نه بر مفیدبودن کاری که انجام می‌دهیم. بیشتر مواظبیم که ۱۰ هزار قدم پیاده‌روی کنیم تا آنکه مراقب سلامتی‌مان باشیم. به‌جای تأکیدکردن بر یادگیری، کنجکاوی و تفکر انتقادی، می‌آموزیم که در امتحانات موفق باشیم.

هیچ‌وقت اولین اشتباه، روال عادت‌تان را به‌هم نمی‌ریزد؛ بلکه مارپیچی از اشتباهات مکرر و متوالی است که این روال را خراب می‌کند. یک بار از قلم‌انداختن، امری اتفاقی است؛ ولی دو بار از قلم‌انداختن، سرآغازی است برای عادت جدید.

پژوهشگران معتقدند کسانی‌که پیشرفت هدف‌های‌شان را ردیابی می‌کنند، مثل کاهش وزن، کنارگذاشتن سیگار، پایین‌آوردن فشار خون و ...، بیشتر امکان دارد رفتارشان را اصلاح کنند، تا کسانی‌که این کار را انجام نمی‌دهند. در طی پژوهشی بررسی بیش از هزار و ۶۰۰ نفر مشخص کرد کسانی‌که تغذیه‌شان را به‌طور روزانه ثبت کردند، دو برابر بیشتر از کسانی‌که این کار را انجام ندادند وزن خود را کاهش دادند.