بریده‌هایی از کتاب معجزه های خواربارفروشی نامیا

فرار از مشکلات هیچ جنبهٔ مثبتی ندارد.

برای شروع هدفی دست‌نیافتنی برای خودت نگذار

توی جنگ، گاهی اوقات باید عقب‌نشینی کنی، چون اگه کشته بشی، دیگه همه‌چیز تمومه.

آدم نمی‌تونه کسی رو که داره از صمیم قلب باهاش صحبت می‌کنه نادیده بگیره.

تا چیزی را امتحان نکنی، هیچ‌وقت متوجه نمی‌شوی خوب است یا نه.

روزی خواهد رسید که فارغ‌التحصیل‌شدن از دانشگاه دیگر تضمینی برای استخدام نیست.

همین‌که شغلی داشته باشی برای خودش نعمتی است.

اما متوجه نشده‌ای کسانی در دنیا هستند که برای پیداکردن شغل تقلا می‌کنند؟

هیچ‌وقت از تکیه‌کردن به دیگران چیز خوبی عایدشان نشده بود

آخرین‌بار که کسی اومد ازمون توصیه خواست کِی بود؟ آها! درسته! هیچ‌وقت.

در زندگی همیشه اوضاع طبق برنامه پیش نمی‌رفت. اگر مشکلاتش با طولانی‌شدن مسیر رفت‌وآمدش حل می‌شد، شاید مجبور بود با آن کنار بیاید.

آدم‌هایی که در آسمان سیر می‌کنند، بد نیست هرازگاهی زمین بخورند،

بشی. باید جوری برای رؤیات تلاش کنی که انگار زندگیت بهش وابسته‌ست.»

بشی. باید جوری برای رؤیات تلاش کنی که انگار زندگیت بهش وابسته‌ست.»

بشی. باید جوری برای رؤیات تلاش کنی که انگار زندگیت بهش وابسته‌ست.»

بودن در کنار کسانی که انگیزه نداشتند کلافه‌اش می‌کرد.

«اگر دوستش داری، تا آخر کنارش بمان.»

موبایل؟! اون دیگه چه کوفتیه؟

باید جوری برای رؤیات تلاش کنی که انگار زندگیت بهش وابسته‌ست.

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.