بریده‌هایی از کتاب آنی شرلی در اونلی (کتاب دوم)

روز تولد خیلی هیجان‌انگیز است، موافقید؟

بعد از مادرها، مادربزرگ‌ها از همه بهترند.

خانم ریچل با اطمینان گفت: «نه، ندارد. اما پای‌ها در همهٔ قانون‌ها و تئوری‌ها استثنا محسوب می‌شوند.»

بااینکه فقط چند ماه از آشنایی ما می‌گذرد، به‌سختی باورم می‌شود که در گذشته روزهایی را بدون شما گذرانده‌ام

به او گفتم اگر یک شکلات در یک دستت و دو شکلات در دست دیگرت باشد، باهم چند تا شکلات داری. و لوتی جواب داد یک دهان پر.

به‌این‌ترتیب آقای جاشوئا پای در تنهایی و خلوت که خواست قلبی‌اش بود، به کارش ادامه داد.

«به دست آوردن همهٔ چیزهای باارزش، دردسر دارد.»

مسئله اینجاست که شما و خانم لیند همدیگر را درک نمی‌کنید. همیشه همین مشکل باعث می‌شود مردم از همدیگر خوششان نیاید.

تو از زمانی‌که یک پسربچه‌ای می‌توانی برای آقابودن تلاش کنی. پسرهای آقامنش هرگز چیزی را از دست خانم‌ها نمی‌قاپند... یا تشکرکردن را فراموش نمی‌کنند... یا موی کسی را نمی‌کشند.

گاهی‌اوقات برای حفظ اعتدال، بد نیست مردم بعضی از کارهایی را که دوست ندارند، انجام بدهند

رؤیاها مثل سایه‌اند، اشباحی خودسر و رقصان که هرگز نمی‌شود آنها را به چنگ آورد.

«وای به حالت اگر بخندی. هر چیزی هم گفت، خواهش می‌کنم به من نگاه نکن وگرنه نمی‌توانم جلوی خنده‌ام را بگیرم.»

«من ترجیح می‌دهم موهایم قرمز باشد تااینکه به‌جز یک حلقه مو دور گوش‌هایم چیزی روی سرم نباشد.»

دوستی‌های حقیقی واقعاً به انسان کمک می‌کنند. ما باید کیفیت دوستی‌هایمان را بالا ببریم و هرگز آن را با دروغ و بی‌وفایی لکه‌دار نکنیم. متأسفانه اغلب، کلمهٔ دوستی به روابطی اطلاق می‌شود که اثری از دوستی واقعی در آنها دیده نمی‌شود

احتمال وقوع پیشامد خوب به اندازهٔ احتمال وقوع پیشامد بد است

به نظر من اگر ما برای افکار همدیگر احترام بگذاریم، می‌توانیم دوستان خوبی برای هم باشیم.

من از مکان‌ها یا آدم‌های بی‌عیب خوشم نمی‌آید. به نظر من یک انسان کامل و بی‌نقص هیچ جذابیتی ندارد.

خدایا! اگر آقای هریسون زمین جو را در آن وضع ببیند، می‌فهمد چه اتفاقی افتاده، آن‌هم بعد از قولی که به او دادم! این درس عبرتی بود تا دیگر درمورد هیچ گاوی قول ندهم. گاوی که بتواند از روی موانع بپرد یا حفاظ را بشکند، اصلاً قابل‌اطمینان نیست.

خانم لیند به همهٔ کسانی که از بخت بدشان، هرجایی غیر از جزیرهٔ پرینس ادورد به دنیا آمده بودند، با شک و تردید می‌نگریست. درمورد امریکایی‌ها یا به قول او "یانکی‌ها" هم نظر خاص خودش را داشت. سرکارگر شوهرش در بوستون، یک بار ده دلار سر شوهرش کلاه گذاشته بود و دیگر حتی جن و پری‌ها هم نمی‌توانستند خانم ریچل را متقاعد کنند که همهٔ شهروندان ایالات متحده مسئول آن خطا نبودند.

«همیشه اعتقاد داشتم که دنیا برای پیشرفت به همهٔ آدم‌ها با انواع افکار و عقایدشان نیاز دارد، اما حالا فکر می‌کنم که بعضی از آنها واقعاً اضافی‌اند.»