بریده‌هایی از کتاب آنی شرلی در اونلی (کتاب دوم)

وقتی به آینه نگاه می‌کرد، فقط چهره‌ای ظریف و رنگ‌پریده با هفت کک‌ومک روی بینی‌اش را می‌دید. ولی آینه هرگز نشان نمی‌داد که چطور احساسات رنگارنگ و مسحورکننده‌اش، چون قابی گلی‌رنگ چهره‌اش را آذین بسته بودند یا آنکه نگاه رؤیایی و خندان چشم‌های درشتش چقدر اغفال‌کننده بودند

جرم نابخشودنی، داشتن اهداف پست است نه شکست‌خوردن

آنی می‌گفت هرگز نباید قلب کسی را بشکنیم. به نظر می‌آید شکستن قلب، خیلی دردناک است. اگر لازم باشد، بهتر است به یک پسر لگد زد تااینکه قلبش را شکست.

گاهی‌اوقات از حرف تا عمل، فاصله بسیار است.

«ولی وقتی از تو یک سؤال عاقلانه می‌پرسم، باید عاقلانه جواب بدهی.»

خُب، هیچ‌وقت نمی‌شود دربارهٔ مردهای مجرد با اطمینان حرف زد.

اینجا کسی که کم‌حرف باشد آدم عجیبی محسوب می‌شود.

به نظر شما منطقی است که یک نفر سوزن و سنجاق را به بدن مردم فرو کند و بعد بگوید که ببخشید، به دل نگیرید، به این کار عادت کرده‌ام؟

او همهٔ موعظه‌ها، نظرها و درخواست‌ها را در شش کلمه خلاصه می‌کند و مثل آجر توی سرت می‌کوبد.

همین‌طور است... همین‌طور است... اما جیب من عمیق‌تر از موافقت من است.

اگر پول اضافی داشتم آنها را آتش می‌زدم و از تماشای سوختنشان لذت می‌بردم، ولی حاضر نبودم حتی یک سنت هم برای آن سالن خرج کنم

مشغول بررسی مسافرهای کوچکی شد که به‌سوی سرزمین بزرگ‌سالی پیش می‌رفتند.

پیشنهادهای او مثل فلفل است؛ اگر کم باشد عالی است، ولی هرچه زیادتر می‌شود، بیشتر می‌سوزاند.

«اگر نصفه‌شب به اتاقت بروی، در را قفل کنی، پرده‌ها را بیندازی و عطسه کنی، روز بعد، خانم لیند می‌پرسد سرماخوردگی‌تان خوب شد؟»

این درس عبرتی بود تا دیگر درمورد هیچ گاوی قول ندهم.

پرفسور رنی۲۳ می‌گفت درست رفتار کردن با بچه‌ها مهم‌تر از الفبا و ریاضی یاد دادن به آنهاست.»

آنی که داشت با کلاس‌دومی‌ها روخوانی تمرین می‌کرد، سرش را به‌طرف او برگرداند و به‌سردی گفت: «باربارا! تو که نمی‌توانی درست راه بروی، بهتر است سر جایت بنشینی. واقعاً برای دختری در سن‌وسال تو خجالت‌آور است که این‌قدر بی‌دست‌وپا باشد.»

نگاه غصه‌دار آنی عذابش می‌داد. او گفت: «فکر کنم پائول اروینگ هیچ‌وقت در کلیسا روی گردن یک دختر، کرم نمی‌گذارد، نه؟» آنی با ناراحتی گفت: «نه، هرگز.» دیوی گفت: «خُب، پس من هم ازاین‌بابت متأسفم. ولی کرم درشت و خوبی بود. وقتی وارد کلیسا می‌شدیم آن را از روی پله‌ها برداشتم. حیفم آمد هیچ استفاده‌ای از آن نکنم. به نظر تو جیغ‌های آن دختر خنده‌دار نبودند؟»

به نظر من بحث‌کردن با یک درخت نتیجه‌بخش‌تر از بحث‌کردن با مارتاست.

زندگی همواره غنی و پربار است، فقط باید یاد بگیریم که چطور دریچهٔ قلبمان را به روی این‌همه نعمت و ثروت باز کنیم.