بریده‌هایی از کتاب زنی با موهای ژولیده

من هنوز منم فقط کمی سردتر از قبل

سنگ نیستم که رو بگردانی فقط نگاه کنم دردم می‌آید از بی اعتناییت قدری بخند

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار با جایی برای خواب جایی برای عشق تمام دشت‌های جان را دست می‌کارم دستانی برای نوازش دستانی برای مهر...

و شاعر قلبی دارد که برای هیچ‌کس نمی‌تپد چون یک‌بار عاشقی کرد و مُرد

باغ پر بود از برگ درختان و دستی که مرا نوازش می‌کرد مارشد دور گردنم... صیاد ضعفم را می‌دانست...

بی تو زمین برایم سردترین جای دنیاست

بی‌حوصله‌ام و حالم یک دل سیر باران می‌خواهد تا غرورم را زیرش آویزان کنم

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار

رویای سنگینِ خسته از بیداری

جای غمگینی است زمین تکرار مکررات است به دنیا می‌آیی تا بار دیگر به دنیا نیایی...