بریده‌هایی از کتاب دروغ هایی که به خودمان می گوییم

تحمّل‌ناپذیر خواهرم فریاد زد، «جان، جان!» او که دو و نیم ساله بود، روی تخت نوزاد کنار پنجره ایستاده بود؛ جایی که در آن برادر یک‌ونیم ساله‌ام در بندهای پرده گیر افتاده بود و داشت خفه می‌شد. از تختم بیرون پریدم، به طرف تخت نوزاد دویدم، از آن بالا رفتم و تلاش کردم به خواهرم کمک کنم تا برادرم را در حالی که پاهایش در هوا تکان می‌خورد، بالا نگه دارد. او که داشت به خودش می‌پیچید و لگد می‌زد، زیادی سنگین بود. به تلاش کردن و تلاش کردن ادامه دادیم تا او را بالا بکشیم و گردنش را از بندها رها کنیم، ولی نتوانستیم.