بریده‌هایی از کتاب لاک سفید

آن‌ها که تا چشم باز می کنند خود را در محاصره درد و رنج و ناملایمات و بی‌بهره از نعمات دنیا دیده‌اند و تمام تجربه آن‌ها از زندگی در این دنیای بزرگ، تلخی و ناکامی بوده است

باید که بیش از هرچیز دیگر مراقب دو چیز باشیم، اول زبان تند که از هر تیغی تیزتر و برنده‌تر است؛ دیگران از تیغ زبان ما در امان باشند و دوم، نگاه گزنده که بدون حرف زدن، حرف می‌زند، مراقب زبان نگاه خود باشیم که گاهی گزنده‌تر از هر چیزی است.

تمام حکایت ما حکایت اعتنا به روح لطیف و حساس آدم‌هاست، موجودی بامعرفت و عاشق‌پیشه که همواره جویای عشق و طالب محبت است؛ موجودی که وجودش آمیخته به مهر و مهربانی است اگر با مهر و با محبت دیده شود وجودش مملو از شادی و توانمندی شده و با بی‌مهری‌ها، ضعیف و رنجور و زمین گیر می‌شود. آنچه ما انسان‌ها نیازمند دائمی آن هستیم مهرورزی است، برای بهتر زیستن باید در پی کاشتن بذر عشق و محبت باشیم باید هرچه بیشتر، مهرگستر باشیم...