بریده‌هایی از کتاب هری پاتر و فرزند نفرین شده

وقتی دراکو مالفوی باشی خیلی تنها هستی

خب دیگه نه شانس دارم نه عشق.

آلبوس سوروس، اسم تو از دو نفر از روسای هاگوارتز گرفته شده. یکی از اون‌ها اسلیترینی بود و احتمالا شجاع‌ترین مردی بود که تا حالا دیدم.

پسری که زنده موند. چند نفر باید برای پسری که زنده موند بمیرن؟

آلبوس: واقعاً زندگی تو یه سوراخ کنار تو برای چهل سال لذت بخشه...

اسکورپیوس: چیزی نیست. اما اگه من می‌خواستم یکیو انتخاب کنم که موقع بازگشت تاریکی ابدی همراهم باشه بازم تو رو انتخاب می‌کردم. آلبوس: جسارت نباشه، ولی من یه آدم قوی و ماهر تو جادوگری رو انتخاب می‌کردم.

وقتی دراکو مالفوی باشی خیلی تنها هستی.

دامبلدور: کسایی که دوسشون داریم هیچ‌وقت واقعاً ما رو ترک نمی‌کنن هری. چیزهایی هست که مرگ نمی‌تونه لمس کنه. نقاشی... و خاطره... و عشق.

خدای من. تمام دانشم به لرزه افتاده.

"من تاریکی را احیاء خواهم کرد. من پدرم را باز خواهم گرداند".

ران روی میز هرمیون نشسته و فرنی می‌خورد

وقتشه که زمان‌چرخون به یه خاطره تبدیل بشه. آلبوس: خیلی با این جمله‌ت حال کردی نه؟ اسکورپیوس: تمام روز روش کار می‌کردم.

سبز رنگ آرام‌بخشیه نه؟ منظورم اینه که اتاقای گریفیندور خوب و راحتن ولی قرمز یه مشکلی داره... می‌گن آدمو یه کم دیوونه می‌کنه...

شجاعت عذر موجهی برای حماقت نیست.

هری: آلبوس سوروس، اسم تو از دو نفر از روسای هاگوارتز گرفته شده. یکی از اون‌ها اسلیترینی بود و احتمالا شجاع‌ترین مردی بود که تا حالا دیدم.

قرن‌هاست که همینه کارم با هر کی بهش سر می‌زنم فهرست فکرها رو دارم چون کلاه گروه‌بندی منم باهوش دیدم، کم‌هوش دیدم تو سختی و راحتی کار کردم رو سر هر کی پریدم اونو از گروهش خبردار کردم...

یه ورد بخون و منو به هر چیزی که دوست داری باشم تبدیل کن پدر، باشه؟

فکر می‌کنم یه جایی می‌رسه که باید انتخاب کنی می‌خوای چجور آدمی باشی. و من می‌دونم که اون زمان آدم به یه پدر یا یه دوست نیاز داره. اگه تا اون موقع یاد گرفته باشی که از پدرت متنفر باشی و دوستی هم نداشته باشی... بعدش کاملاً تنهایی... این خیلی سخته.

هری: اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ، و می‌دونی چیه... اون نقص‌ها اونا رو بزرگ‌تر می‌کرد.

چیزی که بهت گفتم... نابخشودنیه، و نمی‌تونم ازت بخوام فراموشش کنی اما می‌تونم امیدوار باشم ازش عبور کنیم.