بریده‌هایی از کتاب روح یک زن

من کتاب‌خوان قهاری بودم. آنچه خوانده بودم نشان می‌داد که دنیا در حال تغییر مداوم و بشر در حال تحول و تکامل است. یک نکته دیگر را هم یاد گرفته بودم که چنین تغییراتی خودبه‌خود حاصل نمی‌شوند. هر تغییری با مشقت و تلاش فراوان تحصیل می‌شود.

به‌گفته جامپولسکی، اگر به‌جای ترس به عشق روی بیاوریم، زندگی بهتری خواهیم داشت. عشق چون علف هرز ظاهر نمی‌شود. عشق چون یک نهال ظریف و حساس به مراقبت‌های فراوانی نیاز دارد.

اما زیاد عمر کردن به‌معنای بهتر زندگی کردن نیست.

اما مراد من از فمینیسم چیست؟ مراد من از فمینیسم ربطی به زنانگی و مردانگی ندارد. آنچه هست مربوط به اندیشه و تفکر است. فمینیسم یک موقعیت فلسفی و قیامی است علیه اقتدار مردانه. فمینیسم راهی است برای رسیدن به یک جهان‌بینی و قدم برداشتن به‌سوی شناختن روابط انسانی. فمینیسم تعهدی است در قبال عدالت و مبارزه‌ای است برای برقراری تساوی بین زن و مرد و آزاد کردن هر کسی، حتی بعضی از مردان، که زیر یوغ سرکوب‌اند.

تصمیم دارم تا آخرین روز زندگی‌ام فعال بمانم و از توان روحی و قدرت آخرین سلول مغزم استفاده کنم. قصدم آن است که هر چه را دارم در این دنیا به کار گیرم و چیزی برای بعد از مرگم باقی نگذارم. پس بازنشسته نخواهم شد. خودم را بازسازی خواهم کرد.

ادواردو گالینو نویسنده است. او در جایی نوشته است: «ترس زنان از خشونت مردان بازتاب ترس مردان از زنان بی‌باک و نترس است.»

به‌نظر من، داستانی که درباره زندگی‌های آرام و امن نوشته شوند چندان خواندنی و جذاب نیستند.

دنیا در حال تغییر مداوم و بشر در حال تحول و تکامل است. یک نکته دیگر را هم یاد گرفته بودم که چنین تغییراتی خودبه‌خود حاصل نمی‌شوند. هر تغییری با مشقت و تلاش فراوان تحصیل می‌شود.

این سیاست موجب رونق شد و عده‌ای به‌صورت لجام‌گسیخته ثروتمند شدند. اما عمده مردم زیر بارِ قرض ماندند. طبق آمارها، نرخ فقر به زیر ده درصد رسید. این درست! اما این رقمْ فقرِ پنهان طبقه متوسط مایل به پایین، کارگران و بازنشستگان را نشان نمی‌داد. برای سی سال، نارضایتی انباشته شد.

اگر مردی از حقوق و آزادی‌های خود محروم شود، نامش شکنجه است. اما اگر زنی همین مشکل را داشته باشد، نامش دعوای خانوادگی است. در اغلب نقاط جهان، این‌گونه دعواها و محرومیت‌ها را موضوعاتی شخصی و خصوصی تلقی می‌کنند.

هر مرد شصت‌ساله بدخلق شکم‌گنده‌ای طالب زن‌های جوان است. خیال می‌کند زنش باید بیست یا سی سال از او جوان‌تر باشد. به اطراف که نگاه کنیم، از این موارد زیاد می‌بینیم. اما زن مسن چنین تصوری ندارد. اصلاً دیدن زن پیر با شوهر جوان شگفت‌آور است.

«در قرن بیست‌ویکم، به‌جای اینکه قدرت ماهیت زنان را تغییر دهد، زنان ماهیت قدرت را تغییر خواهند داد.»

فمینیسم به‌معنای این نیست که زنان پا جای پای مردان بگذارند و خودشان تبدیل شوند به عناصر خشونت و تبعیض. اینکه فاجعه است. فمینیسم یعنی اصلاح وضعیت. وقتی وضع اصلاح شود، می‌توان با نیروهای قدرتمند ارتجاعی مانند تصلب فکری، فاشیسم، سنت‌گرایی و بسیاری از مکاتب دیگر مقابله کرد. جای تأسف است که ببینیم میان نیروهای مخالف، زنانی هم هستند که از تغییر هراس دارند و قادر نیستند آینده متفاوتی را مجسم کنند.

مردان موفق شده‌اند فمینیست‌ها را زنانی منحرف و بیمارانی هراسان جلوه دهند. جای تعجب نیست که زنان جوانی مانند پائولا هم از این واژه وحشت داشته باشند. فمینیسم از آن واژه‌هایی است که مردان از آن می‌ترسند و آن‌ها را از گرد زنان دور می‌کند.

ده‌ها سال مادرم را یک قربانی می‌دانستم، اما یاد گرفتم که در معنا، قربانی کسی است که نه قدرت دارد و نه کنترلی روی شرایط خود.

بازنشستگی اغلب زمانی فرامی‌رسد که نه پولی برای انجام کارهای دلخواه باقی‌مانده است و نه تن سالمی برای لذت بردن از آن کارها. اما یادمان باشد که اگر بازنشستگی به‌معنای داشتن وقت آزاد باشد، وقت آزاد همیشه زمان مناسبی برای خوشی و لذت بردن نیست.

خوشحالی مانند سرخوشی، شادی یا لذت سر و صدا ندارد. خوشحالی یک احساس ساکت و دلپذیر است که انسان در آغاز با دوست داشتن خودش پیدا می‌کند.

زیبایی ظاهری خوب است، اما بهتر از آن داشتن هدف، مهربانی و خوش‌خلقی است.

خشمِ بدونِ هدف نه‌تنها بی‌فایده است، بلکه خسارت‌بار هم هست.

بعضی از مردان از قدرت جسورانه زنان می‌ترسند. برای همین است که قرن‌ها از هر ابزاری برای دفاع از رفتار خود استفاده کرده‌اند. برای همین است که در بعضی کشورها زنان در حوزه‌های اندیشه، اقتصاد و هنر در مضیقه‌اند. در گذشته، زن‌ها به‌اتهام جادوگری شکنجه و زنده‌زنده سوزانده شده‌اند. آن‌ها جادوگر نبودند. زیاد می‌دانستند و از قدرت دانش برخوردار بودند.