بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

خلاقانه‌ترین ابتکار معمولاً حاصل ترکیب ایده‌های قدیمی است. متفکرانِ مبتکر خلق نمی‌کنند، ربط می‌دهند. به علاوه، مؤثرترین راه پیشرفت این است که آنچه را تاکنون جواب داده یک درصد جلو ببریم و بهتر کنیم، نه این‌که کل سیستم را تجزیه و از اول شروع کنیم.

«ریچارد برانسون، بیل گیتس و مارک زاکربرگ مدرسه را رها کردند و میلیاردر شدند! شما برای موفقیت به مدرسه نیاز ندارید. کارآفرینان فقط نباید بگذارند که وقت‌شان در کلاس درس هدر برود و باید شروع کنند.»

انجام کارهای بیشتر سبب نتایج سریع‌تر و بهتر نمی‌شود، انجام فعالیت‌هایی بهتر است که به نتایج بهتر می‌انجامد. به‌طور دقیق‌تر، انجام‌دادن یک کار به بهترین نحو، در مقایسه با انجام‌دادن چند کار با هم، نتایج بهتری به دنبال خواهد داشت. لازمهٔ تسلط یافتن تمرکز و استمرار است.

‫وادارتان می‌کند در هر لحظه فقط یک کار انجام دهید. دنیای مدرن عاشق چندوظیفگی۸۰ است. این اصطلاحِ خوش‌خط‌وخال مشغولیت را مرادفِ برتری می‌داند. ولی حقیقت خلاف آن است. کاهش تعداد اولویت‌ها سبب عملکرد بهتر می‌شود. با مطالعهٔ سبک زندگی قهرمانان ورزشی، بازیگران معروف، دانشمندان بنام، معلمان سرآمد و مدیران اجرایی مطرح خواهید فهمید که همهٔ آن‌ها یک خصوصیت مشترک دارند؛ تمرکز. دلیلش ساده است. با تقسیم پیاپی انرژی بین دَه کار نمی‌توانید یک فعالیت را به بهترین نحو انجام دهید. لازمهٔ تسلط تمرکز و استمرار است. ‫مخلص کلام؟ مهم‌ترین فعالیت هر روز را در ابتدای آن روز انجام دهید. این تنها شیوهٔ بهره‌وری است که به آن نیاز دارید.

انرژی‌تان را مدیریت کنید، نه زمان‌تان.

«چیزی را که فقط یک بار آموخته‌ای درواقع اصلاً نیاموخته‌ای یا لااقل آن‌قدر که بتواند تو را اساسی تکان بدهد نیاموخته‌ای. شاید به‌طور گذرا الهام‌بخش باشد، ولی طولی نمی‌کشد که انبوه عادت‌های دیرینه بر آن پیشی می‌گیرد.»

زیاد کتاب‌خواندن منافع بی‌شماری دارد، اما از دید من شاید مهم‌ترین فایده‌اش این باشد که خواندن یک کتاب خوب می‌تواند راهی جدید برای تفسیر تجربیات گذشته در اختیار شما قرار دهد. هر گاه مطلب جدیدی یاد می‌گیرید، مغزتان مثل نرم‌افزار همهٔ داده‌های قدیمی را بر مبنای اطلاعات جدید به‌روزرسانی می‌کند. شما می‌توانید از لحظات پیشین زندگی خود درس‌های جدیدی بگیرید. به قول پاتریک اوشانسی «مطالعه گذشته را تغییر می‌دهد.»

قانون بیست‌هشتاد نوعی جُودو برای زندگی شخصی و کاری است. با یافتن نقطهٔ مناسب برای اعمال فشار، می‌توانید با تلاش کمتر به نتایج بیشتری برسید.

وقتی برمی‌گردید و به تصمیم‌هایی که از یک سال پیش گرفته‌اید نگاه می‌کنید، همیشه باید امیدوار باشید چند تصمیم پیدا کنید که اکنون احمقانه به نظر می‌رسند زیرا به این معنی است که دارید رشد می‌کنید. اگر همیشه فقط در منطقهٔ امن زندگی کنید، جایی که می‌دانید گند نمی‌زنید، هرگز نمی‌توانید ظرفیت حقیقی‌تان را بروز دهید. وقتی دربارهٔ موضوعی آن‌قدر اطلاعات دارید که در اولین اقدام تصمیمی مطلوب بگیرید، خودتان را به چالش نمی‌کشید.

برای شادی و کامروایی برتری لازم نیست، کافی است در بازی حضور داشته باشید.

«اگر از خودتان بیشتر توقع داشته باشید، به‌سختی می‌توانید شروع کنید.» ـ سث گدین

عشق‌بازی با ایدهٔ خام هنر نیست، هنر آن است که ایدهٔ خام را با بهبودهای پیاپی به مرحلهٔ پختگی و تکامل برسانید.

بهترین اتفاق ممکن برای ایده‌های بد این است که فراموش شوند. بهترین اتفاق ممکن برای ایده‌ای خوب این است که به اشتراک گذاشته شود. این موضوع مرا به یاد گفتهٔ تایلر کاوئن می‌اندازد: «کمترین زمان ممکن را برای این صرف کنید که بگویید چرا افراد اشتباه می‌کنند.»

قوانین بهره‌وری نیوتن با بصیرت حاصل از قوانین نیوتن، هرچه برای بهره‌وری بیشتر لازم دارید می‌دانید: ۱. اجسامِ درحال حرکت تمایل دارند به حرکت خود ادامه دهند. راهی پیدا کنید که در کمتر از دو دقیقه گام اول یک فعالیت را بردارید. ۲. علاوه بر حجم کار، مهم است برای کارهای درست انرژی صرف کنید. نیروی محدودی در اختیار دارید، بنابراین توجه کنید که این نیرو را برای چه کاری صرف می‌کنید. ۳. بهره‌وری شما حاصل توازن میان نیروهای مخالف است. برای بهره‌وری بیشتر، یا باید با موانع بجنگید یا نیروهای مخالف را حذف کنید. به نظر می‌رسد گزینهٔ دوم استرس کمتری دارد.

با یک برنامهٔ «جدید» ورزشی تمرین می‌کنید. هنوز دو روز نشده، برنامهٔ جدیدی امتحان می‌کنید. در هر برنامه پیشرفت کمی حاصل می‌کنید. هر دو را نیمه‌کاره رها می‌کنید و شروع می‌کنید به یافتن برنامهٔ تمرینی بهتر.

مردم اغلب به‌دنبال انتخاب‌های بیشترند، ولی باور کنید همین انتخاب‌ها هستند که بلای جان‌تان می‌شود. وقتی موقع تصمیم‌گیری با انتخاب‌های زیادی روبه‌رو می‌شوید، به‌سختی می‌توانید درست انتخاب کنید یا اصلاً انتخاب کنید. این همان چیزی است که به آن «پارادوکس انتخاب» می‌گویند. وقتی خودتان را محدود می‌کنید، راحت‌تر می‌توانید کارهای‌تان را انجام دهید.

تصمیم‌های تکراری اراده را ضعیف می‌کنند، حتی تصمیم‌های ناچیزی مثل بازبینی‌کردن یا نکردن ایمیل یا بخورنخورهای رژیم غذایی که مدام شما را سر دوراهی قرار می‌دهند.

اگر نمی‌دانید پای چه اصولی باید بایستید و دارید به چه سمتی می‌روید، راحت از مسیرتان خارج می‌شوید و وقت‌تان را با انجام‌دادن کارهایی که نباید انجام دهید تلف می‌کنید یا استثنائاتی (فقط همین یک بار) قائل می‌شوید که شما را به سمت مسیری خطرناک سوق می‌دهند. زنان و مردانی باهوش با قلب‌های مهربان و خانواده‌هایی که از صمیم قلب برای‌شان عزیزند، همین حالا مدت‌هاست در زندان به سر می‌برند زیرا برای کسب و کارشان تصمیم‌هایی گرفته‌اند که براساس رنج‌شان بوده، نه براساس ارزش‌هایی که به آن‌ها باور داشته‌ند. اجازه دهید ارزش‌های‌تان معیار تصمیم‌گیری‌تان باشند.

اگر هرگز به ارزش‌های‌تان فکر نکنید، بیشتر احتمال دارد که تصمیم‌های‌تان براساس اطلاعاتی باشد که در لحظه پیش‌روی‌تان قرار می‌گیرد. عاقبت این روند ممکن است پشیمانی باشد.

تصمیم‌های تکراری اراده را ضعیف می‌کنند، حتی تصمیم‌های ناچیزی مثل بازبینی‌کردن یا نکردن ایمیل یا بخورنخورهای رژیم غذایی که مدام شما را سر دوراهی قرار می‌دهند. شاید پنج دقیقه، یک ساعت یا حتی یک هفته تحمل کنید، ولی در آخر ارادهٔ شما ضعیف می‌شود و تسلیم خواهید شد. این اتفاق به «خستگیِ تصمیم» معروف است و بر اراده و تصمیم‌های روزانهٔ ما تأثیری چشمگیر دارد.