بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

استادان بهره‌وری اغلب پیشنهاد می‌کنند، به جای کارایی، بر اثربخشی تمرکز کنید. کارایی دربارهٔ کارِ بیشتر انجام‌دادن است، اثربخشی دربارهٔ کارِ درست انجام‌دادن

«مرتب‌کردن رختخواب باعث انجام زنجیره‌ای از خرده‌کاری‌های دیگر منزل شد... رختخواب مرتب، سینک تمیز و کابینت منظم به من حس یک بزرگسال واقعی را می‌داد. حس زنی را داشتم که خود را از منجلاب شلختگی‌ها نجات داده است.»

درحرکت‌بودن با اقدام و عمل‌کردن متفاوت است. ما، اعضای جامعه، در دام پرمشغلگی و کار بیش‌ازحد گرفتار شده‌ایم. از همه مهم‌تر، این‌همه فعالیت و کار را به اشتباه نشانهٔ زندگیِ بااهمیت می‌دانیم.

یادگیری مهارت جدید یا راه‌اندازی شرکت جدید یا هر کار ماجراجویانهٔ دیگری ابتدا به شکل کم‌بازده ظاهر می‌شود. این کارها، در مقایسه با کارهای آشنای قبلی، جدید به نظر می‌رسند و با انجام‌شان احساس می‌کنید زمان‌تان هدر می‌رود

وقتی ایمیل‌تان را باز می‌کنید و با سه پیام جدید مواجه می‌شوید که باید بعداً به آن‌ها پاسخ دهید، سه‌درصد از حافظهٔ کامپیوتر به آن اختصاص می‌یابد. وقتی به خاطر می‌سپارید که بچه‌ها بعد از مدرسه تکلیف‌شان را انجام دهند یا لباس‌ها را از خشکشویی تحویل بگیرید یا به بقالی سر کوچه بروید، حافظهٔ بیشتری مصرف می‌کنید. هرچه کارهای ناتمام بیشتری ردیف کنید، حافظهٔ بیشتری به اندیشیدن، به‌خاطرسپردن، نگرانی و برنامه‌ریزی آن‌ها اختصاص می‌یابد.

انجام کارهای بیشتر سبب نتایج سریع‌تر و بهتر نمی‌شود، انجام فعالیت‌هایی بهتر است که به نتایج بهتر می‌انجامد. به‌طور دقیق‌تر، انجام‌دادن یک کار به بهترین نحو، در مقایسه با انجام‌دادن چند کار با هم، نتایج بهتری به دنبال خواهد

می‌توانیم در آنِ واحد دو کار متفاوت انجام دهیم، مثلاً تماشای تلویزیون حین آشپزی یا پاسخ‌دادن به ایمیل هنگام مکالمهٔ تلفنی، ولی نمی‌توانیم هم‌زمان روی دو فعالیت تمرکز کنیم. چندوظیفگی مغز شما را وادار می‌کند خیلی سریع از

کلیک‌کردن روی اعلان‌های شبکه‌های اجتماعی را در پی دارد و این عادت به نوبهٔ خود به عادتِ بی‌فکر بررسی‌کردن شبکه‌های اجتماعی می‌انجامد که باعث می‌شود ناگهان بیست دقیقه از وقت‌تان صرف همین چیزهای الکی شود. به گفتهٔ پروفسور بی جی فوگ از دانشگاه استنفورد، «شما هیچ‌گاه نمی‌توانید فقط یک رفتار خود را عوض کنید. رفتارهای ما درهم‌تنیده‌اند، بنابراین با تغییر یک رفتار سایر رفتارها نیز تغییر می‌کنند.»

وسواس دربارهٔ بهترین راهبرد، بهترین رژیم غذایی و بهترین باشگاه گلف گاهی راهی زیرکانه برای فرار از انجام کارهای سخت است.

مهم‌ترین فعالیت هر روز را در ابتدای آن روز انجام دهید. این تنها شیوهٔ بهره‌وری است که به آن نیاز دارید.

لئو تولستوی حتی جسورانه‌تر نوشت: «سخت‌ترین موضوعات را می‌توان به کندذهن‌ترین افراد توضیح داد، اگر از قبل ایده‌ای دربارهٔ آن موضوع نساخته باشد. اما حتی ساده‌ترین موضوعات را نمی‌توان به باهوش‌ترین افراد توضیح داد، اگر خودش را قاطعانه قانع کرده باشد چیزی را که در مقابلش قرار دارد بدون اندکی شک و شبهه می‌داند.»

اغلب فکر می‌کنیم بهره‌وری یعنی هر روز کار بیشتری انجام دهیم، اما این اشتباه است. بهره‌وری یعنی کارهای مهم را مستمر انجام دهیم.

همین الآن کلی مقالهٔ عالی در اینترنت وجود دارد، ولی عموماً کتاب‌های خوب باکیفیت‌ترند. کتاب‌ها معمولاً نگارش بهتری دارند (به‌دلیل ویرایش سخت‌گیرانه‌ترشان) و حاوی اطلاعات باکیفیت‌تری هستند (به‌دلیل بیشتر صحت‌سنجی‌کردن حقایق و پشتوانهٔ پژوهشی وسیع‌ترشان). از منظر یادگیری، فکر می‌کنم با مطالعهٔ کتاب بهتر از زمانم استفاده می‌کنم تا با مطالعهٔ برخط.

فرایند خلاقانه یعنی برقراری روابط جدید بین ایده‌های پیشین، بنابراین می‌توان گفت که تفکر خلاقانه یعنی تشخیص رابطهٔ بین مفاهیم. یک راه ساده برای برخورد با چالش‌های خلاقانه پیروی از رویکرد پنج‌مرحله‌ای وب یانگ است: ۱) جمع‌آوری اطلاعات ۲) موشکافی ذهنیِ اطلاعات ۳) فاصله‌گرفتن از مشکل ۴) اجازه‌دادن به ایده که به شکل طبیعی به ذهن برگردد ۵) اصلاح و پختن ایده براساس بازخوردهای دنیای واقعی.

«دریافته‌ام بهترین روشی که می‌توانم بفهمم از یک کتاب چه چیزی آموخته‌ام این است که درباره‌اش چیزی بنویسم.»

بزرگ‌ترین مانعِ به‌سرانجام‌رساندن عمدهٔ فعالیت‌ها شروع‌کردن آن‌ها است (بیرون‌آمدن از تخت کار پرمشقتی است، ولی همین که شروع کنید به دویدن، به‌پایان‌رساندن تمرین آسان‌تر می‌شود).

نسیم طالب کار را یکسره کرده و قاعده‌ای کلی برای همهٔ خواننده‌ها ارائه کرده است: «کتاب خوب در دومین دورِ مطالعه بهتر می‌شود، کتاب عالی در سومین دور. کتابی که ارزش دوباره خواندن ندارد ارزش خواندن ندارد.»

البته این حرف زمانی صحیح است که دانش و بینش حاصل از کتاب‌ها را ملکهٔ ذهن‌تان کرده باشید. دانش زمانی رشد می‌کند که نهادینه شده باشد. به بیان دیگر، مهم خواندن کتاب‌های بیشتر نیست، بهره‌برداری بیشتر از آن‌هاست.

باید خودتان را متعهد کنید که ده سال در سکوت کار کنید

بافت، پس از اندکی تأمل، دسته‌ای کاغذ و گزارش تجاری را بیرون کشید و گفت: «هر روز پانصد صفحه مثل این‌ها را بخوانید. دانش همین است، مثل سود مرکب است، ذره‌ذره جمع می‌شود. همهٔ شما می‌توانید این کار را انجام دهید، ولی تضمین می‌کنم بسیاری از شما این کار را انجام نخواهید داد.»