بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

شما قدم اول را بردارید و مطمئن باشید موقعش که برسد خودتان می‌فهمید قدم دوم را چگونه بردارید.

اگر همیشه فقط در منطقهٔ امن زندگی کنید، جایی که می‌دانید گند نمی‌زنید، هرگز نمی‌توانید ظرفیت حقیقی‌تان را بروز دهید.

اثر دومینو در عادات منفی هم کارکرد مشابهی دارد. احتمالاً متوجه شده‌اید که عادتِ چک‌کردن گوشی عادتِ کلیک‌کردن روی اعلان‌های شبکه‌های اجتماعی را در پی دارد و این عادت به نوبهٔ خود به عادتِ بی‌فکر بررسی‌کردن شبکه‌های اجتماعی می‌انجامد که باعث می‌شود ناگهان بیست دقیقه از وقت‌تان صرف همین چیزهای الکی شود. به گفتهٔ پروفسور بی جی فوگ از دانشگاه استنفورد، «شما هیچ‌گاه نمی‌توانید فقط یک رفتار خود را عوض کنید. رفتارهای ما درهم‌تنیده‌اند، بنابراین با تغییر یک رفتار سایر رفتارها نیز تغییر می‌کنند.»

«سرتان شلوغ است! وقت نمی‌کنید وبلاگ بنویسید؟ ضرباتی را که بر صفحه‌کلید می‌کوبید بشمارید». آدل گفت: «وقتی مردم می‌گویند وقت ندارند وبلاگ بنویسند، از آن‌ها می‌خواهم تعداد ضرباتی را که به کیبورد می‌زنند، بشمارند. چه تعداد از آن‌ها برای پاسخ‌دادن به ایمیل‌ها خرج می‌شود؟ خیلی! چند نفر آن ایمیل‌ها را دریافت می‌کنند؟ کمی! چند نفر حالا یا بعداً می‌توانند از این پیام‌ها بهره ببرند؟ خیلی!... وقتی پاسخ شما به یک ایمیل در قالب یک پستِ وبلاگی به بیش از چند نفر فایده می‌رساند، چرا به جای ایمیل، وبلاگ ننویسید؟ چرا ضربات صفحه‌کلیدتان را حیف و میل کنید؟ چرا با هر ضربه بیشترین ارزش افزوده را ایجاد نکنید؟»

ما باید به مشغولیت‌ها «نه» و به تعهد در شاخهٔ تخصصی خود «آری» بگوییم

درواقع، بسیاری از چیزها راز و رمزی ندارند. می‌خواهید نویسندهٔ بهتری باشید؟ بیشتر بنویسید. می‌خواهید قوی‌تر باشید؟ بیشتر وزنه بزنید. می‌خواهید زبان جدیدی بیاموزید؟ به آن زبان بیشتر صحبت کنید. با کارکردن در هر زمینه‌ای به مهارتی چشمگیر دست می‌یابید. به زمان بیشتر، پول بیشتر یا راهبردهای بهتر نیاز ندارید. فقط باید کار را انجام دهید.

افسانهٔ چندوظیفگی بله، ما می‌توانیم در آنِ واحد دو کار متفاوت انجام دهیم، مثلاً تماشای تلویزیون حین آشپزی یا پاسخ‌دادن به ایمیل هنگام مکالمهٔ تلفنی، ولی نمی‌توانیم هم‌زمان روی دو فعالیت تمرکز کنیم. چندوظیفگی مغز شما را وادار می‌کند خیلی سریع از فعالیتی به فعالیت دیگر بپرد. اگر مغز بدون ازهم‌گسیختگی و شاخه‌به‌شاخه‌پریدن می‌توانست از کاری به کار دیگر منتقل شود مشکلی نبود، ولی مشکل این‌جا است که نمی‌تواند. چندوظیفگی باعث می‌شود هر بار که از شاخه‌ای به شاخهٔ دیگر می‌پرید، تاوان فکریِ آن را بدهید. در روان‌شناسی به این غرامت ذهنی هزینهٔ سوئیچینگ‌ گفته می‌شود.

شما هرگز کتابی را دو بار به یک شکل نمی‌خوانید، همچنان که چارلز چو گفته است: «من هر وقت به خانه برمی‌گردم، دوباره همان چند کتاب همیشگی‌ام را می‌خوانم. مهم نیست چند بار به خانه برگردم، آن‌ها همیشه حرفی دارند.»

شما در کاری خوب می‌شوید که آن را خوب تمرین کرده باشید.

۱. در پایان هر روزِ کاری شِش فعالیت مهمِ فردا را یادداشت کنید. بیشتر از شش تا ننویسید. آن شش کار را بر حسب اولویت واقعی‌شان مرتب کنید. ۲. با آمدن فردا، بر اولین فعالیت لیست تمرکز کنید. آن‌قدر کار کنید که این فعالیت تمام شود. تا این فعالیت را تمام نکرده‌اید، فعالیت بعدی را شروع نکنید. ۳. همین روال را برای بقیهٔ فعالیت‌ها تکرار کنید. در پایان روز، فعالیت‌های ناتمام را به لیست جدیدِ روز بعد منتقل کنید. ۴. این فرایند را در هر روزِ کاری تکرار کنید.