بریده‌هایی از کتاب طلوع روز چهارم

«بندگان خداوند در معرض امتحان خداوند هستند و هرچه قرابت با پروردگار افزون باشد امتحان نیز دشوارتر است.

«تا بوده همین بوده و تا هست، همین است. دهان یاوه‌گویان را نمی‌شود بست.»

«از لحظهٔ هبوط آدم حتی یک نفر هم قربانی خدایان نشده. همهٔ آنان که قربانی شدند، قربانی جهل و شهوت و قدرت شدند. قربانی جهل خودشان و قربانی شهوت و قدرت فرعون‌ها و نمرودها. چوب و سنگ را چه نیاز به قربانی؟»

و صبر بر مشیّت خداوند است که به انسان منزلت می‌بخشد.

هنوز فرصت نکردم به ابوطالب بگویم که فرزندش هنگام تولد سخن گفت. و او شگفت‌زده می‌شود وقتی می‌بیند که فرزندش در آغوش محمد سخن می‌گوید. همان می‌گوید که هنگام تولد درون کعبه گفت. «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ. الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ. وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ. وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکاهِ فَاعِلُونَ.»