کتاب زندگی و سلوک آیت الله بهجت

احساس حضور خدا در همه حال، همۀ مسائل را حل می‌کند.

آیت الله بهجت در سال ۱۳۷۵شمسی در پاسخ به درخواست مکرر مواعظ ایشان از سوی برخی افراد می‌فرمایند: «.... آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سوال می‌شود: آیا به مواعظی که تا به حال شنیده اید عمل کرده اید یا نه؟ آیا می‌دانید که هر کس به معلومات خود عمل کرد، خداوند مجهولات او را معلوم می‌فرماید؟

خداوند توفیق مرحمت فرماید که آنچه را می‌دانیم زیر پا نگذاریم، و درآنچه نمی‌دانیم توقف و احتیاط نماییم تا[ درآینده برایمان ]معلوم شود.

یک دست شما قرآن و دست دیگرتان عترت باشد! عترت، معارفش در مثل «نهج البلاغه» است، اعمالش در صحیفۀ سجادیه است، اعمال تکلیفیه‌اش در مثل همین «رساله‌های عملیه» است.

آیا به مواعظی که تا به حال شنیده اید عمل کرده اید یا نه؟ آیا می‌دانید که هر کس به معلومات خود عمل کرد، خداوند مجهولات او را معلوم می‌فرماید؟ آیا اگر به معلومات[ وآنچه می‌داند ]عمل ننماید، توقع زیاد شدن معلومات شایسته هست؟ آیا باید دعوت به حق از طریق لسان باشد؟ آیا[ معصومین ]نفرموده‌اند «با اعمال خودتان دعوت به حق بنمایید» ؟

خدا می‌داند در دفتر امام زمان علیه السلام جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (دوشنبه و پنج شنبه) به او عرضه می‌شود. همین قدر می‌دانیم آن طوری که باید باشیم، نیستیم!

اگر در این غیبت با این امتداد، هیچ راهی به خدا وجود نداشته باشد، از لطف بعید است.

انسان می‌تواند به اختیار خویش همنشین سلمان یا ابوجهل گردد.

حضرت آقا بعد از گریه‌های طولانی خطاب به حضرت حق عرض می‌کنند: نکند این چیزهایی که الان به من رسیده مرا از تو دور کند، اگر این چیزها می‌خواهد سبب دوری من از تو شود، اینها را از من بگیر

مایه نجات مرگ ترسی ندارد. از نظر ظاهر، همان خواب است، و در خصوص مشکلات پس از مرگ هم، به‌اندازه یک مو محبت اهل بیت (ع) برای نجات کافی است و آن مقدار محبت را (هم که ما) داریم.