بریده‌هایی از کتاب رواقی گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه

مایک تایسون مشت‌زن در جایی گفته است: «همه نقشه‌ای برای خود داریم، تا وقتی که یک مشت به صورتمان می‌خورد.»

«دنبال این نباش که اتفاقات همان‌طوری که می‌پسندی رخ دهند بلکه آرزو کن اتفاقات به همان شکلی که باید رخ بدهند و زندگی تو همراه با آن‌ها به آرامی پیش برود.»

بخش زیادی از قدرت رواقی‌گری از همین ناشی می‌شود. درونی کردن این حقیقت اساسی که «ما می‌توانیم کنش‌هایمان را کنترل کنیم و نه پیامدهایشان را»

«رنج، مقاومت روانی ما در مقابل اتفاقات جاری است.»

علت اصلی رنج عاطفی نگرانی درباره چیزهایی است که خارج از کنترل ما هستند.

ما می‌توانیم انگیزه‌ها و کنش‌هایمان را انتخاب کنیم ولی نتیجهٔ نهایی به متغیرهای بیرونی بستگی دارد که خارج از کنترل ما هستند. به همین دلیل رواقیون توصیه می‌کردند که بر روی چیزهایی تمرکز کنیم که تحت کنترل ما هستند و اجازه بدهیم بقیهٔ اتفاقات خودشان پیش بروند.

اپیکتتوس معتقد است چیزی که اهمیت دارد درون شماست؛ شخصیتتان.

سنکا می‌گوید: «شکوفایی که بدون هیچ آسیبی به دست آید، حتی در برابر یک ضربه هم دوام نمی‌آورد.»

«(فیلسوف) کسی است که یک اصل اساسی را می‌داند؛ نحوهٔ زندگی کردن.»

‫«اگر درست نیست، انجامش نده. اگر حقیقت نیست، بر زبان نیاورش.»

رواقی‌گری در همین زمینه راهگشا است؛ سپری کردن یک زندگی عالی.

«پزشک‌ها چاقوی جراحی و دیگر ابزارهای جراحی خود را دم دست نگه می‌دارند. شما هم فلسفه‌تان باید همیشه آماده کار باشد.»

«ای جهان، من هم‌راستا با تمام نت‌های هماهنگی فوق‌العادهٔ تو هستم. برای من هیچ‌چیز زود نیست، هیچ‌چیز دیر نیست، اگر برای تو بهنگام است. ای طبیعت، هر چیزی که فصول تو ارائه می‌دهند برای من ثمر است.»

«دنبال این نباش که اتفاقات همان‌طوری که می‌پسندی رخ دهند بلکه آرزو کن اتفاقات به همان شکلی که باید رخ بدهند و زندگی تو همراه با آن‌ها به آرامی پیش برود.

یک نفر می‌تواند در آن واحد یک شاعر، سخنور و ژنرال باشد ولی در عین حال او تنها یک شخص است

رواقیون معتقد بودند طبیعت دوست دارد ما در زندگی کامیاب شویم. به همین دلیل دایمون درون یا عالی‌ترین نسخهٔ خود، همچون یک دانهٔ الهی در درون ما کاشته شده است، به همین دلیل ما این ظرفیت طبیعی را داریم که به عالی‌ترین نسخهٔ خودمان تبدیل شویم

زمان خود را پس بگیرید و همچون مادری که مراقب فرزندش است، از آن محافظت کنید. بر روی چیزهایی تمرکز کنید که مهم هستند و زمان خود را با چیزهای بی‌اهمیت هدر ندهید.

قرار است در یک قصر زندگی کنید، بهتر است در این قصر زندگی خوبی داشته باشید.

تصور کنید احساسات قوی مانند گرگِ درون شما هستند؛ اگر آزاد شوند بسیار قوی هستند و می‌توانند شما را هر جا که دوست دارند دنبال خود بکشند. احساسات یک میل به کنش را در شما فعال می‌کنند. مثلاً وقتی عصبانی می‌شوید تمایل دارید که دستان خود را مشت کنید، فریاد بزنید و چیزهایی پرت کنید. کلاً وقتی گرگ درون عصبانی می‌شود، اجازه می‌دهیم اختیار همه چیز را در دست بگیرد، سپس خودمان کورکورانه از میل به کنش پیروی می‌کنیم. اما چیزی که رواقیون متوجه شدند این است که نیازی به پیروی از این تمایل نیست. ما می‌توانیم به خودمان یاد بدهیم که هنگام عصبانی بودن آرام باشیم، هنگامی که اضطراب داریم شجاعانه عمل کنیم و با وجود این‌که گرگ ما را به سمت غرب می‌کشاند خودمان به طرف شرق برویم.

خود رواقیون شاهد زندهٔ این حقیقت بودند و ثابت کردند که شخصی که به جزیرهٔ دورافتاده‌ای تبعید شده است ممکن است از شخصی که در یک قصر زندگی می‌کند، شادتر باشد