بریده‌هایی از کتاب بیش یادگیری

بیش‌یادگیرها علی‌رغم شیوه‌های منحصربه‌فردشان ویژگی‌های مشترک فراوانی داشتند؛ معمولاً به‌تنهایی کار می‌کردند، اغلب ماه‌ها و سال‌ها زحمت می‌کشیدند، چالششان را هم فقط در صفحه‌ای اینترنتی اعلام می‌کردند. علائقشان تبدیل به دغدغه می‌شد. نسبت به بهینه‌سازی راه‌کارهای خود سخت‌گیر بودند و در مورد ماهیت مفاهیم مبهمی چون تمرین ترکیبی و شیوه‌های تقویت حافظه بسیار بحث می‌کردند. از همه مهم‌تر این‌که، به یادگیری اهمیت می‌دادند. انگیزه‌شان برای یادگیری، رویارویی با پروژه‌های فشرده را برایشان ساده‌تر می‌کرد، ولو این‌که این کار به گذشتن از اعتبار و اصول همیشگی‌شان منجر می‌شد.

فاولر پروژه‌اش را به چند بخش تقسیم کرد. هر بخش موضوع خاصی را دربرمی‌گرفت؛ موضوعاتی مثل محاسبات، روباتیک، هوش مصنوعی و مهندسی. هر بخش را هم با پروژه‌های عملی پیش می‌برد، نه تقلید از کلاس‌های درسی قاعده‌مند.

عمدتاً فرزندانمان را به تلاش بیشتر و جدی‌تر در قالب برنامه‌های آموزشی مکمل و فعالیت‌های فوق‌برنامهٔ آموزشی مدرسه ترغیب یا حتی وادار می‌کنیم. اگر به مهارت خاصی علاقه‌مند باشند، بیشتر اوقات به آنان اجازه نمی‌دهیم که پرداختن به آن مهارت و یادگیری آن را با اولویت بیشتری از مطالب درسی دنبال کنند. تقریباً همهٔ ما با این عبارت امری آشناییم: «اول درس!» اما محصول همین دو کلمه، شاید خیل عظیم فارغ‌التحصیلان فاقد مهارتی باشد که تبدیل به پدیده‌ای تأسف‌بار به نام «بیکاران تحصیل‌کرده» شده است.

سال‌ها فکر می‌کردم که تنها راه یادگیری عمیق مطالب، کلاس‌های مدرسه و دانشگاه است. اتمام این پروژه به من آموخت که نه‌تنها این فرضیه اشتباه بوده، بلکه روش جایگزین آن می‌توانست لذت‌بخش‌تر و هیجان‌انگیزتر باشد. در دانشگاه اغلب احساس سرخوردگی داشتم، چراکه سعی می‌کردم در طول کنفرانس‌های کسل‌کننده بیدار بمانم، وقت و انرژی زیادی را صرف انجام تکالیف بی‌فایده کنم و مجبور به یادگیری مطالبی بودم که به جز نمره هیچ فایده‌ای برایم نداشتند. این پروژه از آن‌جا که طرح و چشم‌انداز خودم بود، حتی با وجود چالش‌برانگیزبودن چندان برایم سخت نبود. موضوعات تازه و هیجان‌انگیز بودند، نه کارهای سخت تکراری‌ای که باید انجام می‌شدند. برای اولین بار احساس کردم می‌توانم هر چیزی را که می‌خواهم با تلاش و برنامه‌ریزیِ درست یاد بگیرم.

فناوری، محاسن و معایب افراد را بیش از حدِ واقع نشان می‌دهد.

داشتن مدرک برای بسیاری از مشاغل نه‌فقط مطلوب که ازنظرِ قانونی لازم است. پزشکان، وکلا و مهندسین همگی حتی برای شروع کار خود به مدارک تحصیلی معتبر نیاز دارند. باوجوداین، همان افراد حرفه‌ای هم بعد از پایان دانشگاه دست از یادگیری نمی‌کشند و ازاین‌رو، توانایی یادگیری مهارت‌ها و موضوعات جدید همواره ضرورت دارد.

سیر صعودی شهریه‌ها به حدی بوده است که دانشجویان به بدهی‌های چندساله دیگر عادت کرده‌اند. نرخ افزایش شهریه بسیار فراتر از نرخ تورم بوده است؛ پس اگر شما نتوانید از تحصیلات خود برای افزایش حقوقتان بهره ببرید، شاید این تحصیلات ارزش هزینه‌کردن نداشته باشد.

برای دستیابی به موفقیت دیگر داشتن تحصیلات پایه و سخت‌کارکردن کفایت نمی‌کند؛ درعوض، بایستی سطح مهارت خود را به اندازه‌ای بالا ببرید که یادگیری پایدار ایجاد شود. در غیر این‌صورت، به سطوح پایین‌تر و به سمت مشاغل کم‌مهارت تنزل خواهید کرد.

عده‌ای تصمیم می‌گیرند دوباره به دانشگاه بروند، اما این گزینه برای خیلی‌ها غیرممکن است. چه کسانی قادرند چند سال از زندگی‌شان را صرف شرکت در کلاس‌هایی بکنند که معلوم نیست برای شرایطی که در آینده با آن مواجه خواهند شد، مفید هستند یا نه؟

افراد حرفه‌ای برای این‌که ‌ همواره کارآمد بمانند، باید دائماً مهارت‌ها و توانایی‌های جدیدی فرابگیرند

افرادی که تحصیلات دانشگاهی دارند، اغلب متوجه می‌شوند مهارت‌هایی که در دانشگاه آموخته‌اند با آن‌چه لازمهٔ موفقیت است، تفاوت دارد. وقتی قادر نیستید دوباره به دانشگاه بروید، بیش‌یادگیری می‌تواند این فاصله و تفاوت مهارت‌ها را از بین ببرد.

اگر شما نتوانید از تحصیلات خود برای افزایش حقوقتان بهره ببرید، شاید این تحصیلات ارزش هزینه‌کردن نداشته باشد.

روند فزایندهٔ تقاضا برای مشاغل پرمهارت، تقاضا برای تحصیلات دانشگاهی را افزایش داده است. دانشگاه‌ها به‌جای این‌که امکان آموزش را برای همه فراهم آورند، بار مضاعفی بر دوش دانشجو می‌گذارند؛ چراکه سیر صعودی شهریه‌ها به حدی بوده است که دانشجویان به بدهی‌های چندساله دیگر عادت کرده‌اند. نرخ افزایش شهریه بسیار فراتر از نرخ تورم بوده است؛ پس اگر شما نتوانید از تحصیلات خود برای افزایش حقوقتان بهره ببرید، شاید این تحصیلات ارزش هزینه‌کردن نداشته باشد.

در دنیایی قرار گرفته‌ایم که عملکرد افراد موفق بسیار بهتر از بقیه است.

چند نفر از ما رؤیای نواختن یک ساز، صحبت‌کردن به زبانی دیگر، سرآشپز یا عکاس‌شدن داریم؟ انجام کارهای ساده نیست که شادترین لحظه‌های زندگی را می‌سازد؛ این خوشحالی در نتیجهٔ شناخت توانایی‌ها و غلبه بر باورهای بازدارنده‌ای است که دربارهٔ خودتان دارید. بیش‌یادگیری مسیری برایتان فراهم می‌کند تا بتوانید در زمینه‌هایی به مهارت دست یابید که به شما احساس رضایت عمیق و اعتمادبه‌نفس می‌دهد.

بیش‌یادگیری آسان نیست. شما مجبورید با وجود برنامه‌ای فشرده، زمانی را به پیگیری چیزی اختصاص دهید که ازنظرِ ذهنی، احساسی و احتمالاً فیزیکی شما را تحت فشار قرار می‌دهد. باید آمادگی ناکامی و شکست، بدون امکان بازگشت به گزینه‌های ساده‌تر، را داشته باشید.

در بیش‌یادگیری، یادگیری عمیق و مؤثر مطالب همیشه در اولویت قرار دارد.

بیش‌یادگیری: راهبردی فشرده و خودمحور (خودهدایت‌گر) برای کسب مهارت‌ها و اطلاعات.

بیش‌یادگیری آسان نیست. سخت و مأیوس‌کننده است و نیازمند این است که از دامنهٔ آسایش خود فراتر بروید. البته نتایجی که به‌دست می‌آورید، ارزش این زحمت و سختی را دارد.

بیش‌یادگیرها علی‌رغم شیوه‌های منحصربه‌فردشان ویژگی‌های مشترک فراوانی داشتند؛ معمولاً به‌تنهایی کار می‌کردند، اغلب ماه‌ها و سال‌ها زحمت می‌کشیدند، چالششان را هم فقط در صفحه‌ای اینترنتی اعلام می‌کردند. علائقشان تبدیل به دغدغه می‌شد. نسبت به بهینه‌سازی راه‌کارهای خود سخت‌گیر بودند و در مورد ماهیت مفاهیم مبهمی چون تمرین ترکیبی و شیوه‌های تقویت حافظه بسیار بحث می‌کردند. از همه مهم‌تر این‌که، به یادگیری اهمیت می‌دادند. انگیزه‌شان برای یادگیری، رویارویی با پروژه‌های فشرده را برایشان ساده‌تر می‌کرد، ولو این‌که این کار به گذشتن از اعتبار و اصول همیشگی‌شان منجر می‌شد.