بریده‌هایی از کتاب آسایش

«آدم نباید به هیچ مکتبی باور داشته باشه، باید به خودش باور داشته باشه.»

«فانوس‌های دریایی در سراسر جزیره نمی‌چرخند تا قایق‌ها را نجات دهند؛ آن‌ها فقط سر جای‌شان می‌ایستند و می‌درخشند.»

البته در درون‌بودن راحت است، ایمن و محفوظ، اما در بیرون نیز راحتی و آرامش وجود دارد، چون بیرون یعنی آزادی. در بیرون می‌توانی آن‌قدر به حرکت و جابه‌جایی ادامه دهی تا جایی برای خود پیدا کنی یا ممکن است به این نتیجه برسی که بیرون جای تو است و آن‌جا بمانی.

«مسئله این است که می‌خواهی چطور این فرصت و زندگی ارزشمند را که به تو داده شده سپری کنی. می‌خواهی آن را صرف تلاش برای خوب به نظررسیدن و ایجاد این توهّم کنی که بر اوضاع و احوال تسلط داری یا می‌خواهی آن را مزه کنی، از آن لذت ببری و به حقیقت خود پی ببری.» آن لاموت، سخنرانی فارغ‌التحصیلی دانشگاه برکلی

رسانه‌های اجتماعی می‌توانند گالری عکس زندگی‌هایی باشند که در آن زندگی نمی‌کنی، رژیم‌هایی که رعایت نمی‌کنی، مهمانی‌هایی که در آن‌ها شرکت نمی‌کنی، تعطیلاتی که نمی‌گذرانی، سرگرمی‌هایی که نداری، پس از آن‌ها جدا شو، به خودت استراحت بده و در عوض ذهنت را پیمایش کن، ذهنت را جست‌وجو کن و دلایلی پیدا کن برای قدردانی از «خودت‌بودن». تنها ترس از دست‌دادنی که اهمیت دارد ترس از دست‌دادن خودت است.

«مخمصه‌ای که در آن گرفتار شدم ثروت عجیبی به من داد، مهم‌ترین گونهٔ ثروت. من برای هر لحظه‌ای که در درد و رنج، ناامیدی، گرسنگی، تشنگی یا تنهایی سپری نمی‌شود، ارزش قائل هستم.»

همهٔ ما از اتفاقاتی تصادفی نشئت می‌گیریم. ما از عدم‌قطعیت به وجود می‌آییم، از قریب به غیرممکن. بااین‌حال ما وجود داریم، پس وقتی احساس می‌کنی بخت یارت نیست، مهم است این را نیز درک کنی که بخت و اقبال هرگز به اندازهٔ زمانی که وجود نداشتی علیه تو نبوده‌اند، ولی حالا می‌بینی که وجود داری؛ ما وجود داریم.

این حقیقت ساده را به خود یادآوری کنی که جهان پر از شگفتی است. حتی اگر در نقطه‌ای از زندگی هستیم که نمی‌توانیم قدردان باشیم، این کار گاهی کمک می‌کند به یاد بیاوریم وقتی که آماده هستیم چیزهای لذت‌بخش زیادی در این دنیا وجود دارد.

چیزی که دربارهٔ امید وجود دارد این است که سرسخت و پایدار است. این پتانسیل را دارد که حتی در سخت‌ترین دوره‌ها نیز وجود داشته باشد و دوام بیاورد. امید همان خوشبختی و خوشحالی نیست. برای امیدداشتن لازم نیست خوشحال باشی. در عوض باید ناشناخته‌بودن آینده را بپذیری و بدانی که نسخه‌هایی از آینده وجود دارند که ممکن است بهتر از زمان حال باشند.

همهٔ ما روی یکدیگر تأثیر می‌گذاریم. همهٔ ما به روش‌های مختلف آشکار و پنهان به هم متصل هستیم، شاید برای همین اتصال است که به نظر می‌رسد یکی از ساده‌ترین و سریع‌ترین راه‌های رسیدن به خوشبختی، خوشحال‌کردن دیگران است. دلیل خیرخواهی خودخواهی است. هیچ‌چیز به اندازهٔ فکرنکردن به خودمان، حال‌مان را بهتر نمی‌کند.

دیگران اهمیت دارند، ولی دلیلی ندارد برای پیداکردن دوست به شخص دیگری تبدیل شوی. برای پیداکردن کسانی که تو را دوست دارند، ابتدا لازم است خودت باشی.

وقتی چیزهایی از ما گرفته می‌شوند، چیزهایی که باقی می‌مانند برای‌مان ارزش بیشتری پیدا می‌کنند. نه‌تنها دیده‌شدن‌شان، بلکه قدرت‌شان نیز افزایش می‌یابد. آنچه را در سطح از دست می‌دهیم در عمق به دست می‌آوریم.

همیشه به یاد داشته باش که ما بیشتر از چیزهای قابل‌اندازه‌گیری هستیم. ما خود زندگی هستیم. ما باند باریکی از احساسات تک‌لحظه‌ای نیستیم. ما ظرفی هستیم که می‌تواند هر احساسی را در خود جای دهد. ما فاعل جمله هستیم. ما بیش از مجموع دستاوردهای خود هستیم. ما بیش از احساساتی هستیم که مشاهده می‌کنیم. ما بی‌نهایتی هستیم که وقتی این‌ها را از آن کم کنی همچنان باقی می‌ماند.

ما همیشه از درد و رنجی که احساس می‌کنیم بزرگ‌تر هستیم، همیشه.

مطمئناً می‌توانی هبوط‌هایی با شیب تند و سربالایی‌های سنگلاخ را در زندگی احساس کنی، اما مهم است به یاد داشته باشی که ته دره قطعاً روشن‌ترین منظره را ندارد و این‌که گاهی تنها کاری که برای دوباره بلندشدن باید انجام دهی این است که رو به جلو حرکت کنی.

اگر از عاملی خارجی درمانده و پریشان‌حال باشیم، «درد و رنج ما ناشی از خود آن عامل نیست، بلکه ناشی از برآورد ما از آن عامل است و ما این قدرت را داریم که هر لحظه آن را ملغا کنیم.»

سخت‌ترین کار این است که خودت باشی

دیگران اهمیت دارند، ولی دلیلی ندارد برای پیداکردن دوست به شخص دیگری تبدیل شوی. برای پیداکردن کسانی که تو را دوست دارند، ابتدا لازم است خودت باشی.

«انرژی‌ای که به‌درستی به کار گرفته شود، از پس انجام هر کاری برخواهد آمد.»

ما همه‌چیز هستیم و به همه‌چیز متصل می‌شویم؛ انسان به انسان، لحظه به لحظه، درد به لذت، یأس به امید.