بریده‌هایی از کتاب آسایش

گاهی می‌توانی فقط باشی و احساس کنی و دوام بیاوری و چیپس بخوری و زنده بمانی و همین کافی است.

ما از هم می‌پاشیم تا تازه شویم، از دل تاریکی عبور می‌کنیم تا در دل خورشید به پرواز درآییم.

بزرگ‌ترین و بهترین تغییرات ناشی از تاریک‌ترین تجربیات هستند.

«انسان نه توسط چیزها، بلکه با دیدگاه‌هایی که دربارهٔ آن‌ها دارد، آشفته می‌شود.»

همان‌طور که نیچه می‌گوید: «پایان یک ملودی هدف آن نیست، اما باوجوداین، اگر ملودی به پایان خود نمی‌رسید، به هدف خود نیز نمی‌رسید.»

سکوت و لبخند تنها راه پاسخ به درد و رنج نیست. گاهی بهتر است زوزه بکشی.

. وقتی می‌گویی «من دارم درد می‌کشم» آن درد وجود دارد و یک من وجود دارد که آن من همیشه بزرگ‌تر از آن درد است، زیرا آن من حتی بدون درد هم وجود دارد، درحالی‌که درد فقط به‌عنوان محصول آن من وجود دارد و آن من زنده خواهد ماند و احساسات دیگری را هم تجربه خواهد کرد.

کنجکاو باش. بیرون برو. به‌موقع بخواب. آب کافی بنوش. از دیافراگم نفس بکش. با خوشحالی غذا بخور. رویهٔ خاص خودت را برای زندگی بساز و آن را زندگی کن. مهربان باش. این را بپذیر که همه تو را دوست نخواهند داشت. از کسانی که دوستت دارند قدردانی کن. توضیح نده. بگذار دسته گل به آب بدهی. خواهان چیزی باش که اکنون داری. یاد بگیر به چیزهایی که سر راه زندگی‌ات قرار می‌گیرند نه بگویی و به چیزهایی که به بهبود زندگی‌ات کمک می‌کنند بله.

کلمات می‌توانند زخم بزنند. کلمات می‌توانند مرهم باشند. کلمات می‌توانند آرامش هدیه کنند

عشق به سوگ بدل می‌شود، سوگ به خاطره. زخم‌ها به جراحت تبدیل می‌شوند. انجام‌دادن به بودن. درد و رنج به قدرت تبدیل می‌شود، ظهر به شب. باران تبخیر شده و دوباره به باران تبدیل می‌شود. امید به یأس می‌رسد و دوباره به امید تبدیل می‌شود.

دیگران می‌توانند اشتباه کنند، ما هم می‌توانیم اشتباه کنیم و این یکی دیگر از اشتراکات ماست. توانایی گندزدن و توانایی بخشیدن.

تنفس نوعی فشارسنج درونیِ خُلق است.

متوجه نشدم که چیزی بزرگ‌تر و مهم‌تر از افسردگی وجود دارد و آن زمان است.

«گمان مبر آن‌که در تلاش برای دلجویی از توست بی‌رنج و زحمت در میان واژگانی ساده و خموش می‌زیید که گاه حالت را بهبود می‌بخشند... که اگر غیر از این بود هرگز نمی‌توانست چنین واژگانی را بیابد.»

آیشات آکنابی می‌گوید: «اگر به این نتیجه رسیده‌ای که بهبودی و درمانت به این بستگی دارد که دیگران عیب‌ها و خطاهای خود را بپذیرند، باز هم در قبر خود منتظر خواهی ماند.»

کنجکاوی و شور و اشتیاق دشمنان اضطراب هستند. حتی وقتی عمیقاً در دل اضطراب و تشویش فرومی‌روم، اگر به قدر کافی دربارهٔ چیزی خارج از وجود خودم کنجکاو شوم، به من کمک می‌کند تا بتوانم خود را از دل آن اضطراب بیرون بکشم

برای یافتن امید لازم نیست در موقعیتی عالی باشی. فقط باید درک کنی که همه‌چیز تغییر خواهد کرد. امید برای همه در دسترس است. برای داشتن امید، لازم نیست واقعیت زمان حال را انکار کنی، فقط باید بدانی که آینده نامعلوم است و زندگی هم شامل روشنایی است و هم تاریکی.

عزم حرکت رو به جلو بسیار عالی است، اما ما به حرکت جانبی نیز نیاز داریم. به‌عنوان مثال، من فقط نشستم و گلابی خوردم. هیچ نظری دربارهٔ آینده ندارم، اما بسیار سپاسگزارم که زنده هستم و می‌توانم روی مبل بنشینم و گلابی بخورم.

دیگران اهمیت دارند، ولی دلیلی ندارد برای پیداکردن دوست به شخص دیگری تبدیل شوی. برای پیداکردن کسانی که تو را دوست دارند، ابتدا لازم است خودت باشی

دیدن مشکل به غلبه بر آن کمک می‌کند. نمی‌توانی از کوهی بالا بروی که تظاهر می‌کنی وجود ندارد.