بریده‌هایی از کتاب آسایش

بخشیدن دیگران تمرین خوبی است برای این‌که وقتی زمانش فرارسید بتوانیم خود را ببخشیم.

بهترین قسمت اوضاع سخت، بخش سخت آن است. ذرات سخت و محکم وجود خود را کشف می‌کنی، ذره‌ای که بیش از این خرد و تجزیه نمی‌شود، چیزی که احتمالاً از روی احساس آن را روح می‌نامی. ما در بدترین حال خود پایهٔ محکم و اصلی بنای خود را می‌یابیم و می‌توانیم خود را از نو بسازیم.

این‌که یاد بگیری خیس شوی و خوشحال باشی آسان‌تر از این است که یاد بگیری چطور بارش باران را متوقف کنی.

وقتی همه‌چیز خوب پیش می‌رود، تمایلی به رشد نداریم، چون برای رشد باید تغییر کنیم، زیرا رشد به معنای تغییر است. به طور کلی، زمانی که با شرایط سختی مواجه می‌شویم، پیشرفت می‌کنیم. اغلب برای یادگیری به شکست نیاز داریم، همان‌طور که بدن‌ساز به وزنه‌هایی نیاز دارد تا در برابر آن‌ها مقاومت کند. رشد در جهان بدون مبارزه غیرممکن است.

هیچ فایده‌ای ندارد که تمام عمر خود را صرف به دست‌آوردن عشقی کنی که در زمان نیاز احساسش نکرده‌ای. گاهی تنها باید داستانی قدیمی را رها کرده و داستان خود را آغاز کنی. به خودت کمی عشق بورز. نمی‌توانی گذشته را تغییر دهی، نمی‌توانی دیگران را تغییر دهی، اما می‌توانی خودت را تغییر دهی. تو این داستان را تعریف می‌کنی، پس شروع کن و فصلی جدید بنویس.

رویدادهای خارجی خنثی هستند. آن‌ها فقط در لحظهٔ ورود به ذهن ما ارزش مثبت یا منفی پیدا می‌کنند. در نهایت به خود ما بستگی دارد که چطور به استقبال چنین چیزهایی برویم.

برای دوست‌داشتن خود لازم نیست مدام خود را اصلاح کنی. عشق چیزی نیست که تنها وقتی به هدفی می‌رسی سزاوارش باشی. جهان پر از مصائب و سختی‌هاست، اما نگذار حس شفقتت نسبت به خود را تحت فشار بگذارد. تو سزاوار عشق متولد شده‌ای و سزاوار عشق باقی می‌مانی. با خودت مهربان باش.

«اگر... ما نمی‌توانیم بدون آینده‌ای مطمئن با خوشحالی زندگی کنیم، مطمئناً با زندگی در جهانی متناهی سازگار نیستیم، جایی که با وجود بهترین نقشه‌ها و برنامه‌ها، باز هم تصادفاتی رخ می‌دهند و در پایان مرگ از راه می‌رسد.» به عبارت دیگر، اگر برای خوشحال‌بودن بخواهیم آینده خالی از رنج و عذاب باشد، نمی‌توانیم خوشحال باشیم. مثل این است که بخواهیم دریا قبل از این‌که کشتی‌مان را روی سطح آن به حرکت درآوریم کاملاً ساکن و بی‌حرکت باشد.

سلامت روان نیز چیزی نیست که بتوانیم یک بار برای همیشه آن را رفع و رجوع کنیم، بلکه چیزی است که باید همیشه به آن توجه کنیم، مانند باغی که تا وقتی زنده‌ایم به رسیدگی نیاز دارد.

«انگیزه و بدبختی مکمل یکدیگر هستند.»

یک روز این اوضاع تمام می‌شود و ما به شیوه‌هایی که قبلاً هرگز فکر نمی‌کردیم ممکن باشد قدردان زندگی خواهیم بود.

خوشبختی عَرَضی از خودپذیری است. آن نسیم گرمی است که وقتی در را به روی کسی که هستی باز می‌کنی به صورتت می‌وزد.

«مسئله این است که می‌خواهی چطور این فرصت و زندگی ارزشمند را که به تو داده شده سپری کنی. می‌خواهی آن را صرف تلاش برای خوب به نظررسیدن و ایجاد این توهّم کنی که بر اوضاع و احوال تسلط داری یا می‌خواهی آن را مزه کنی، از آن لذت ببری و به حقیقت خود پی ببری.»

ما همیشه چیزی بیشتر از آنچه تصور می‌کنیم در درون خود داریم: قدرت بیشتر، گرمای بیشتر، شفقت بیشتر، انعطاف‌پذیری بیشتر. جهان می‌تواند ما را غافلگیر کند، البته که می‌تواند، اما ما نیز می‌توانیم خود را غافلگیر کنیم.

من نه آدم شادی هستم و نه آدمی غمگین. من نه شخصی آرام هستم و نه شخصی ترسان؛ من آدمی شاد، غمگین، آرام و ترسان هستم. من به خودم اجازه می‌دهم همه‌چیز را حس کنم و به این ترتیب آغوشم همیشه به روی احساسات جدید باز است.

رشد ما در دوران سخت رشد می‌کنیم. رشد یعنی تغییر و زمانی که همه‌چیز آسان است، هیچ دلیلی برای تغییر نداریم. دردناک‌ترین لحظات زندگی، باعث پیشرفت و توسعهٔ ما می‌شوند و وقتی درد برطرف می‌شود، آن فضا باقی می‌ماند؛ فضایی که می‌توانیم با خودِ زندگی پرش کنیم.

اشکالی ندارد چیزها را فقط برای این‌که از آن‌ها خوشت می‌آید دوست داشته باشی نه به این دلیل که جالب، هوشمندانه یا محبوب هستند.

اگر قصد داری کسی غیر از خودت باشی، همیشه شکست خواهی خورد. خودت باش. مثل خودت نگاه کن، رفتار کن و فکر کن. خودت را در آغوش بگیر، تأییدش کن، گرامی بدار، دوستش داشته باش و اگر مردم به این دلیل مسخره‌ات کردند کوچک‌ترین اهمیتی نده.

طبق فیزیک کوانتوم، قوانین جهان هستی وابسته به احتمالات هستند. این یعنی حتی در میان کوچک‌ترین ذرات، هیچ‌چیز کاملاً قابل پیش‌بینی نیست. همیشه عدم‌قطعیت وجود دارد و چیزهایی هستند که نمی‌توان آن‌ها را به طور کامل پیش‌بینی و اندازه‌گیری کرد. جبرگرایی در مواجهه با واقعیت کوانتومی شکست می‌خورد.

وقتی همه‌چیز خوب پیش می‌رود، تمایلی به رشد نداریم، چون برای رشد باید تغییر کنیم، زیرا رشد به معنای تغییر است