بریده‌هایی از کتاب کشف توانمندی ها

استعدادهای شما، قوی‌ترین ارتباط‌های سیناپسی‌تان، مهم‌ترین مواد خام برای ساختن توانمندی هستند. قدرتمندترین استعدادهایتان را مشخص کنید، آن‌ها را با مهارت و دانش اصلاح کنید تا به‌خوبی در مسیرتان به سوی زندگی‌ای قدرتمند بیفتید. حالا پرسش اجتناب‌ناپذیر مطرح می‌شود: اگر استعدادها برای ساختن توانمندی حیاتی هستند، چطور می‌توانید استعدادهایتان را تشخیص بدهید؟ طنز قضیه اینجاست که از آنجایی که آن‌ها هر تصمیمی که می‌گیرید را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، همین حالا هم آشنایی نزدیکی با استعدادهایتان دارید. بااین‌حال آن‌ها آن‌قدر تأثیرگذارند، آن‌قدر با تار و پود زندگی‌تان یکی شده‌اند که تشخیص الگوی هرکدام مشکل است. آن‌ها جلوی چشمتان مخفی شده‌اند و در برابر توصیف شدن مقاومت می‌کنند. اما نشانه‌هایی باقی می‌گذارند. همان‌طور که در ادامه خواهیم دید، برای بادقت مشخص کردن استعدادهایتان باید شیوهٔ نگاه کردن به خودتان را تغییر دهید تا بتوانید این نشانه‌ها را شناسایی کنید.

برای بسیاری از ما سخت است که پذیرای این یگانگی ماندگار باشیم. استعدادهایمان آن‌قدر آسان به دست می‌آیند که حس امنیت کاذبی پیدا می‌کنیم: مگر همهٔ دنیا را مثل من نمی‌بینند؟ مگر همه بی‌صبر نیستند که این پروژه را زودتر شروع کنند؟ مگر همه نمی‌خواهند از جنگ و دعوا پرهیز کنند و به نقطهٔ مشترکی برسند؟ مگر همه نمی‌توانند موانعی که در این مسیر هست را ببینند؟ استعدادهای ما آن‌قدر برایمان طبیعی به نظر می‌رسند که انگار عقل سلیم‌اند. در مرحله‌ای کاملاً آرامش‌بخش است که باور کنیم «درکی» که ما از دنیا داریم در همه «مشترک» است. اما در حقیقت، درک ما اصلاً هم مشترک نیست. درک ما از دنیا، فردی است. «درک» ما، الگوی تکرارشوندهٔ فکر، احساس یا رفتارمان را شبکهٔ مغزی یگانهٔ ما به وجود می‌آورد. این شبکه همچون غربالی عمل می‌کند و دنیایی که با آن مواجه می‌شویم را از صافی می‌گذراند و جدا می‌کند، باعث می‌شود بعضی محرک‌ها توجهمان را جلب کنند و بقیه را به‌کلی نادیده بگیریم.

استعداد هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده است که می‌تواند به شکلی خلاقانه به کار گرفته شود. بنابراین اگر به‌طور غریزی کنجکاو هستید، این استعداد است. اگر اهل رقابت‌اید، این استعداد است. اگر دلربایید، این استعداد است. اگر پشتکار دارید، این استعداد است. اگر مسئولیت‌پذیر هستید، این استعداد است. هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده، استعداد است، به شرط این‌که بتوان این الگو را به شکلی خلاقانه به کار گرفت. با این تعریف، حتی ویژگی‌های به ظاهر منفی را در صورتی که بتوان آن‌ها را به صورتی خلاقانه به کار برد، می‌توان استعداد نامید. یک‌دندگی؟ اگر شغلی داشته باشید که در آن دست نکشیدن از هدف در مقابله با مقاومت طاقت‌فرسا، پیش شرط موفقیت باشد - مثلاً فروشنده یا وکیل باشید – یک‌دنده بودن استعداد است. نگرانی؟ اگر باعث شود از خود بپرسید «چی می‌شه؟» و خطرهای احتمالی را پیش‌بینی و برنامه‌های احتیاطی را طراحی کنید، نگران بودن، استعداد است. این نوع از برنامه‌ریزی می‌تواند در خیلی از شغل‌ها بسیار مفید باشد.

افراد طبیعت اصلی خود یا همان‌طور که شرح خواهیم داد، استعدادهایشان را تغییری نداده‌اند. آن‌ها فقط استعدادهایشان را در جهت اهدافی بسیار متفاوت و مثبت‌تر، از نو هدایت کرده‌اند. بنابراین درسی که باید از این افراد بیاموزیم این نیست که استعدادهای هر فرد بی‌نهایت قابل انعطاف است یا این‌که آن‌ها اگر فقط خود را تربیت کنند، می‌توانند هرچیزی که می‌خواهند باشند. بلکه، این درس را می‌گیریم که استعدادها، مثل هوش، ارزشی خنثی دارند. اگر می‌خواهید زندگی‌تان را تغییر دهید تا دیگران از استعدادهایتان بهره‌مند شوند، ارزش‌هایتان را تغییر دهید. وقتتان را برای تغییر استعدادهایتان هدر ندهید.

حرف آخر درمورد مهارت‌ها این است: مهارت، طراحی شده تا رازهای بهترین‌های هر رشته به‌راحتی قابل انتقال شود. اگر مهارتی را بیاموزید، به خودتان کمک می‌کنید تا کمی بهتر شوید، اما این کار نبود استعداد را جبران نمی‌کند. بلکه، در هنگام ساختن توانمندی‌ها، مهارت حقیقتاً زمانی ارزشمندتر می‌شود که با استعداد واقعی ترکیب شود.

اگر تابه‌حال خود را در نقشی یافته باشید که از شما خواسته باشد چیزی باشید که نیستید، می‌دانید که چه حسی دارد. و بعد ناگهان مکاشفه‌ای داریم. «هیچ‌وقت نباید این شغل فروشندگی را انتخاب می‌کردم. از این‌که مزاحم مردم شوم بیزارم.» یا شاید «من مدیر نیستم! بیشتر ترجیح می‌دهم کار خودم را بکنم تا مسئول کار آدم‌های دیگر باشم.» ما به مسیر توانمندی خود برمی‌گردیم و دوستانمان، تحت‌تأثیر همهٔ اتفاق‌های خوبی که در نتیجهٔ این اقدام ما می‌افتد، مثل افزایش بهره‌وری و پیشرفت بینشمان، به ما نگاه می‌کنند و می‌گویند: «وای، ببینش. چقدر عوض شده.» خب، نه، دقیقاً عکس این اتفاق افتاده. چیزی که در ظاهر مانند تغییر شکل به نظر می‌رسد در حقیقت پذیرش چیزهایی است که هرگز نمی‌توانند تغییر کنند: استعدادها. ما تغییر نمی‌کنیم. تنها استعدادهایمان را می‌پذیریم و زندگی‌مان را حول آن‌ها متمرکز می‌کنیم. خودآگاه‌تر می‌شویم. برای ساختن توانمندی‌هایتان، باید همین کار را بکنید.