بریده‌هایی از کتاب کشف توانمندی ها

آموختن یک مهارت نیز لزوماً منجر به اجرای تقریباً کامل در هر فعالیتی نمی‌شود. بدون استعداد اساسی، یادگیری یک مهارت روشی برای دوام آوردن است، نه راهی به‌سوی پیروزی.

به یاد داشته باشید که اکثر افراد نمی‌دانند استعداد چیست، چه رسد به این‌که بدانند استعدادهای آن‌ها چیست. آن‌ها فکر می‌کنند که با تمرین کافی تقریباً هر چیزی قابل یادگیری است. آن‌ها آگاهانه دنبال دانش و مهارت‌هایی برای تقویت استعدادهایشان نمی‌گردند. بلکه به امید بهتر کردن خودشان به شکلی کلی، از بین بردن و اصلاح ضعف‌هایشان و جامع و کامل شدن، در دام تلاش برای به‌دست آوردن هر میزان دانش و هر اندازه مهارتی که بتوانند می‌افتند. برای ساختن توانمندی‌تان باید از این دام اجتناب کنید

آزمایش محک توانمندی؟ توانایی تنها زمانی توانمندی است که بتوانید خود را در حال انجام آن، مکرراً، با خوشحالی و موفقیت تصور کنید.

مهم بودن شما می‌خواهید در نگاه افراد دیگر خیلی مهم باشید. به معنای واقعی کلمه می‌خواهید شاخص باشید. می‌خواهید شنیده شوید. می‌خواهید برجسته باشید. می‌خواهید شناخته‌شده باشید. به‌ویژه می‌خواهید شناخته‌شده باشید و به‌خاطر توانمندی‌های منحصربه‌فردتان بزرگ داشته شوید. شما نیاز دارید به‌عنوان فردی معتبر، حرفه‌ای و موفق تحسین شوید. به همین سیاق می‌خواهید با افرادی که معتبر، حرفه‌ای و موفق هستند در ارتباط باشید. و اگر آن‌ها این‌گونه نباشند شما وادارشان می‌کنید تا به این موفقیت‌ها برسند یا رابطه‌تان را با آن‌ها تمام می‌کنید. روحی مستقل دارید، می‌خواهید کارتان، نوعی شیوهٔ زندگی کردن باشد تا شغل. و در این کار می‌خواهید بهتان آزادی عمل داده شود، مجالی برای این‌که کارها را به شیوهٔ خودتان انجام دهید. آرزوهایتان را در درون خود شدیداً حس می‌کنید و به این آرزوها افتخار می‌کنید. بنابراین زندگی‌تان پر شده از هدف‌ها، دستاوردها و ویژگی‌هایی که شما مشتاقشان هستید. تمرکزتان هرچه باشد - هر فردی متفاوت است - زمینهٔ مهم بودن، شما را به سمت بالا هل می‌دهد، از میان‌مایگی دور می‌کند و به سمت خارق‌العاده بودن می‌راند. این زمینه‌ای است که شما را در مسیر موفقیت نگه می‌دارد.

انضباط دنیای شما باید قابل پیش‌بینی باشد. باید منظم و برنامه‌ریزی‌شده باشد. بنابراین به‌طور غریزی ساختار را بر دنیایتان تحمیل می‌کنید. روال‌های روزمره را ایجاد می‌کنید. بر جدول‌های زمانی و مهلت‌های زمانی تمرکز می‌کنید. پروژه‌های طولانی‌مدت را به مجموعه‌ای از برنامه‌های مشخص کوتاه‌مدت تقسیم می‌کنید و با تلاش و کوشش در هر برنامه کار می‌کنید. لزوماً تمیز و مرتب نیستید، اما به دقیق بودن نیاز دارید. در مواجهه با آشفتگی ذاتی زندگی، می‌خواهید احساس کنترل داشتن کنید. روال‌های روزمره، جدول‌های زمانی، ساختار، همهٔ اینها به ساختن این حس کنترل کمک می‌کنند. دیگرانی که این زمینهٔ انضباط را ندارند، ممکن است گاهی از نیاز شما به نظم خوششان نیاید، اما لازم نیست دعوا پیش بیاید. باید درک کنید که همه نیاز شدید شما برای پیش‌بینی‌پذیری را حس نمی‌کنند؛ آن‌ها شیوه‌های دیگری برای انجام دادن کارها دارند. به همین ترتیب شما هم می‌توانید به آن‌ها کمک کنید نیازتان به ساختار را درک کنند و حتی ارج بنهند.

آموختن سریع، ردپای دیگری از استعداد در اختیارتان می‌گذارد. گاهی استعداد، خود را از طریق اشتیاق نشان نمی‌دهد. با این‌که استعداد در درونتان وجود دارد، به دلایل بسیار، صدایش را نمی‌شنوید. بلکه، در زمان نسبتاً دیرتری در زندگی، چیزی استعداد را جرقه می‌زند و آن سرعت یادگیری مهارتی جدید است که نشانهٔ نمایان‌کنندهٔ حضور و قدرت استعداد است.

هرگاه با افرادی صحبت کنید که واقعاً در حرفهٔ انتخابی‌شان موفق‌اند - از معلمی تا بازاریابی تلفنی، بازیگری تا حسابداری - کشف خواهید کرد که راز موفقیتشان در توانایی آن‌ها در کشف توانمندی‌ها و سامان‌دهی زندگی‌شان به صورتی بوده که این توانمندی‌ها را بتوان به کار گرفت.

«اگر یک تفاوت میان شما و من وجود داشته باشد، ممکن است به‌سادگی این باشد که من هرروز بیدار می‌شوم و این شانس را دارم که کاری را انجام دهم که دوست دارم، هرروز.

استعداد هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده است که می‌تواند به شکلی خلاقانه به کار گرفته شود.

اگر مهارتی را بیاموزید، به خودتان کمک می‌کنید تا کمی بهتر شوید، اما این کار نبود استعداد را جبران نمی‌کند. بلکه، در هنگام ساختن توانمندی‌ها، مهارت حقیقتاً زمانی ارزشمندتر می‌شود که با استعداد واقعی ترکیب شود.

به قول مارتین سلیگمن: «روان‌شناسی نیم‌پخته است، واقعاً نیم‌پخته. ما آن بخش مربوط به بیماری‌های روانی را پخته‌ایم. بخش مربوط به درست کردن و خسارت را پخته‌ایم. اما بخش دیگر نپخته است. بخش توانمندی‌ها، بخش جنبه‌هایی که در آن‌ها خوبیم، بخش... چیزی که به زندگی ارزش زیستن می‌دهد.»

به درون خود نگاه کنید، سعی کنید قوی‌ترین رگه‌های خود را تشخیص دهید، آن‌ها را با تمرین و آموختن تقویت کنید و بعد یا شغلی را پیدا کنید، و یا مثل بافت شغلی را خلق کنید که هرروز از این توانمندی‌ها استفاده کند. زمانی که این کار را کردید، خلاق‌تر، خرسندتر و موفق‌تر خواهید شد. البته بافت تنها کسی نیست که متوجه قدرت ساختن زندگی براساس توانمندی‌هایش شده است. هرگاه با افرادی صحبت کنید که واقعاً در حرفهٔ انتخابی‌شان موفق‌اند - از معلمی تا بازاریابی تلفنی، بازیگری تا حسابداری - کشف خواهید کرد که راز موفقیتشان در توانایی آن‌ها در کشف توانمندی‌ها و سامان‌دهی زندگی‌شان به صورتی بوده که این توانمندی‌ها را بتوان به کار گرفت.

تراژدی حقیقی زندگی این نیست که هرکدام ما توانمندی‌های کافی ندارد، این است که نتوانیم از استعدادهایی که داریم استفاده کنیم.

. مقابل کتی، مارتین نشسته بود، انگلیسی دلربا و اجتماعی که از طریق شبکهٔ ارتباط‌هایش، به تنهایی عملیات متزلزل اروپایی‌شان را گردانده بود.

شما تنها با به حداکثر رساندن توانمندی‌هایتان عالی می‌شوید، و نه هرگز با برطرف کردن ضعف‌هایتان.

آخرین باری که بدون این‌که همهٔ حقایق را در اختیار داشتید باید تصمیم می‌گرفتید؟ اگر این عدم اطمینان را دوست داشتید، در باور خود مطمئن بودید که هر حرکت، حتی در جهت اشتباه، به آینده‌ای روشن‌تر ختم می‌شود، احتمالاً از موهبت زمینهٔ فعال‌کننده برخوردارید که تعریف آن جانب‌داری از اقدام کردن با وجود ابهام است. اگر تا زمانی که حقایق بیشتری به دست بیاورید فعالیت را متوقف، و مختصر کردید یا به تعویق انداختید، زمینهٔ تفکر تحلیلی قوی می‌تواند توضیح این رفتارتان باشد.

«چطور می‌توانید استعدادهای خود را بشناسید؟» ابتدا اگر می‌خواهید استعدادهایتان را آشکار کنید، در موقعیت‌های گوناگون، اولین واکنش‌های فی‌البداهه‌ای که به ذهنتان می‌رسد را رصد کنید.

اگر حواستان به‌خاطر توهم و انکار کرخت شده باشد، دیگر دنبال توانمندی‌های واقعی‌تان نمی‌گردید و در نهایت به‌جای نسخه‌ای درجه یک از زندگی خودتان، به نسخهٔ درجه دویی از زندگی فردی دیگر می‌رسید.

واکنش‌های فی‌البداهه، اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و رضایت خاطر همگی بهتان کمک خواهند کرد که استعدادهایتان را بشناسید و ردیابی کنید.

توانایی تنها زمانی توانمندی است که بتوانید خود را در حال انجام آن، مکرراً، با خوشحالی و موفقیت تصور کنید.