بریده‌هایی از کتاب کشف توانمندی ها

تراژدی حقیقی زندگی این نیست که هرکدام ما توانمندی‌های کافی ندارد، این است که نتوانیم از استعدادهایی که داریم استفاده کنیم.

شما تنها با به حداکثر رساندن توانمندی‌هایتان عالی می‌شوید، و نه هرگز با برطرف کردن ضعف‌هایتان.

اساسی‌ترین مهارت سخنرانی در جمع: ۱. همیشه با صحبت در مورد این‌که چه می‌خواهید بگویید شروع کنید. ۲. صحبت‌هایتان را انجام دهید. ۳. به آن‌ها بگویید برایشان چه صحبت‌هایی کرده‌اید. این زنجیرهٔ مراحل را دنبال کنید تا تبدیل به سخنران بهتری شوید.

در عین این‌که واکنش‌های فی‌البداههٔ شما، بهترین ردپای استعداد شما را فراهم می‌کنند، اینها هم سه نشانهٔ دیگر است که باید در ذهن داشته باشید: اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و خشنودی.

واکنش‌های فی‌البداهه، اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و رضایت خاطر همگی بهتان کمک خواهند کرد که استعدادهایتان را بشناسید و ردیابی کنید

تعریف توانمندی که از آن در این کتاب استفاده خواهیم کرد، کاملاً ویژه است: اجرای مدوام و تقریباً عالی یک فعالیت.

بافت به یک نکته اذعان می‌کند. «اگر یک تفاوت میان شما و من وجود داشته باشد، ممکن است به‌سادگی این باشد که من هرروز بیدار می‌شوم و این شانس را دارم که کاری را انجام دهم که دوست دارم، هرروز. اگر می‌خواهید چیزی از من یاد بگیرید این بهترین توصیه‌ای‌ست که می‌توانم به شما بکنم.»‌

تراژدی حقیقی زندگی این نیست که هرکدام ما توانمندی‌های کافی ندارد، این است که نتوانیم از استعدادهایی که داریم استفاده کنیم. بنجامین فرانکلین توانمندی‌های به هدر رفته را «ساعت‌های آفتابی در سایه» می‌خواند.

«برای این که زندگی‌تان را حول توانمندی‌هایتان بسازید به چه چیزی نیاز دارید؟» فهمیدن این راهنمایی که «از توانمندی‌هایتان بهره ببرید و ضعف‌هایتان را مدیریت کنید»

در دنیای کار، تفاوت میان فروشندهٔ دچار مشکل و فروشندهٔ عالی ممکن است تنها سه تماس در هفته باشد یا در طول یک ارائه، دو پیام عاطفی بیشتر درک شود یا یک واقعیت بیشتر در لحظهٔ درست مکالمه رو شود. تفاوت میان مربی نمونه و رئیسی عادی ممکن است تنها چند سؤال پرسیده شده و تنها چند دقیقه بیشتر صرف زمان برای گوش کردن باشد. حرفه‌تان هرچه باشد، راز اجرای مداوم نزدیک به عالی در این‌جور اصلاحات ظریف نهفته است.

توانایی تنها زمانی توانمندی است که بتوانید خود را در حال انجام آن، مکرراً، با خوشحالی و موفقیت تصور کنید.

آزمون محک توانمندی این است که می‌توانید آن را مداوم و تقریباً کامل انجام دهید یا نه

استعداد چیست؟ استعداد اغلب به‌عنوان «توانایی یا تمایل خاص مادرزادی» توصیف می‌شود، اما ما برای ساختن توانمندی، تعریفی دقیق‌تر و جامع‌تر را پیشنهاد می‌کنیم که از مطالعاتمان درمورد مدیران بزرگ گرفته شده است. استعداد هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده است که می‌تواند به شکلی خلاقانه به کار گرفته شود. بنابراین اگر به‌طور غریزی کنجکاو هستید، این استعداد است. اگر اهل رقابت‌اید، این استعداد است. اگر دلربایید، این استعداد است. اگر پشتکار دارید، این استعداد است. اگر مسئولیت‌پذیر هستید، این استعداد است. هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده، استعداد است، به شرط این‌که بتوان این الگو را به شکلی خلاقانه به کار گرفت.

شاید فقط به این دلیل در سرمایه‌گذاری روی توانمندی‌هایتان مردد هستید که باور ندارید خود واقعی‌تان چیز چندانی در چنته داشته باشد. با هر برچسبی - حس بی‌کفایتی یا «نشانگان خودویرانگری» یا حس عدم امنیتی ساده و آشنا - این نشانه‌ها آشنا هستند. با وجود موفقیت‌هایتان، برایتان جای سؤال است که آیا همان‌قدر که دیگران فکر می‌کنند بااستعداد هستید یا نه. فکر می‌کنید بخت و اقبال و شرایط، نه توانمندی‌هایتان، توضیحی برای موفقیت شما هستند. صدای مضطربی توی گوشتان زمزمه می‌کند: «کی در موردت خواهند فهمید؟» و برخلاف قضاوت بهتری که دارید، باز هم به آن گوش می‌کنید. این مسئله تا حدی توضیح می‌دهد چرا وقتی از افراد خواسته می‌شود توانمندی‌هایشان را توصیف کنند، به ندرت به استعدادهای ذاتی‌شان اشاره می‌کنند. در عوض، درمورد چیزهای بیرونی که در طول زندگی جمع کرده‌اند، حرف می‌زنند، مثل مدرک‌ها و گواهی‌نامه‌ها، تجربیات و جوایز. این «ثابت می‌کند» که آن‌ها خود را بهتر کرده‌اند، که چیزی باارزش برای عرضه کسب کرده‌اند.

تعریف توانمندی که از آن در این کتاب استفاده خواهیم کرد، کاملاً ویژه است: اجرای مدوام و تقریباً عالی یک فعالیت. با این تعریف تصمیم‌گیری دقیق پم و توانایی جمع کردن افراد پیرامون هدف مشترک سازمانش، توانمندی هستن

. اگر تنها درمورد زمان حال فکر می‌کنید - «این کار کی تمام می‌شود؟» - احتمالاً از استعدادی استفاده نمی‌کنید. اما اگر متوجه شدید که دارید به آینده فکر می‌کنید، اگر متوجه شدید که عملاً در انتظار آن فعالیت‌اید - «کی دوباره خواهم توانست انجامش دهم؟» - این نشانه‌ای کاملاً خوب است که دارید از آن لذت می‌برید و این‌که یکی از استعدادهایتان درگیر آن است.

شما نمی‌توانید به هر تصمیم کوچکی فکر کنید و مجبورید به‌طور غریزی واکنش نشان دهید. مغزتان همان کاری را می‌کند که طبیعت در موقعیت‌هایی مانند این می‌کند: مسیرهایی با کمترین میزان مقاومت، یعنی استعدادهایتان را پیدا می‌کند و به آن‌ها اجازهٔ عمل می‌دهد. یک انتخاب ظاهر می‌شود، شما بلافاصله به سرعت در خط T۱ خود به حرکت درمی‌آیید و بوم!

تمام این چالش‌ها بر محور دو فرضیهٔ اصلی درمورد افراد به هم مربوط‌اند: ۱. استعدادهای هر فرد پایدار و یگانه‌اند. ۲. هر فرد بیش از هرچیز امکان رشد در حوزهٔ بزرگ‌ترین توانمندی‌هایش را دارد.

تحقیق ما دربارهٔ توانمندی انسان این ادعای مفرط و فوق‌العاده گمراه‌کننده را حمایت نمی‌کند که «شما می‌توانید هر شغلی که ذهنتان را برایش آماده کنید انجام دهید»، اما ما را به این حقیقت هدایت می‌کند: برای هر چیزی که ذهن خود را آماده کنید، زمانی بیشترین موفقیت را خواهید داشت که نقشتان را طوری تدارک ببینید که اکثر اوقات از استعدادهای شخصی‌تان استفاده کنید. ما امید داریم که با برجسته کردن زمینه‌های شخصی‌تان بتوانیم کمکتان کنیم تا چنین نقشی را بسازید.

با این تعریف، حتی ویژگی‌های به ظاهر منفی را در صورتی که بتوان آن‌ها را به صورتی خلاقانه به کار برد، می‌توان استعداد نامید. یک‌دندگی؟ اگر شغلی داشته باشید که در آن دست نکشیدن از هدف در مقابله با مقاومت طاقت‌فرسا، پیش شرط موفقیت باشد - مثلاً فروشنده یا وکیل باشید – یک‌دنده بودن استعداد است. نگرانی؟ اگر باعث شود از خود بپرسید «چی می‌شه؟» و خطرهای احتمالی را پیش‌بینی و برنامه‌های احتیاطی را طراحی کنید، نگران بودن، استعداد است. این نوع از برنامه‌ریزی می‌تواند در خیلی از شغل‌ها بسیار مفید باشد.